Φήμες θέλουν τον «αειθαλή» Σίλβιο Μπερλουσκόνι να κάνει το μεγάλο comeback στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας.
Ο 85χρονος πλέον «Καβαλιέρε» -ο μακροβιότερος μεταπολεμικός πρωθυπουργός της Ιταλίας- ενδέχεται να επιστρέψει στην πολιτική, αυτή τη φορά ως πρόεδρος. Τα ερωτικά πάρτι, η καταδίκη του για φορολογική απάτη και η λίστα με τα ατελείωτα σκάνδαλα με τα οποία συνδέθηκε, συνηγορούν για το αντίθετο. Παρ’ όλα αυτά τα talk show συζητούν το ενδεχόμενο και οι πολιτικοί το σκέφτονται.
Θα μπορούσε ο μεγιστάνας των επιχειρήσεων που έγινε πρωθυπουργός της γείτονος, να «επιβραβευθεί» για την καριέρα του με το να γίνει αρχηγός κράτους όταν ψηφίσουν οι βουλευτές επιλέξουν τον Ιανουάριο; «Είναι το όνειρό μου», λέει ο Aντόνιο Ταγιάνι, ο οποίος ίδρυσε το κεντροδεξιό κόμμα «Φόρτσα Ιτάλια» το 1993 μαζί με τον Μπερλουσκόνι, και σήμερα είναι αντιπρόεδρός του.
Στα κεντρικά γραφεία του κόμματος, κάτω από χαμογελαστές φωτογραφίες ενός νεότερου Μπερλουσκόνι, δίπλα από τις λέξεις «ειλικρίνεια, εμπειρία, σοφία», μιλά για την άνοδο ενός ανθρώπου που οι
«Ο Μπερλουσκόνι υπήρξε ηγέτης ως επιχειρηματίας, ηγέτης στον τομέα του ποδοσφαίρου ως ιδιοκτήτης της Μίλαν, ένας από τους πιο σημαντικούς πολιτικούς στην ιστορία της χώρας μας, που εργάστηκε σκληρά υπέρ των διατλαντικών σχέσεων», λέει ο Ταγιάνι.
Τα πολιτικά επιτεύγματα του πρώην πρωθυπουργού επισκιάστηκαν από τις αμέτρητες ποινικές του κατηγορίες -αν και η μόνη καταδίκη που δεν ανατράπηκε στην έφεση ήταν για φοροδιαφυγή- και από τα διαβόητα σεξουαλικά πάρτι του – τα περίφημα «bunga bunga» συχνά με ανήλικα κορίτσια, τα οποία στη συνέχεια απέκτησαν λαμπρές καριέρες.
Η καταδίκη του ότι έκανε σεξ επί πληρωμή με μία ανήλικη Μαροκινή, με το παρατσούκλι «Ρούμπι η Καρδιοκλέφτρα» ανατράπηκε, αν και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δύο κατηγορίες για δωροδοκία μαρτύρων για να εξαγοράσει τη σιωπή τους.
Έχει λοιπόν το ηθικό βάρος ο «Μπερλού» για να γίνει πρόεδρος της Ιταλίας; «Υπάρχει πολύ μπλα μπλα μπλα γύρω απο αυτό», απαντά ο πιστός του Μπερλουσκόνι. «Δεν είναι αυτή η εικόνα που οργανώνουν τα αριστερά κόμματα, οι εφημερίδες και οι δικαστές».
Το ότι ο «Καβαλιέρε» θεωρείται υπολογίσιμος υποψήφιος της δεξιάς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ευρέως διαδεδομένη αντίληψη μεταξύ των Ιταλών ότι η δικαστική εξουσία έχει από καιρό πολιτικοποιηθεί έντονα. Οι υποστηρικτές του λένε ότι ήταν θύμα της. «Είμαι ο πιο διωκόμενος άνθρωπος από τους εισαγγελείς στην ιστορία του κόσμου», είχε πει ο ίδιος κάποτε.
Όμως, πέρα από τα ατελείωτα νομικά του δεινά, οι μυριάδες του γκάφες συνέβαλαν σε μια αίσθηση θλιβερής ακαταλληλότητας μεταξύ των επικριτών του. «Κάποιες προτάσεις του ήταν επαίσχυντες», λέει η Lia Quartapelle, βουλευτής του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, επιλέγοντας προσεκτικά τα λόγια της.
«Αλλά δεν είναι μόνο τα σκάνδαλα. Μπορεί να είναι εκείνα που προκαλούσαν τη φαντασία, ειδικά στο εξωτερικό, αλλά εμείς αντιστεκόμαστε στην υποψηφιότητά του, με το σκεπτικό ότι δεν έκανε τα σωστά πράγματα για τη χώρα – αλλά έκανε πολλά για τα δικά του συμφέροντα»
«Ο πρόεδρος της δημοκρατίας εκπροσωπεί την εθνική ενότητα. Ο Μπερλουσκόνι υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα, αλλά είναι κάποιος που δίχασε τη χώρα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο» προσθέτει, ενώ διαμαρτύρεται επίσης για ορισμένες από τις ιδέες του για γυναικεία ζητήματα, όπως η θέσπιση μισθού για τις γυναίκες για να μείνουν σπίτι ως νοικοκυρές.
Πέρα από αυτά, η ηλικία και η πολιτική μακροζωία δεν αποτελούν εμπόδιο σε μια χώρα όπου οι ηγέτες από την πολιτική έως τις επιχειρήσεις σπάνια αποπνέουν νεανικό δυναμισμό. Το να φτάσει τα 92 στο τέλος της θητείας του δεν αποτελεί πρόβλημα για τον Ταγιάνι. «Κοιτάξτε τη βασίλισσα Ελισάβετ. Το πρόβλημα δεν είναι η ηλικία, είναι το μυαλό. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν είναι μόνο το παρελθόν, είναι και το παρόν. Από το 1994 έως σήμερα το 2021, εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης Μετά από πολλές, πολλές επιθέσεις, αυτή είναι μια νίκη για αυτόν». λέει
Οι επικριτές και οι υποστηρικτές του συμφωνούν πάντως ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα στη σύγχρονη ιταλική πολιτική: ο τεφλόν, λαϊκιστής, μεγιστάνας των επιχειρήσεων που προηγήθηκε του Ντόναλντ Τραμπ για περισσότερες από δύο δεκαετίες.
«Ο Μπερλουσκόνι ήταν μια αξιοσημείωτη φιγούρα, πολύ αμφιλεγόμενη αλλά σημαντική και αναζητά, όχι ακριβώς εκδίκηση, αλλά αποκατάσταση», λέει ο καθηγητής Giovanni Orsina από το πανεπιστήμιο LUISS της Ρώμης. «Θέλει η χώρα να δεχτεί ότι ήταν πολιτικός, όχι κατάδικος». Το ερώτημα είναι αν τρέφει προεδρικές φιλοδοξίες για το καλό του ή για το καλό της Ιταλίας.
Πηγή:BBC
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.