20 χρόνια μετά την έναρξη του προγράμματος το τουρκικό κράτος υπέγραψε στις 9 Νοεμβρίου με την τουρκο-καταριανή και φιλικά προσκείμενη προς την οικογένεια του Τούρκου Πρόεδρου Ερντογάν εταιρεία BMC το συμβόλαιο της παραγωγής του νέου άρματος.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες το πρόγραμμα θα εξελιχτεί σε τρεις φάσεις την Τ1 η οποία περιλαμβάνει την κατασκευή της πρώτης παρτίδας των αρμάτων συνολικά 40 μονάδες, την φάση Τ2 που περιλαμβάνει την κατασκευή 210 αρμάτων και την φάση Τ3 η οποία περιλαμβάνει την ανάπτυξη μιας νέας πιο εξελιγμένης έκδοσης του άρματος.
Σύμφωνα με τη σύμβαση το πρώτο άρμα θα βγει από το εργοστάσιο 18 μήνες από την ενεργοποίηση του συμβολαίου. Μέχρι εδώ όλα φαίνονται καλά, όμως σύμφωνα με την ιστοσελίδα τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά. Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα τα επόμενα μεγάλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει το πρόγραμμα αφορά τα υποσυστήματα που θα ολοκληρωθούν στο άρμα και θα προέρχονται από ξένες εταιρείες.
Και αυτό διότι τουλάχιστον το σύστημα πρόωσης του άρματος δηλαδή ο κινητήρας και το σύστημα μετάδοσης θα είναι γερμανικής κατασκευής, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στην χορήγηση των αδειών εξαγωγών προς τρίτες χώρες. Ανάλογο ζήτημα υπάρχει στο τομέα της θωράκισης καθώς και στον τομέα της ενεργούς θωράκισης, στοιχεία που προβληματίζουν τους ειδικούς.
Σύμφωνα με τον διευθυντή της Υπηρεσίας Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκικής Προεδρίας Ismail Demir, η αμυντική βιομηχανία της χώρας του, δεν πρόκειται να αποδεχτεί πιθανούς εξαγωγικούς και τεχνολογικούς περιορισμούς από τους ξένους προμηθευτές των υποσυστημάτων.
Όπως σημείωσε ο Ismail Demir στα πρώτα στάδια παραγωγής του Altay η τουρκική αμυντική βιομηχανία θα χρησιμοποιήσει αναγκαστικά ξένα υποσυστήματα, τα οποία όμως σταδιακά θα αντικαθίστανται στο μέλλον από εγχώρια ανεπτυγμένα.
Σύμφωνα όμως με Βρετανούς στρατιωτικούς αναλυτές, η επιλογή της Τουρκίας να αποκτήσει όσο το δυνατό μεγαλύτερη βιομηχανική αυτονομία για την παραγωγή του Altay πιθανόν να δημιουργήσει μια νέα κρίση στις σχέσεις της με τη Δύση και το ΝΑΤΟ, αφού οι μόνες εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν στην διεθνή αγορά για το τομέα του κινητήρα και του συστήματος μετάδοσης είναι τα αντίστοιχα ρωσικά και ουκρανικά συστήματα.
Εάν η Τουρκία επιλέξει τελικά ουκρανικό ή ρωσικό σύστημα κίνησης για το Altay, αυτό όπως και στην περίπτωση των S-400 δεν θα είναι ΝΑΤΟϊκών προδιαγραφών, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τις σχέσεις της Άγκυρας με τη Δύση, που παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στα τουρκικά εξοπλιστικά προγράμματα.