Φάσμα Αυτισμού: Τα αρσενικά νήπια που έβλεπαν περισσότερη τηλεόραση στην ηλικία του ενός έτους είχαν περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) στην ηλικία των 3 ετών, σε σύγκριση με εκείνα που δεν είχαν χρόνο οθόνης, σύμφωνα με μια πρόσφατη ιαπωνική μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Pediatrics.
«Εν μέσω του πρόσφατου ξεσπάσματος της πανδημίας COVID-19, υπήρξε μια ταχεία αλλαγή στον τρόπο ζωής, με τις ηλεκτρονικές συσκευές να χρησιμοποιούνται ως κύριοι δίαυλοι επικοινωνίας και κοινωνικών αλληλεπιδράσεων», έγραψαν οι συγγραφείς.
«Μέσα σε αυτό το κοινωνικό κλίμα, η εξέταση των συσχετισμών της έκθεσης στην οθόνη με την υγεία του παιδιού είναι ένα σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας». Αφού η ομάδα εξέτασε περίπου 100.000 έγκυες γυναίκες από μια μεγάλη ιαπωνική ομάδα γέννησης που ονομάζεται Japan Environment and Children’s Study μεταξύ Ιανουαρίου 2011 και Μαρτίου 2014 σε 15 περιφερειακά κέντρα, βρήκε 84.030 ζευγάρια μητέρας-παιδιού κατάλληλα για ανάλυση τον Δεκέμβριο του 2020, αφού εξαιρέθηκαν συμμετέχοντες για ελλιπή δεδομένα, θνησιγένειες, αποβολές και παιδιά που γεννήθηκαν με συγγενείς παθήσεις ή εγκεφαλική παράλυση, σύμφωνα με τη μελέτη.
Στην ηλικία των 3 ετών, το 0,4% των παιδιών, το 76% που ήταν αγόρια, έλαβε διάγνωση φάσματος αυτισμού, σημειώνοντας ότι το ποσοστό των αυτιστικών παιδιών αυξήθηκε με περισσότερο χρόνο οθόνης, βρίσκοντας ότι τα αγόρια είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με ΔΑΦ από τα κορίτσια, σύμφωνα με τη μελέτη.
Αν και τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια είχαν παρόμοιο χρόνο οθόνης, η μελέτη βρήκε συσχέτιση μεταξύ του χρόνου οθόνης και της ΔΑΦ μόνο μεταξύ των αγοριών, αλλά όχι και των κοριτσιών. «Όλο και περισσότεροι γονείς χρησιμοποιούν συσκευές ICT [τεχνολογία πληροφοριών και επικοινωνίας] όπως το smartphone για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Megumi Kushima, ερευνητικός συνεργάτης, κέντρο μελετών ομάδας γεννήσεων, Πανεπιστήμιο Yamanashi στην Ιαπωνία και συν-συγγραφέας Zentaro Yamagata, ο οποίος είναι καθηγητής και διευθυντής του κέντρου.
Είπαν στο Fox News, “Φυσικά, υπάρχουν πλεονεκτήματα, αλλά ορισμένοι γονείς δείχνουν στα παιδιά τους βίντεο για μεγάλο χρονικό διάστημα επειδή είναι ήσυχα.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα λόγω της έλλειψης αλληλεπίδρασης μεταξύ γονέων και παιδιών.
Αυτή η μελέτη παρέχει επιστημονικά στοιχεία για το χτύπημα του συναγερμού». Ωστόσο, η εμπειρογνώμονας της στατιστικής Kristin Sainani, αναπληρώτρια καθηγήτρια επιδημιολογίας και υγείας του πληθυσμού στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, είπε στο Fox News:
«Τα νοικοκυριά όπου παιδιά ηλικίας ενός έτους παρακολουθούν δύο ή περισσότερες ώρες τηλεόραση την ημέρα πιθανότατα διαφέρουν σημαντικά από τα νοικοκυριά όπου τα μωρά βλέπουν λιγότερη τηλεόραση».
«Η δημοσίευση δεν χαρακτήρισε επαρκώς ή δεν εξήγησε αυτές τις διαφορές και, επομένως, δεν παρέχει ισχυρές αποδείξεις για αιτιώδη συνάφεια μεταξύ του χρόνου της οθόνης για βρέφη και του αυτισμού».
Η μελέτη σημείωσε επίσης ότι πρόσθετοι περιορισμοί ήταν η μη γνώση του αθροιστικού χρόνου οθόνης λόγω πιθανής μεροληψίας αναφοράς, και επίσης η μελέτη τους μπορεί να είναι προκατειλημμένη προς τη σοβαρή αυτιστική διαταραχή επειδή οι ήπιες περιπτώσεις συχνά δεν διαγιγνώσκονται μέχρι την ηλικία των 3 ετών.
Οι συγγραφείς, ωστόσο, δήλωσαν ότι τα ευρήματά τους σχετίζονται με την ψηφιακή εποχή, διαπιστώνοντας ότι το 90% των παιδιών που μελετήθηκαν είχαν εκτεθεί σε χρόνο οθόνης στην ηλικία του ενός, παρά το γεγονός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά τα βρέφη να μην εκτίθενται σε χρόνο οθόνης και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής προειδοποιεί ότι δεν επιτρέπεται ο χρόνος προβολής μέχρι την ηλικία των 18 μηνών, εκτός εάν το παιδί συνομιλεί μέσω βίντεο με έναν ενήλικα σαν γονέα που βρίσκεται εκτός πόλης.
Οι Kushima και Yamagata είπαν στο Fox News ότι η μελέτη τους προτείνει:
«Ο περιορισμός του χρόνου οθόνης σε όχι περισσότερο από μία ώρα την ημέρα, τουλάχιστον μέχρι την ηλικία του ενός έτους, μειώνει τον περιβαλλοντικό κίνδυνο ΔΑΦ». “Ωστόσο, ο χρόνος οθόνης είναι ένας από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση και την έκταση της ΔΑΦ. Πρέπει επίσης να μειωθούν άλλοι άγνωστοι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι.
Απαιτείται έρευνα για να αποσαφηνιστούν αυτοί οι άγνωστοι παράγοντες.”