Ο Leonardo Da Vinci μας θυμίζει ότι όπως μια παραγωγική μέρα τελειώνει με ένα γαλήνιο ύπνο, έτσι και μια παραγωγική ζωή τελειώνει με ένα γαλήνιο θάνατο.
Οι φοβίες θανάτου μας επισκέπτονται για να μας θυμίσουν αυτό που επιλεκτικά τείνουμε να αγνοούμε. Αυτή η ζωή έχει ένα τέλος που δεν μπορούμε ούτε να προβλέψουμε ούτε να ελέγξουμε.
Η πραγματικότητα ότι αυτή η ζωή θα τελειώσει χωρίς να γνωρίζουμε το πότε και το πώς μπορεί να μας καθιστά ανίσχυρους ως προς το αποτέλεσμα – δεν μας περιορίζει όμως ως προς την επιλογή για το πώς θα ζήσουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Όσο πιο πλούσια σε εμπειρίες είναι η ζωή μας τόσο λιγότερες οι φοβίες γύρω από το θάνατο. Όσο πιο αυθεντικές οι επιλογές μας τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίησή μας. Η καλή χρήση του χρόνου μας είναι απαραίτητη για να πετύχουμε αυτόν το σπουδαίο στόχο. Αλλιώς θα στεκόμαστε με πικρία μπροστά στον καθρέφτη ψιθυρίζοντας: “Πότε πέρασαν τα χρόνια; Πότε πέρασε η ζωή μου;”
Επιμέλεια: Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας