Η πιο… Αγγλίδα συγγραφέας και το πιο διάσημο έργο της μπήκαν αισίως στον 67ο χρόνο παραστάσεων
Η θεατρική παράσταση με το ρεκόρ συνεχών ετών συνεχίζει ακάθεκτη στο Λονδίνο αλλά ποιος φαντάζεται πως η ίδια η Agatha Christie δεν πίστευε ποτέ πως η «Ποντικοπαγίδα» θα ήταν έργο που θα μακροημέρευε!
Κι όμως, συνεχίζει ακάθεκτη στο St. Martins Theater καθηλώνοντας πάνω από 10 εκατομμύρια θεατές στο πέρασμα των χρόνων από τον Νοέμβριο του 1952 που πρωτοανέβηκε.
Η στιχομυθία της Agatha Christie με τον Peter Saunders, τον πρώτο παραγωγό της μακροβιότερης θεατρικής παράστασης που ανέβηκε ποτέ, την «Ποντικοπαγίδα», όπως η ίδια έχει γράψει στην αυτοβιογραφία της είναι αποκαλυπτική…
«Του δίνω δεκατέσσερις μήνες», της είπε. «Δεν θα τρέξει τόσο καιρό, 8 μήνες ίσως», απάντησε εκείνη. «Ναι , νομίζω 8 μήνες».
Κανείς δεν ονειρευόταν ποτέ τέτοια επιτυχία κυρίως ο νεαρός τότε Richard Attenborough, που πρωταγωνίστησε τα πρώτα χρόνια και πληρώθηκε σε ποσοστά κρατώντας το 10%.
«Δεν φανταζόμουν ποτέ πως αυτό θα ήταν η καλύτερη κίνηση της καριέρας μου αφού χάρη σε αυτά τα λεφτά μπόρεσα αργότερα να ολοκληρώσω παράγωγες όπως το Γκάντι», θυμάται ο -διάσημος πλέον- σκηνοθέτης που πούλησε τα δικαιώματα το 1982 στα τριάντα χρόνια θεωρώντας πως δεν θα γινόταν να συνεχίσει και άλλο η παράσταση!
Πού να ήξερε…
Η Agatha Mary Clarissa Christie, Lady Mallowan ή αλλιώς Agatha Christie είναι η πιο διάσημη Αγγλίδα συγγραφέας κυρίως αστυνομικών μυθιστορημάτων . Έχει γράψει επίσης ρομαντικά μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Mary Westmacott. Είναι μια από τις πιο επιτυχημένες συγγραφείς παγκοσμίως αφού εκτός του ότι έχει γράψει την «Ποντικοπαγίδα» έχει επινοήσει και πιθανώς τον πιο γνωστό χαρακτήρα αστυνομικού μυθιστορήματος, τον Ηρακλή Πουαρό.
Η «Βασίλισσα του εγκλήματος» έχει πουλήσει ένα δισεκατομμύριο βιβλία στην αγγλική γλώσσα και ακόμη ένα δις σε 103 άλλες γλώσσες παγκοσμίως. Το πιο γνωστό έργο της παραμένει το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» που ο Kenneth Branagh σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην κινηματογραφική επανέκδοση του πέρσι, με ένα τεράστιο cast και σάρωσε εισιτήρια και κριτικές.
Η «Ποντικοπαγίδα» ξεκίνησε ως μικρό ραδιοφωνικό έργο στο BBC την 30 Μαΐου 1947 σαν δώρο στην Βασίλισσα Μαρία, σύζυγο του Βασιλιά Γεωργίου Β’ από τη συγγραφέα με όνομα «Τρία τυφλά ποντίκια» (Three blind mice), ωστόσο εξελίχθηκε σε θεατρική παράσταση και μετονομάσθηκε σε «Ποντικοπαγίδα» παίρνοντας το όνομά της από μια ιδέα του γαμπρού της Agatha, Anthony Hicks ο οποίος πρότεινε έναν χαρακτηριστικό στίχο από το «Άμλετ» του Shakespeare.
Ανέβηκε πρώτη φορά στις 6 Οκτώβρη 1952 στο Βασιλικό Θέατρο του Νότιγχαμ όμως έκανε επίσημη πρεμιέρα στις 25 Νοεμβρίου, την ίδια χρονιά, στο Ambassador’s Theatre του Λονδίνου. Όταν μεταφέρθηκε στο St. Martins Theater στις 23 Μαρτίου 1973 βρήκε το… σπίτι της η παράσταση και έκτοτε παίζεται έως σήμερα σε εκείνη τη σκηνή.
H Υπόθεση
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ και αφορά στον αποκλεισμό εφτά ατόμων στον ξενώνα Μόνκσγουελ Μάνορ λόγω χιονόπτωσης. Παγιδευμένοι στην εξοχική κατοικία, αποκομμένοι από τον έξω κόσμο, χωρίς τρόπο επικοινωνίας ενώ παράλληλα ένας δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσά τους . Στο έργο γίνονται φόνοι, είναι όλοι ύποπτοι όμως ανατρέπονται τα πάντα σε μια πλοκή που κρατάει σε αγωνία τον θεατή μέχρι τέλους.
Το παράξενο και πιο ενδιαφέρον της όλης υπόθεσης είναι ότι κάθε χρόνο ο θίασος είναι διαφορετικός. Έχουν περάσει πάνω από 400 ηθοποιοί από το 1952, αριθμός ρεκόρ για οποιαδήποτε παράσταση πλέον των μιούζικαλ και ίσως είναι το μυστικό της μακροζωίας της.
Οι νέοι ηθοποιοί κάθε χρόνο, αντιμετωπίζουν το έργο ως ολοκαίνουριο, το κρατάνε φρέσκο για κάθε νέο θεατή αλλά ακόμη και για εκείνον που το έχει δει. Αν το σκεφτεί κανείς είναι απόλυτα λογικό. Θα είχε άραγε την ίδια απήχηση αλλά και επιτυχία εάν κάθε χρόνο ανέβαινε με το ίδιο cast; Η φρεσκάδα η ανανέωση αλλά και η διαφορετική αντιμετώπιση χωρίς όμως να χάσει τα δικά του στοιχεία φαίνεται πως είναι το μυστικό της μεγάλης επιτυχίας του.
Ο όρκος σιωπής που παραβίασε η Wikipedia
«Τώρα που έχετε δει την Ποντικοπαγίδα είστε συνεργάτες μας στο έγκλημα και σας ζητάμε να κρατήσετε το μυστικό της κρυμμένο και κλειδωμένο στις καρδιές σας», τα λόγια των ηθοποιών στο τέλος κάθε παράστασης παροτρύνοντας το ακροατήριο να κρατήσει τη σιωπή του για την πλοκή της υπόθεσης. Είναι ένας τρόπος να το κρατήσουν φρέσκο και να διατηρήσουν το ενδιαφέρον του κόσμου για το θεατρικό. Ο όρκος σιωπής των θεατών είναι αδιαμφισβήτητος και ένα γεγονός πρωτάκουστο ειδικότερα στο χώρο του θεάτρου.
Η Wikipedia είναι αυτή που πρώτη απ’ όλους καταπάτησε τον όρκο και αποφάσισε να δημοσιεύσει το 2010 στο διαδίκτυο το πολυσυζητημένο τέλος της πιο πετυχημένης θεατρικής παράστασης παγκοσμίως. Εκεί ήρθε δικαστικά αντιμέτωπη με την οικογένεια της Agatha Christie και πιο συγκεκριμένα τον εγγονό της, ο οποίος πήρε από τη διάσημη γιαγιά τα δικαιώματα ως δώρο στα ένατα γενέθλιά του.
Η «Ποντικοπαγίδα» φτάνοντας το Γενάρη του 2019 τις 28.000 παραστάσεις στην αγγλική πρωτεύουσα πλέον αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο της πόλης. Είναι σήμα κατατεθέν και μέρος της εμπειρίας του Λονδίνου αφού επισκέπτες από όλο τον κόσμο παρακολουθούν την παράσταση κάθε χρόνο. Έχουν κοπεί πάνω από 10 εκατομμύρια εισιτήρια με τα μισά να αντιστοιχούν σε Βρετανούς ενώ τα υπόλοιπα σε επισκέπτες από άλλες χώρες.
Χωρίς αμφιβολία η «Ποντικοπαγίδα» είναι μια από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις στον κόσμο συμπληρώνοντας 66 χρόνια προβολής ασταμάτητα, μπαίνοντας στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες αφού παίζεται περισσότερα χρόνια από κάθε άλλο θεατρικό έργο.
Κι αν ποτέ ο δρόμος σας, σας βγάλει στο Λονδίνο, θα ήταν όμορφη εμπειρία να γίνετε και εσείς «συνεργάτες στο έγκλημα»…