Ο νομός Αχαΐας φημίζεται για τα ιδιαίτερα μοναστήρια του που προσελκύουν πλήθος πιστών για να θαυμάσουν τις ομορφιές τους από κοντά.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η Ιερά Μονή της Θεοτόκου του Μεγάλου Σπηλαίου που βρίσκεται σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από την πόλη των Καλαβρύτων. Η μορφολογία του εδάφους που είναι κτισμένη η Μονή είναι αυτή που της έδωσε την ονομασία της, με τον τεράστιο βράχο να στέκεται από πάνω της άγρυπνος φύλακας, ενώ από κάτω απλώνεται η κοιλάδα του Βουραϊκού.
Είναι κτισμένη σε ύψος 924 μέτρων, στη σπηλιά της ρίζας ενός τεράστιου βράχου, βάθους 30 μέτρων, ύψους 60 μέτρων και πλάτους 60 μέτρων. Η θέση της Μονής είναι εξαιρετική και πλεονεκτική έναντι όποιων την επιβουλεύονταν, με αποτέλεσμα σε όλη την ιστορία της να μην κατακτηθεί από αλλόφυλο. Kατά την παράδοση το μοναστήρι ιδρύθηκε το 362 μ.Χ. από τους μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο στη θέση που βρέθηκε η εικόνα της Παναγιάς από μια βοσκοπούλα στο βάθος της σπηλιάς εκεί όπου υπάρχει η πηγή.
Η εικόνα είναι πλασμένη από κερί και μαστίχα από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Η Μονή έχει καταστραφεί τέσσερις φορές από πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934 πάντοτε όμως σωζόταν η Αγία Εικόνα με τρόπο θαυμαστό. Η δράση και γενικότερα η συμβολή του Μεγάλου Σπηλαίου στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης εναντίον του τουρκικού ζυγού έπαιξε σημαντικότατο ρόλο και είναι από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας της Μονής.