Και ποιος δεν ονειρεύεται πρωτεία σε σχολείο και πανεπιστήμιο, κάτι που λειτουργεί στο μυαλό των περισσότερων ως εφαλτήριο για ακόμα περισσότερες επιτυχίες.
Η Erin Baker όμως, συγγραφέας του βιβλίου «Barking Up The Wrong Tree», ισχυρίζεται πως ενώ η πρωτιά στο σχολικό περιβάλλον έχει προφανώς σημασία στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, στον αληθινό κόσμο εκεί έξω λίγη σχέση έχει με την επιτυχία, τον πλούτο ή τη διασημότητα.
Το να γίνεις εκατομμυριούχος δεν απαιτεί λοιπόν ζηλευτές ακαδημαϊκές περγαμηνές ούτε πτυχία με άριστα, καθώς στη δική της έρευνα οι αμερικανοί εκατομμυριούχοι δεν είχαν παρά μέτριες ως ικανοποιητικές ακαδημαϊκές επιδόσεις.
Στο σχετικό τεστ των κολεγιακών επιδόσεων των ΗΠΑ, το γνωστό GPA, για παράδειγμα, ο μέσος όρος των εκατομμυριούχων είναι στο 2,9, σε ένα τεστ που κυμαίνεται από 1-4 (το 4 είναι το άριστα).
Η Arnold εκπόνησε τη μελέτη της στο Boston College και ψάχνοντας να δει πώς συνδέεται η επιτυχία με τον βαθμό των ακαδημαϊκών επιδόσεων. Βρήκε πως οι αριστεύσαντες του πανεπιστημίου τα πάνε γενικότερα καλά στη ζωή, μόνο που δεν επιτυγχάνουν τις κορυφαίες επιδόσεις στον πραγματικό στίβο. Ούτε δισεκατομμυριούχοι γίνονται. Ούτε και είναι τελικά αυτοί που θα κυβερνήσουν τον κόσμο.
Κι αυτό γιατί, όπως καταλήγει η έρευνά της, το μόνο που σου μαθαίνει το σχολείο και σε επιβραβεύει γι’ αυτό είναι ο βαθμός συμμόρφωσής σου με τους κανόνες. Οι αριστεύσαντες, μας λέει, είναι τελικά αυτοί που θα υποστηρίξουν αύριο το σύστημα, που θα γίνουν αναπόσπαστο μέλος του συστήματος δηλαδή και όχι αυτοί που θα θελήσουν να το αλλάξουν ή ακόμα και να το ανατρέψουν.
Αυτό το χαρακτηριστικό τους, πως δεν συμμορφώνονται με τις πειθαρχίες και τους κανόνες, είναι τελικά αυτό που τους κάνει να διαπρέπουν μετά στη ζωή. «Οι κανόνες του σχολείου είναι πολύ ξεκάθαροι, ενώ οι κανόνες της ζωής όχι και τόσο καθαροί», καταλήγει…