Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας. Είναι πολυπαραγοντική νόσος και η γενετική της βάση δεν είναι πλήρως καθορισμένη.
Προκαλείται από την εναπόθεση στον εγκέφαλο δύο παθολογικών πρωτεϊνών. Του β-αμυλοειδούς και της πρωτεΐνης «Τ» που οδηγεί σε δυσλειτουργία και σε συνέχεια θάνατο των νευρικών κυττάρων. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών. Αυτό που περιλαμβάνει διαταραχές:
- της πρόσφατης μνήμης
- της κρίσης
- δυσκολίες στην κατανόηση και έκφραση του λόγου
Η νόσος Alzheimer παρουσιάζεται συνήθως μετά τα 65 έτη. Σπάνια μπορεί εμφανιστεί και σε άτομα κάτω των 65 ετών, ως οικογενής νόσος πρώιμης έναρξης.
5 παράδοξοι παράγοντες που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο για Αλτσχάιμερ
- Αγχολυτικά φάρμακα: Οι βενζοδιαζεπίνες χρησιμοποιούνται συχνά για την αντιμετώπιση του άγχους και της αϋπνίας. Σύμφωνα με μελέτη στην επιθεώρηση British Medical Journal, η λήψη των συγκεκριμένων φαρμάκων για μεγάλα χρονικά διαστήματα (άνω των τριών μηνών) συνδέεται με 51% αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης Αλτσχάιμερ.
- Χτύπημα στο κεφάλι: Ένα χτύπημα στο κεφάλι συνοδεύεται από την εκδήλωση φλεγμονής στον εγκέφαλο. Έτσι επουλώνεται ο τραυματισμένος εγκεφαλικός ιστός. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φλεγμονή δεν υποχωρεί αλλά εξελίσσεται σε χρόνια και αυτή είναι που ευθύνεται για τον αυξημένο κίνδυνο Αλτσχάιμερ. Μια συγκεκριμένη ομάδα κυττάρων στον εγκέφαλο (μικρογλοία) υπό φυσιολογικές συνθήκες αναλαμβάνουν να «καθαρίσουν» τις βλαβερές πρωτεΐνες, όμως η φλεγμονή τα εμποδίζει να το κάνουν σε ικανοποιητικό βαθμό. Έτσι, ο αυξημένος ρυθμός συσσώρευσης πρωτεϊνών στον εγκέφαλο προωθεί την ανάπτυξη του Αλτσχάιμερ και τον θάνατο των νευρικών κυττάρων.
- Χρόνια έλλειψη ύπνου: Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Neurobiology of Aging, η χρόνια στέρηση ύπνου φαίνεται πως επιταχύνει την ανάπτυξη του Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με σχετικές δοκιμές σε πειραματόζωα, η έλλειψη ύπνου οδηγεί σε αυξημένη συσσώρευση βλαβερών πρωτεϊνών, διαταραχή της μνήμης και της μάθησης, καθώς και μειωμένη επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων.
- Μοναξιά: Οι κοινωνικά δραστήριοι άνθρωποι που διατηρούν στενούς δεσμούς με τους φίλους και την κοινότητά τους είναι πιο προστατευμένοι από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Σύμφωνα με μελέτη στην επιθεώρηση Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry, η μοναξιά αποτελεί παράγοντα κινδύνου για το Αλτσχάιμερ και την άνοια γενικότερα.
- Αντίσταση στην ινσουλίνη στον εγκέφαλο: Όταν τα κύτταρα αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν την ινσουλίνη, τότε αναπτύσσεται η λεγόμενη αντίσταση στην ινσουλίνη. Όταν αναπτύσσουν αντίσταση τα εγκεφαλικά κύτταρα, τότε δημιουργείται στον εγκέφαλο ένα τοξικό περιβάλλον που ευνοεί τη συσσώρευση βλαβερών πρωτεϊνών και τον θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων, Αυτό δείχνουν ερευνητικά στοιχεία επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Μπράουν.