Μέσα σε μία εβδομάδα, τρεις δολοφονηθέντες αστυνομικοί στο Ισραήλ. Πως αυτό μας επηρεάζει
Σε δύο προτάσεις τι συνέβη: Σε δύο τρομοκρατικές επιθέσεις από φανατικούς ισλαμιστές, δολοφονήθηκαν πολίτες και αστυνομικοί που προσπάθησαν να τους σταματήσουν. Ανάμεσα σ’ αυτούς οι τρεις αστυνομικοί, ο χριστιανός αραβικής καταγωγής Αμίρ και οι νεότεροι σε ηλικία εβραίοι, o Γιαζάν και η Σαιρέλ.
Παρότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ο δυτικός πολιτισμός δείχνει να θέλει να συνεχίσει να ακολουθεί τη μπουρδολογική υποκουλτούρα της πολυπολιτισμικότητας. Το «σκεπτικό» είναι απλό: Αντί να πούμε «ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι μπουζούκι» λέμε «ο ισλαμιστής Άραβας είναι άνθρωπος, ο εβραίος Ισραηλινός είναι άνθρωπος, ο ισλαμιστής και ο εβραίος μπορούν να ζήσουν στον ίδιο χώρο ειρηνικά.» Όχι, δε μπορούν, ξεχάστε το. Δε συνέβη μεταξύ χριστιανών και ισλαμιστών σε Λίβανο, Αίγυπτο, Συρία, δε συνέβη στην Κύπρο μας, δε συνέβη στην Αρμενία κλπ. Και για να κάνουμε το «δικηγόρο του Διαβόλου», ας πούμε ότι φταίνε οι εβραίοι, ή οι χριστιανοί. Πάμε λίγο πιο ανατολικά από το Ισραήλ, στην Ινδία και βλέπουμε τα ίδια. Ο πόλεμος των θρησκευτικών πολιτισμών άρχεται το 712 μΧ όπου μετά από ισλαμική νίκη, είχαμε την τριήμερη σφαγή των παραδοθέντων κατοίκων του Ντεμπάλ, με πολλές γυναίκες να αυτοπυρπολούνται (Jauhar) μαζί με τα παιδιά τους, ώστε να αποφύγουν τα δεινά της σκλαβιάς και της ατίμωσης. Αυτό το μίσος δεν έχει κοπάσει. Η Ινδία με το Πακιστάν είχαν μόνο τον προηγούμενο αιώνα τέσσερις πολέμους (1947, 1965, 1971, 1999) ενώ δε λείπουν οι μικρότερης κλίμακας σποραδικές συγκρούσεις (έως πρόσφατα 2020-2021). Στην ήπειρο της Αφρικής τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Από τον 6ο αιώνα έως τον 19ο πολλά εκατομμύρια μαύρων αιχμαλωτίστηκαν ή απαιτήθηκαν υπό την απειλή πολέμου ως σκλάβοι, μεταφέροντας ταυτόχρονα πολύτιμα αγαθά (όπως ελεφαντόδοντο) στα πλούσια αραβικά χαλιφάτα. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών απεβίωναν μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στο σκληρό ταξίδι. Η σκληρότητα του σκλαβεμπόρου καταγράφεται από τον Dr. John Alembellah Azumah: «Όταν μια γυναίκα εξαντλούταν και δεν είχε άλλες δυνάμεις να μεταφέρει το βρέφος της και το ελεφαντόδοντο, τότε ο αφέντης την «απάλλασσε» από το «περιττό» βάρος, φονεύοντας το παιδί με τη λόγχη του.» Η Νιγηρία συνεχίζει να έχει πλήθος εγκλημάτων κατά χριστιανικού ή ανιμιστικού πληθυσμού της από τοπικούς άρχοντες καθώς και από την τρομοκρατική οργάνωση Boko Haram. Πολλά από αυτά τα εγκλήματα χρηματοδοτήθηκαν από φανατικούς σε αραβικά κράτη.
Αιώνες σκληρότητας και αυταρχικής, κατακτητικής συμπεριφοράς δεν σβήνονται από το «DNA» ενός λαού με ειρηνευτικά σχέδια, χειραψίες πολιτικάντηδων, φωτογραφίες στην κάμερα και ευχολόγια. Θεωρώ πως η μόνη ρεαλιστική λύση είναι ο διαχωρισμός των πολιτισμών (ουσιαστικά των ίδιων των πολιτών).
Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας δεν επιτρέπει ουδετερότητα. Ο «γείτονας» Ερντογάν έχει ήδη επιλέξει το ριζοσπαστικό ισλάμ (και τη Χαμάς) ή απλά το ισλάμ καθότι ο ίδιος ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει ριζοσπαστικό και μετριοπαθές ισλάμ. Μένει να εγκαταλείψουμε ή να στηρίξουμε ένα έθνος-κράτος το οποίο στέκεται ως φρούριο στη Μέση Ανατολή και αποτελεί ενδεχόμενο αγκάθι στις επεκτατικές σκέψεις των γειτόνων μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εβραϊκό λόμπι ήταν αυτό που βοήθησε στο να περάσουν στις Η.Π.Α. τροπολογίες/νομοθετικές ρυθμίσεις, όπου η Τουρκία δε θα μπορούσε να παραλάβει οπλισμό όπως τα πολυσυζητημένα F-35.
Όταν ο απλός πολίτης ή έστω ο περιθωριακός πολίτης είναι διατεθειμένος να κάνει τρομοκρατικές επιθέσεις αγνοώντας τη δική του ζωή, τότε παύει κάθε περιθώριο συζήτησης για ειρηνική συνύπαρξη.
Κι εδώ ερχόμαστε εμείς, αφ’ ενός σκεπτόμενοι διπλά τι είδους «εργάτες» θα φέρουν οι «Mitarachi» στη χώρα μας, σε συμφωνία με θεοκρατικές ισλαμικές χώρες [θυμίζω και το ρητό του Αριστοτέλη1] κι αφετέρου, πως μπορούμε να βοηθήσουμε το Ισραήλ να δημιουργήσει με τη συναίνεση των γειτονικών κρατών τις ζώνες ασφαλείας ή τις συναινετικές μεταναστευτικές δυνατότητες (προς όμορες περιοχές) οι οποίες θα αποτρέψουν μελλοντικά τυφλά μαχαιρώματα, τυφλούς πυροβολισμούς, τούνελ τρομοκρατών, ρουκέτες και άλλες πολλές ενέργειες κατά ανθρώπων που το μόνο τους αμάρτημα ήταν πως γεννήθηκαν ή μετανάστευσαν στη γη των προγόνων τους, την τότε Ιουδαία. Τη γη όπου ο Αλέξανδρος ο Μέγας ξεπέζεψε από τον Βουκεφάλα και έκανε υπόκλιση στον Σιμών τον Σοφό, όχι από υποτέλεια, αλλά από σεβασμό και όπου οι Ιουδαίοι προς τιμή του βάπτισαν όλα τα αγόρια του επόμενου έτους Αλέξανδρο ή Σάνδρο.
Από γεωπολιτικής απόψεως, όποιος παραμένει μονίμως άπραγος, δεν θεωρείται από κανέναν σοβαρός σύμμαχος. Από ηθικής, θα αρκεστώ να μεταφέρω τα λόγια του 25ου Προέδρου των Η.Π.Α., Θεοδώρου Ρούσβελτ:
«Όταν κρίνεται ένα μεγάλο ηθικό ζήτημα, η ουδετερότητα δεν προάγει την ορθότητα. Αυτό επειδή το να είσαι ουδέτερος ανάμεσα στο καλό και το κακό, είναι σα να υπηρετείς το κακό.»
Τηλέμαχος Μπόσσιος (Βραχνής Γεώργιος)
Αστυνομικός – Συγγραφέας
Βοηθητικά links:
https://www.mapsofindia.com/history/battles/arab-invasion-of-sind-under-mohammed-bin-qasim.html
https://www.modernghana.com/news/249409/arabs-mortal-hatred-and-enslavement-of-the-black.html
https://www.dni.gov/nctc/groups/boko_haram.html
https://home.treasury.gov/news/press-releases/jy0678
https://www.timesofisrael.com/israel-reportedly-lobbied-washington-to-drop-turkey-from-f-35-program/
1: «Πολιτικά», 1303ά, 25-28)
«στασιωτικὸν δὲ καὶ τὸ μὴ ὁμόφυλον, ἕως ἂν συμπνεύσῃ· ὥσπερ γὰρ οὐδ᾿ ἐκ τοῦ τυχόντος πλήθους πόλις γίγνεται, οὕτως οὐδ᾿ ἐν τῷ τυχόντι χρόνῳ· διὸ ὅσοι ἤδη συνοίκους ἐδέξαντο ἢ ἐποίκους, οἱ πλεῖστοι διεστασίασαν.»
(Είναι στασιωτικόν (στασιάζει) δε και το μη ομόφυλον, μέχρι που να αποκτήσει το ίδιο πνεύμα, γιατί όπως η κάθε πόλη δεν γίνεται από τυχαίο πλήθος, έτσι επίσης δεν γίνεται σε τυχαίο χρόνο, γι᾿ αυτό όσοι ήδη δέχθηκαν συνοίκους ή εποίκους, τις περισσότερες φορές εστασίασαν.)