Έφτασε η στιγμή για το μαγικό χάπι των Χριστουγέννων
Αυτό που μας εισάγει σε έναν αστραφτερό κόσμο πασπαλισμένο από κάθε λογής απόχρωσης χρυσόσκονη. Τα φωτεινά λαμπιόνια κάνουν τη νύχτα τόσο ελκυστική που γοητεύει ακόμα και τον πιο σκληρό…
Το καθημερινό στρες και η αγχωτική ανάσα που κουβαλάει στις πλάτες της όλες εκείνες τις υποχρεώσεις, κλειδώνονται για λίγο σε ένα σεντούκι με μια ευκολία που τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου φαντάζει σχεδόν ουτοπική!
Είναι εκείνη ακριβώς η περίοδος που θέλεις τόσο πολύ να χουχουλιάσεις στην αγκαλιά της φουντωτής κουβέρτας σου και να βυθιστείς στον καναπέ συντροφιά με τα φωτάκια που αναβοσβήνουν ρυθμικά και επίμονα για να σου υπενθυμίσουν ότι τα Χριστούγεννα είναι εδώ!
Τι καλύτερο, λοιπόν, από τις στιγμές αυτές χαλάρωσης;
Μα να παρακολουθείς το αγαπημένο σου «Μόνος στο Σπίτι» που κάθε χρόνο νιώθεις ότι η είναι η πρώτη φορά. Διαχρονικό μα πάντα αγαπημένο αποτελεί τη συνήθεια που έγινε υπερ-λατρεία και μελώνει τις βραδιές που περιμένουμε ανυπόμονα το «the most wonderful time of the year». Οι λόγοι πολλοί.
Οι γραφικές στολισμένες γωνιές του αρχοντικού μας δίνουν την οικεία αίσθηση ότι γνωρίζουμε κάθε γωνιά του σπιτιού αυτού, από την σοφίτα που τιμωρήθηκε ο Kevin, έως και την υπόγεια αποθήκη που τον τρόμαζε ως τότε, γεμίζοντάς μας με την θαλπωρή των οικογενειακών γιορτών.
Το χιόνι έβαψε λευκό το τοπίο σε αρμονική αντίθεση με τα φωτισμένα δέντρα, τις πλατείες και τη φάτνη έξω από την εκκλησία της γειτονιάς. Όλα αυτά σε ρυθμό «Άγιας Νύχτας» χαϊδεύουν την ευάλωτη ψυχολογία μας, μεταφέροντας μας ίσως σε αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας.
Όταν τραγουδούσαμε και εμείς αυτό το τραγούδι σε σχολικές γιορτές , όταν εξερευνούσαμε την φάτνη και βγάζαμε με λαχτάρα φωτογραφίες στις παλιές εκείνες μηχανές που ανυπομονούσαμε μέχρι να τις εμφανίσουμε για να δούμε εάν το χαμόγελό μας αποτύπωνε όλη αυτή τη χαρά που ξεχείλιζε από μέσα μας.
Η απογείωση, όμως, φτάνει με το πολυπόθητο Merry Christmas που ηχεί ως η υπέρτατη ανταμοιβή στα αυτιά όλων. Δύο λέξεις σε έναν τόνο φωνής ατόφιας , αληθινής. Σαν να θέλουν να πουν τόσα πολλά, γυμνές από την μηχανικότητα της καθημερινότητας αλλά τόσο πλούσιες από την ειλικρίνεια της ψυχής.
Γιατί; Αφού τίποτα δεν έχει νόημα αν δεν τα χαιρόμαστε μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Την οικογένεια, τους φίλους και όλους όσους ξεχνάμε καθημερινά να τους δείχνουμε πόσο σημαντικοί είναι για εμάς.
Στιγμές που αντιλαμβανόμαστε πως σε αυτόν τον κόσμο δεν πορευόμαστε μόνοι μας και πως όσο κι αν διαφωνούμε και σπάμε ο ένας τα νεύρα του άλλου, η αγάπη, αυτή η μαγική λέξη, θα μας ενώνει και θα είναι το συναίσθημα που θα μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί!