Οι κοινοτικοί εργαζόμενοι της Κίνας Θεωρούνται η πρώτη γραμμή άμυνας της χώρας ενάντια στην επιδημία COVID-19. Πολλοί όμως βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και ζητούν βοήθεια.
Στα όνειρά της, η Λιου Χουκίνγκ ουρλιάζει στους γείτονές της. Κάθε νύχτα τους επικρίνει επειδή αγνόησαν την καραντίνα, δεν φορούσαν μάσκα και παραβίασαν άλλους κανόνες που έχουν σχεδιαστεί για να περιορίσουν την εξάπλωση της COVID-19.
Η 40χρονη είχε αϋπνία και άγχος για εβδομάδες αφού της ανατέθηκε η επιβολή των αυστηρών μέτρων ελέγχου της νόσου της Κίνας στη γειτονιά Χουανγκού, ένα σύμπλεγμα κτιρίων κατοικιών στη βόρεια πόλη Σενιάνγκ.
Ως επικεφαλής της οικιστικής επιτροπής του Χουανγκού, η Λιού είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση περισσότερων από 10.000 κατοίκων: ελέγχει τη θερμοκρασία, τους καταγράφει όταν εισέρχονται και φεύγουν από το συγκρότημα και διατάσσει να απομονωθούν στο σπίτι ή να μείνουν σε εσωτερικούς χώρους, μεταξύ άλλων.
Οι «στρατιώτες» στον πόλεμο του κορονοΐού
Οι επιτροπές γειτονιάς, ή «ju wei hui», αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του συστήματος τοπικής διακυβέρνησης της Κίνας, βοηθώντας στην εφαρμογή κάθε πολιτικής, από τον οικογενειακό προγραμματισμό έως τη διαλογή των σκουπιδιών σε γειτονιές σε όλη τη χώρα. Από το τέλος Ιανουαρίου, έχουν γίνει επίσης οι «στρατιώτες» στον πόλεμο της κυβέρνησης κατά του κορονοϊού.
Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ αποκάλεσε τις επιτροπές αυτές ως την πρώτη και πιο σημαντική «γραμμή άμυνας» της χώρας ενάντια στον ιό. Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι πολλά μέλη τους όπως η Λιού παρουσιάζουν σημάδια εξουθένωσης, καθώς οι πολλές ώρες δουλειάς και η συνεχής πίεση επηρεάζουν την ψυχική υγεία των εργαζομένων.
Η Λιου εργάζεται από τις 6 το πρωί έως τις 10 το βράδυ, επτά ημέρες την εβδομάδα για σχεδόν δύο μήνες. «Είναι εξαντλητικό», λέει. «Δεν σταματάω απαραίτητα τη δουλειά όταν γυρίσω σπίτι. Είμαι σε ετοιμότητα 24 ώρες το 24ωρο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης».
Η δουλειά γίνεται πιο αγχωτική από τη δυσαρέσκεια πολλών κατοίκων για τους κανόνες κατά της επιδημίας. Οι συγκρούσεις συχνά επισκιάζουν το έργο της Λιού, καθώς η απογοήτευση των γειτόνων της βράζει.
«Μας φωνάζουν οι κάτοικοι όταν τους λέμε να μην παρκάρουν στη ζώνη απαγόρευσης στάθμευσης… μαλώνουμε με ανθρώπους που αρνούνται να φορέσουν μάσκες και που επιμένουν να φεύγουν χωρίς άδεια», λέει ο Λιου. «Όλοι είναι απογοητευμένοι από την επιδημία».
Βίαια επεισόδια κατά της επιτροπής
Σε άλλα μέρη της Κίνας οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών της επιτροπής και των κατοίκων έχουν γίνει βίαιες. Στην Ταϊγιουάν, μια πόλη στην κεντρική Κίνα, ένας άνδρας κλώτσησε ένα ποδήλατο και χτύπησε τους εργαζόμενους της επιτροπής με ένα μπουκάλι απολυμαντικού μετά από διαφωνία. Στο Νταλιάν, μια πόλη 400 χιλιόμετρα νότια της Σενιάνγκ, ένας κάτοικος βιντεοσκοπήθηκε να ρίχνει μια τσάντα γεμάτη περιττώματα σκύλου σε ένα τραπέζι που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι στις επιτροπές.
Η πιο συχνή πηγή διαμάχης είναι οι προσπάθειες των εργαζόμενων να επιβάλουν τους κανόνες καραντίνας. Σύμφωνα με το νόμο, οποιοσδήποτε επιστρέφει από περιοχές υψηλού κινδύνου όπως το Wuhan ή το Wenzhou πρέπει να μείνει μέσα στα σπίτι του ή σε ένα καθορισμένο ξενοδοχείο για 14 ημέρες, αλλά η Λιού λέει ότι πολλά άτομα προσπάθησαν να μπουν και να βγουν κρυφά από τα διαμερίσματά τους χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.
Η επαρχία Σενιάνγκ δέχεται νέα πίεση τις τελευταίες ημέρες λόγω της αύξησης των κρουσμάτων που αναφέρθηκαν στη Νότια Κορέα – μόλις δύο ώρες πτήσης μακριά. Η ομάδα της Λιού έλαβε εντολή να καλέσει καθένα από τα περίπου 4.700 νοικοκυριά της πόλης Χουανγκού για να διασφαλίσει ότι κανείς δεν έχει ταξιδέψει πρόσφατα στη χώρα, μια διαδικασία που απαιτεί δύο εβδομάδες έντονης εργασίας για να ολοκληρωθεί.
Το άγχος της διαχείρισης του τεράστιου φόρτου εργασίας – για να μην αναφέρουμε τον φόβο της μόλυνσης από τον ιό – συχνά προκαλεί άγρυπνες νύχτες. Φιλανθρωπικές οργανώσεις ψυχικής υγείας ανέφεραν αύξηση του αριθμού των μελών του προσωπικού της επιτροπής που αναζητούν συμβουλευτική τις τελευταίες εβδομάδες.
Έχουμε δει μια αύξηση στις κλήσεις από κοινοτικούς εργαζόμενους από τις αρχές Φεβρουαρίου», λέει ο Zανγκ Γκαογιάνγκ, εθελοντής σε μία τηλεφωνική γραμμή παροχής συμβουλών στο Σενιάνγκ. «Βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του περιορισμού της νόσου… Επιπλέον, μπορεί να έχουν μέλη της οικογένειάς τους που είναι πιο ευάλωτα. Οι εργαζόμενοι στην κοινότητα μας λένε συχνά ότι βρίσκονται σε στενή επαφή με πολλούς ανθρώπους στη δουλειά και ανησυχούν ότι θα μεταδώσουν τον ιό στην οικογένειά τους».
Ο Βου Κανκάν, ειδικός ψυχικής υγείας μετά την καταστροφή στην Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, λέει ότι οι εργαζόμενοι στις επιτροπές κατοικιών είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι, καθώς απαιτείται να φροντίζουν τους άλλους αντί να βάζουν πρώτα τη δική τους ψυχική υγεία. Διατρέχουν κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης και χρειάζονται ενεργή ψυχολογική παρέμβαση, αλλά οι υπηρεσίες δεν είναι πάντα διαθέσιμες
Μελέτες έχουν δείξει ότι η επαγγελματική εξουθένωση, ειδικά σε ένα περιβάλλον τραύματος, όπως μια επιδημία ασθένειας, μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση, μειωμένα συναισθήματα προσωπικής επιτυχίας – την αίσθηση ότι ό,τι κάνει κάποιος είναι άχρηστος – και αρνητικές στάσεις απέναντι στην εργασία.
Η πανδημία αλλάζει τη συζήτηση για την ψυχική υγεία
Οι κινεζικές αρχές φαίνεται να γνωρίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στις 3 Μαρτίου, η κεντρική κυβέρνηση διέταξε τους τοπικούς αξιωματούχους να εισαγάγουν μέτρα για να υποστηρίξουν το προσωπικό των επιτροπών γειτονιάς και να τους δώσουν περισσότερες ημέρες άδειας.
Πολλές τοπικές κυβερνήσεις και άλλοι οργανισμοί έχουν δημιουργήσει δωρεάν υπηρεσίες ψυχικής υγείας από την έναρξη της επιδημίας, με 440 νέες ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας έως τα μέσα Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το Υπουργικό Συμβούλιο της Κίνας.
Η Zανγκ Γου, η σύμβουλος με έδρα τη Σενγιάνγκ, λέει ότι η εξάντληση και η αϋπνία είναι κοινά συμπτώματα μεταξύ των εργαζομένων στην επιτροπή κατοικιών με τους οποίους έχει μιλήσει. «Τους λέμε ότι αυτό που βιώνουν – φόβος, άγχος, πανικός, θυμός – είναι όλα πολύ φυσιολογικά και κατανοητά», λέει «Τους βοηθάμε επίσης να αναζητήσουν κίνητρα. Είναι ενθαρρυντικό να θυμάσαι για τι παλεύεις». «Ξέρουν ότι είναι μέρος μιας μεγαλύτερης οργάνωσης σε αυτή τη μάχη και ξέρουν ότι δεν πολεμούν μόνοι τους».
Λιγότεροι από τους μισούς Κινέζους ενήλικες με προβλήματα ψυχικής υγείας έχουν κάνει χρήση μιας υπηρεσίας ψυχικής υγείας, σύμφωνα με έρευνα του 2013. ΕΙδικοί λένε ότι εν μέρει ευθύνεται το στίγμα γύρω από την ψυχική υγεία.
«Είναι ενσωματωμένο στην κουλτούρα μας. Προτιμάμε να χύνουμε αίμα παρά δάκρυα», λέει η Γου. «Αν αναφέρετε ότι πήγατε να δείτε έναν σύμβουλο, είναι σχεδόν σαν να λέτε ότι πήγατε σε ένα ψυχιατρείο στην Κίνα». Υπάρχουν ενδείξεις, ωστόσο, ότι η επιδημία βοηθά να αλλάξει η συζήτηση της χώρας για την ψυχική υγεία.
Υπήρξε σημαντική κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας τις τελευταίες εβδομάδες. Στις 10 Φεβρουαρίου, ο Chen Xuefeng, ειδικός ψυχολογίας στην Κινεζική Ακαδημία Επιστημών, προσκλήθηκε να συζητήσει θέματα ψυχικής υγείας κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που διοργάνωσε το Κρατικό Συμβούλιο. «Όλες αυτές είναι θετικές αλλαγές που μπορούν να βοηθήσουν στον αποστιγματισμό του θέματος (της ψυχικής υγείας)», λέει η Γου