Στερεύει το πολιτικό κεφάλαιο του Ερντογάν – Πιο ορατό από ποτέ το ενδεχόμενο συντριβής στις επόμενες εκλογές – Ποιοι υπουργοί του «καλοβλέπουν» τον προεδρικό θώκο και πώς οι δήμαρχοι Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας κατάφεραν να γίνουν οι πιο λαοφιλείς στην Τουρκία.
Προς καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις φαίνεται πως οδηγείται η Τουρκία, με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αντιμετωπίζει την χειρότερη και πολυμέτωπη κρίση από την αρχή της θητείας του, με εξαίρεση βεβαίως την απόπειρα πραξικοπήματος.
Δημοσκοπική κατάρρευση, αφόρητη πίεση τόσο στο εσωτερικό, με τους δείκτες της οικονομίας σε ελεύθερη πτώση, όσο και στο εξωτερικό, με συνεχή δημιουργία νέων μετώπων και εχθρών, συνθέτουν την εικόνα για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και το κόμμα του, το AKP, την ώρα που πληθαίνουν οι φήμες για επιδείνωση της υγείας του Τούρκου ηγέτη.
Και μπορεί οι στενοί συνεργάτες του Ταγίπ Ερντογάν να προσπαθούν να αποκρύψουν με κάθε τρόπο την βεβαρημένη υγεία του Τούρκου προέδρου, όμως είναι προφανές ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Πληροφορίες από τη γειτονική χώρα κάνουν λόγο για ένα πολύ βαρύ και θανατηφόρο αυτοάνοσο νόσημα, η εξέλιξη του οποίου απλώς έχει καταστεί δυνατόν να ελέγχεται έως και σήμερα λόγω της προνομιακής ιατρικής φροντίδας που έχει ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Το βίντεο με τον ίδιο να αποκοιμιέται ενώ μιλάει σε ζωντανή σύνδεση προκάλεσε σάλο στην Τουρκία, ενώ οι συνεργάτες του, για να πείσουν ότι ο Ερντογάν παραμένει ακμαίος δημοσίευσαν βίντεο στο οποίο ο Τούρκος πρόεδρος παίζει μπάσκετ. Μάλιστα, όπως γνωστοποίησαν πηγές του παλατιού όπου διεξήχθη και ο αγώνας, η ομάδα του Ερντογάν κέρδισε τον αγώνα μπάσκετ με 50-24. Πρώτος σκόρερ; Φυσικά ο Πρόεδρος, με 27 πόντους! Η αντιπολίτευση υποδέχτηκε το βίντεο με ειρωνικά σχόλια. Ο Ερκάν Μπάς πρόεδρος του μικρού αριστερού κόμματος TIP, είδε μάλιστα το βίντεο ως ευκαιρία να απαλλαγεί η χώρα από τον πρόεδρο. Προσκάλεσε τον Ερντογάν σε έναν αγώνα μπάσκετ: «Αν χάσεις, μπαίνεις στο αεροπλάνο και δεν επιστρέφεις ποτέ στην Τουρκία», έγραψε ο Ερκάν Μπας στο twitter.
Είναι δεδομένο πως, όσο άρρωστος κι είναι ο Τούρκος Πρόεδρος δεν πρόκειται να αποχωρήσει οικειοθελώς από το «θρόνο». Είναι σίγουρο ότι θα δώσει, όπως μπορεί, τη μάχη για να επανεκλεγεί στις προγραμματισμένες για το 2023 Προεδρικές εκλογές, παρά το γεγονός ότι ακόμα και μέσα στην οικογένειά του υπάρχουν πρόσωπα που επιθυμούν να το διαδεχτούν στον προεδρικό θώκο.
Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πλέον ότι το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ δεν ξεπερνά το 30% και με το ακροδεξιό κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί να είναι μόλις στο 6%, οι δύο εταίροι δεν θα έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην επόμενη βουλή και ο Ερντογάν δύσκολα θα είναι ξανά πρόεδρος της Τουρκίας.
Οι «δελφίνοι» και οι δήμαρχοι
Η ερώτηση βεβαίως που πλανάται σε όλη την τουρκική Επικράτεια αλλά και στη διεθνή πολιτική σκηνή είναι, «μετά τον Ερντογάν, τι;». Αλήθεια, ποιος μπορεί να ηγηθεί μιας χώρας με τόσα πολλά οικονομικά προβλήματα, με τόσα ανοιχτά μέτωπα, με έναν λαό «ποτισμένο» στο φανατισμό και τον εθνικισμό και με το βαθύ τουρκικό κράτος να έχει αποδεδειγμένα επαφές με τζιχαντιστές και ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις;
Ας δούμε κατ’ αρχάς ποιοι κορυφαίοι υπουργοί του Ερντογάν «καλοβλέπουν» τον προεδρικό θώκο στην μετά Ερντογάν εποχή. Πρόκειται για μια «ομάδα» σημαινόντων κυβερνητικών στελεχών, που αναμφίβολα κινεί τα νήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας. Δεν προσπαθούν ποτέ να βγουν πιο μπροστά από τον Τούρκο πρόεδρο, ωστόσο κινούνται έντονα στο παρασκήνιο επιζητώντας να κυριαρχήσουν σε έναν ακήρυχτο εσωτερικό πόλεμο εντός του παλατιού.
Πρώτος σε αυτή τη λίστα φέρεται να είναι ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, ο άνθρωπος που χαρακτηρίζεται ως η φωνή του Ερντογάν στα εθνικά θέματα, που διαμορφώνει την στρατικοποιημένη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και χαίρει απόλυτης εμπιστοσύνης στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο «σουλτάνος» τον εμπιστεύεται τυφλά, αφού ήταν αυτός που «έσβησε τη φωτιά» του πραξικοπήματος το 2016. Ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας χρησιμοποιεί διαχρονικά σκληρή γλώσσα απέναντι στην Ελλάδα, απειλώντας και εκβιάζοντας και μιλώντας υποτιμητικά για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Οι ηγετικές του φιλοδοξίες είναι γνωστές, με τον ίδιο να επιθυμεί να τις επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία, βγαίνοντας «μπροστά». Για παράδειγμα, στην κρίση που ακολούθησε της επιστολής των ναυάρχων, δεν δίστασε να «αδειάσει» πρώην συναδέλφους του με τους οποίους είναι σχεδόν σίγουρο ότι είχε συνεργαστεί κατά την πρότερη στρατιωτική του καριέρα, φοβούμενος ότι τυχόν ήπια κριτική ή ακόμη χειρότερα απουσία αυτής, θα έστρεφε το φως επάνω του από την υπόλοιπη ηγετική ομάδα.
Ένας ακόμα υπουργός με… πλούσια παρασκηνιακή δράση, είναι ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Σοϊλού. Φανατικός ισλαμιστής αλλά και πειθήνιο όργανο του κόμματος βρίσκεται πίσω από τις μαζικές συλλήψεις των αντιφρονούντων, ενώ θέλοντας να… ευχαριστήσει τον Ερντογάν και τον ακροδεξιό εταίρο Μπαχτσελι, συνηθίζει να ταυτίζει τις αντιπολιτευτικές φωνές με επίδοξους τρομοκράτες. Αν και δεν έχει εκδηλώσει ηγετικές τάσεις, δείχνοντας συνεχώς πόσο πιστός είναι στον Ερντογάν, φέρεται να έχει δημιουργήσει έναν πολύ ισχυρό μηχανισμό που είναι σε θέση να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία.
Τρίτος υπουργός που «γλυκοκοιτά» το θρόνο του Ερντογάν, είναι ο υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ο… αμερικανοτραφής και λαλίστατος πολιτικός, αποτελεί ένα από τα πιο προβεβλημένα στελέχη της τουρκικής κυβέρνησης, αν και έχει έρθει αρκετές φορές σε σύγκρουση με τον Ταγίπ Ερντογάν, σε σημείο που έχει συζητηθεί ακόμα και η αντικατάστασή του. Ο κατά γενική ομολογία επικοινωνιακός Τσαβούσογλου είναι γνωστό πως έχει κυκλοθυμικές τάσεις, χάνει εύκολα την ψυχραιμία του, είναι νευρικός, απρόβλεπτος και πολλές φορές δεν ελέγχει τη γλώσσα του όταν μιλάει κυρίως για την Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες της Δύσης.
Επόμενος στη λίστα, ο εκ των κορυφαίων συνεργατών του Ταγίπ Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, ο άνθρωπος που φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο από κάθε άλλον τον Τούρκο πρόεδρο. Αν και απόφοιτος του αμερικανικού πανεπιστημίου George Washington, υιοθετεί τις ακραίες ισλαμιστικές και αντιδυτικές απόψεις, ενώ θεωρείται ο εμπνευστής της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Διατηρεί σε γενικές γραμμές χαμηλό προφίλ αποφεύγοντας τα λεκτικά παραληρήματα του Ακάρ ή του Τσαβούσογλου, πλην όμως είναι ένθερμος υποστηρικτής της αναβίωσης μιας νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αυτοί όμως που φέρονται να απολαμβάνουν αυτήν περίοδο την εμπιστοσύνη του τουρκικού λαού φαίνεται πως είναι οι δήμαρχοι Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου και Άγκυρας, Μανσούρ Γιαβάς.
Ο Εκρέμ Ιμάμογλου πλέον δεν κρύβει τις προθέσεις του, έχοντας ανοιχτή κόντρα με τον Ταγίπ Ερντογάν. Παράλληλα, ο κεμαλιστής δήμαρχος Κωνσταντινούπολης αναδεικνύεται νικητής στις δημοσκοπήσεις, με τους Τούρκους να απαντούν ξεκάθαρα πως ανάμεσα σε Ερντογάν και Ιμάμογλου θα επέλεγαν σαφώς τον δεύτερο.
Ο Ιμάμογλου έγινε ο δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης της Τουρκίας μετά από μια μεγάλη νίκη στις τοπικές εκλογές του 2019, προκαλώντας τεράστιο πλήγμα στην εικόνα του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν, το οποίο μαζί με τα ισλαμιστικά πρόδρομα κόμματα κυριαρχούσαν στο δημο Κωνσταντινούπολης για 25 χρόνια.
Ο δεύτερος δήμαρχος που «απειλεί» την ηγεσία Ερντογάν είναι ο επίσης προερχόμενος από την αντιπολίτευση, δήμαρχος της Αγκυρας Μανσούρ Γιαβάς. Η «ήρεμη δύναμη» της τουρκικής πολιτικής σκηνής χαίρει της δημοσκοπικής προτίμησης των Τούρκων πολιτών, με το ίδιο να έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το κόμμα του Ερντογάν όταν αποκάλυψε τις σπατάλες των προηγούμενων δημάρχων της τουρκικής πρωτεύουσας, οι οποίοι προέρχονταν από το κόμμα του Ερντογάν. Οι πληροφορίες για διαφθορά και διασπάθιση δημοσίου χρήματος από στελέχη του AKP προκάλεσαν θόρυβο στην Τουρκία και τοποθέτησαν τον Γιαβάς στην κορυφή της λίστας των εχθρών του «σουλτάνου» που βλέπει τους δημάρχους των δύο μεγαλύτερων πόλεων να είναι έτοιμοι να… εισβάλουν στο παλάτι.
Είναι προφανές πλέον πως το πολιτικό κύκνειο άσμα του Ταγίπ Ερντογάν έχει ξεκινήσει. Καθώς το φάσμα της πολιτικής συντριβής του στις προσεχείς εκλογές είναι πλέον ορατό, είναι βέβαιο ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες του περί αύξησης της επιρροής ή της επικράτειας της Τουρκίας με «Γαλάζιες Πατρίδες» δεν βρίσκουν πλέον πρόσφορο έδαφος στον τουρκικό λαό – παρά μόνο ίσως στο ακροδεξιό και φανατισμένο κοινό του στρατηγικού του εταίρου Μπαχτσελί- ούτε βεβαίως γεμίζουν τις αδειανές τσέπες των Τούρκων πολιτών που αγκομαχούν υπό το βάρος της ύφεσης, η οποία συρρικνώνει διαρκώς την αγοραστική τους δύναμη.
Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι το πολιτικό του κεφάλαιο στερεύει μέρα με τη μέρα και η τάση αυτή επιτείνεται όσο δεν καταγάγει κάποια απτή νίκη, είτε στο εσωτερικό είτε στα δεκάδες μέτωπα στο εξωτερικό. Μάλιστα, οι αλλεπάλληλες νίκες της Ελλάδας επί του πεδίου το 2020, σε Έβρο, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αύξησαν αυτή τη δυσαρέσκεια κατά του Τούρκου προέδρου, με τους πολίτες να δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις πως δεν θέλουν άλλη θητεία Ερντογάν.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.