Τρεις είναι οι υποψήφιοι ηγέτες για να αναλάβουν το τιμόνι της γηραιάς ηπείρου, καθώς η εποχή της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ πλησιάζει στο τέλος της. Ντράγκι, Σολτς και Μακρόν διαγωνίζονται άτυπα για τον ρόλο του νέου «αυτοκράτορα» της Ε.Ε στην μετά Μέρκελ εποχή.
Πρόκειται για τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Ντράγκι, τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον νικητή των γερμανικών εκλογών, Ολαφ Σολτς που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα διαδεχθεί και την Μέρκελ στην καγκελαρία.
Η «σιδηρά κυρία» της Γερμανίας κυριάρχησε στην Ευρώπη – ως de facto ηγέτης σε περίοδο κρίσης. Για 16 χρόνια, η Άνγκελα Μέρκελ με τον επιφυλακτικό, ήρεμο πραγματισμό της οδήγησε την ΕΕ μέσα από απανωτές κρίσεις, από την άνοδο της ακροδεξιάς, μέχρι το προσφυγικό και το Brexit.
Με την εποχή της Μέρκελ να τελειώνει, ένας άλλος Ευρωπαίος ηγέτης θα μπορούσε να αναδυθεί και να αναλάβει το τιμόνι. Ιδού οι κύριοι υποψήφιοι:
Μάριο Ντράγκι
Μία από τις πιο διορατικές επικυρώσεις της ηγεσίας του Μάριο Ντράγκι προήλθε από τον Ισπανό πρωθυπουργό, Πέδρο Σάντσες, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Ρώμη τον Ιούνιο.
Περιγράφοντας τον πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως «μαέστρο», ο Σάντσες είπε: «Κάθε φορά που ο Ντράγκι μιλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όλοι σιωπούμε και ακούμε. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά».
Ο Ντράγκι, ο οποίος ορκίστηκε πρωθυπουργός της Ιταλίας τον Φεβρουάριο, έχει παρόμοια επιρροή στα κατακερματισμένα πολιτικά κόμματα που απαρτίζουν τον ευρύ συνασπισμό του, πείθοντας κάθε ένα απο αυτά να συναινέσει σε μια σειρά από ακανθώδη ζητήματα, όπως είναι μεταξύ άλλων η εισαγωγή του «υγειονομικού πάσου» για τους εμβολιασμένους.
Έχει επίσης εντυπωσιάσει το εκλογικό σώμα ,καθώς στις δημοσκοπήσεις τον αποκαλεί τον πιο σεβάσμιο ηγέτη της Ιταλίας. Η κυβέρνηση του Ντράγκι διέσωσε το πρόγραμμα εμβολιασμού της χώρας, έδωσε νέα πνοή στην οικονομία και υιοθέτησε εφαρμόσιμα μέτρα για τον περιορισμό των λοιμώξεων από κορονοϊό.
Επιπλέον, ο Ντράγκι κατάφερε να προωθήσει μια δύσκολη μεταρρύθμιση του συστήματος δικαιοσύνης, προαπαιτούμενο για να εξασφαλίσει η Ιταλία τη μερίδα του λέοντος στο ταμείο ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πανδημία.
«Τα πράγματα πρέπει να γίνουν επειδή πρέπει να γίνουν, όχι για να έχουν άμεσο αποτέλεσμα, ακόμη και αν δεν είναι δημοφιλή», δήλωνε ο Ντράγκι τον Σεπτέμβριο.
Ρεαλιστής, ήρεμος, αποφασιστικός, δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους και για κάποιους, ο Ντράγκι, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να παραλάβει τη σκυτάλη από την Μέρκελ.
«Έχουμε την πιο εξέχουσα προσωπικότητα για αυτόν τον ρόλο, είναι ο Ντράγκι», δήλωσε ο Τζιανκάρλο Τζιορτζέτι, υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης της Ιταλίας.
Όλαφ Σολτς
Η ευρωπαϊκή πολιτική δεν έπαιξε σχεδόν κανένα ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία της Γερμανίας. Πράγμα που πιθανότατα έχει να κάνει με το γεγονός ότι παρά τις διαφορές στις πολιτικές μεταξύ των κομμάτων, κάθε mainstream κόμμα στη χώρα βρίσκεται λίγο-πολύ στην ίδια σελίδα: Η Γερμανία χρειάζεται την Ε.Ε σχεδόν περισσότερο από ό, τι η Ε.Ε χρειάζεται τη Γερμανία. Ο λόγος ύπαρξης της είναι να διασφαλίσει ότι δεν θα αποτύχει.
Εάν ο Σολτς συγκροτήσει επιτυχώς μια κυβέρνηση συνασπισμού και γίνει καγκελάριος, δεν είναι πιθανό να αλλάξουν πολλά.Ο ρόλος του ως υπουργός Οικονομικών υπό τη Μέρκελ – υπεύθυνος για τη συνέχιση της οικονομίας – και η συμβολή του στη δημιουργία του ταμείου ανάκαμψης του κορονοϊού ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ της Ε.Ε, ενίσχυσε τη δέσμευσή του στο μπλοκ καθώς και τη βαρύτητά του ως στρατηγικά υπεύθυνο «μετρ» στη λήψη αποφάσεων.
Αποκάλεσε το ταμείο «ένα σαφές μήνυμα για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και δύναμη», ενώ την ίδια στιγμή έστειλε μήνυμα στο εγχώριο κοινό ότι μια ισχυρή ανάκαμψη στην Ευρώπη αποτελεί προϋπόθεση για τη διασφάλιση της οικονομικής ευημερίας της Γερμανίας.
Ο Σολτς θα δεχθεί πιέσεις να αναλάβει ηγετικό ρόλο σε θέματα όπως η δημιουργία προσφυγικής πολιτικής που βασίζεται στην αλληλεγγύη – κάτι που η Μέρκελ δεν κατάφερε να πετύχει – καθώς και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιβαλλοντική μεταρρύθμιση και να τη συνδυάσει με την οικονομική ανάπτυξη.
Είναι μάλλον πραγματιστής παρά οραματιστής, αλλά αυτό είναι πιο πιθανό να καθησυχάσει παρά να ανησυχήσει τους μελλοντικούς ομολόγους του.
Εμανουελ Μακρόν
Ο Μακρόν σκιαγραφεί το όραμά του για την Ευρώπη από την εκλογή του, υποστηρίζοντας επανειλημμένα από τη μεγάλη ομιλία του στη Σορβόννη το 2017 ότι η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει τις αποτυχίες της. «Είναι πολύ αδύναμη, πολύ αργή, πολύ αναποτελεσματική» όπως έχει πει χαρακτηριστικά.
Οι προτάσεις του, – ολοκληρωμένη άμυνα της ΕΕ, μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, κοινή πολιτική ασύλου, ψηφιακός φόρος – έχουν σημειώσει μικρή πρόοδο, καθώς σκόνταψαν εν μέρει στον «δύσκαμπτο» γερμανικό συνασπισμό και τα προσεκτικά, συναινετικά ένστικτα της Μέρκελ.
Λίγοι παρατηρητές πιστεύουν, ωστόσο, ότι η αποχώρηση της καγκελαρίου θα ανοίξει το δρόμο στον φιλόδοξο, ανυπόμονο και κατά καιρούς αλαζονικό πρόεδρο της Γαλλίας να πάρει κατευθείαν στη θέση της: κανένας ηγέτης, λένε οι περισσότεροι, δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει το ρόλο της Μέρκελ στο αποκορύφωμά της ηγεσίας της.
Στον απόηχο της κρίσης αυτού του μήνα με τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο για τη συμφωνία Αukus που κόστισε στη Γαλλία ένα συμβόλαιο υποβρυχίων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, ζήτησε για άλλη μια φορά μεγαλύτερη ευρωπαϊκή αυτονομία καθώς η Κίνα αυξάνει την επιρροή της και οι ΗΠΑ στρέφουν την προσοχή τους στην Ασία.
Μετά τη χαοτική αποχώρηση της Δύσης από το Αφγανιστάν και την τριμερή συμφωνία Aukus, περισσότεροι ηγέτες της ΕΕ θα ήταν πιθανότατα πρόθυμοι να συμφωνήσουν ότι η ΕΕ πρέπει να εξαρτάται λιγότερο από την Ουάσινγκτον – αλλά λίγοι θα ήθελαν να διακινδυνεύσουν να πλήξουν τις διατλαντικές σχέσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος ο στρατός της ΕΕ είναι ένα όραμα που απέχει πολύ από την υλοποίηση.
Το αν θα καταφέρει ο Μακρόν να προωθήσει την ατζέντα του θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία της προεδρίας της Γαλλίας στην ΕΕ, η οποία ξεκινά τον Ιανουάριο. Και φυσικά, από το αν θα εξασφαλίσει την επανεκλογή του στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας τον επόμενο Απρίλιο.
Σίγουρα θα προσπαθήσει να «φορέσει τον μανδύα της Μέρκελ» εκτιμούν οι αναλυτές, Αλλά θα χρειαστεί συνεργάτες για να φτάσει οπουδήποτε, όπως επίσης θα πρέπει να επιδείξει ευκολία στον συμβιβασμό και την συναίνεση: χαρακτηριστικά της Μέρκελ, αλλά όχι, μέχρι στιγμής, του ίδιου του Μακρόν.
Με πληροφορίες απο Guardian
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.