Υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη ρύθμιση των σχέσεων γονέων και τέκνων τάχθηκε από το βήμα της Βουλής και ο Θάνος Πλεύρης.
Ο βουλευτής της ΝΔ απέκρουσε μια προς μια τις ενστάσεις που υπάρχουν για το νομοσχέδιο, ενώ σχετικά με τον ισχυρισμό ότι το 86% των διαζυγίων είναι συναινετικά, εξήγησε ότι ένα συναινετικό διαζύγιο, δε σημαίνει πως τελικά οι γονείς δεν οδηγούνται στα δικαστήρια για θέματα διατροφής ή επικοινωνίας.
«Ότι και να γράψουμε πάνω στο νόμο, ότι και να βάλετε για ίση μεταχείριση, 99,9% την επιμέλεια την έχει γυναίκα και 0,1% την έχει ο άντρας. Εγώ να δίκαζα, αυτή την απόφαση θα έβγαζα γιατί έτσι έχει μεγαλώσει κοινωνία. Το μοντέλο της ελληνικής κοινωνίας, έτσι όπως το ζούμε, θέλει το παιδί να είναι με τη μητέρα. Αυτό όμως έχει φτάσει σ’ ένα σημείο να λειτουργεί βιομηχανοποιημένα» ανέφερε και συμπλήρωσε ότι η κάθε πλευρά πιέζει στο κομμάτι που «έχει το πάνω χέρι», δηλαδή στην επικοινωνία η γυναίκα και στη διατροφή ο άνδρας.
«Με αυτό το νομοσχέδιο δεν θα αλλάξουν δραματικά τα πράγματα. Γιατί; Γιατί πάντοτε θα πρέπει να αλλάξει αυτή η νοοτροπία που περιγράφουμε. Τι κάνει αυτό το νομοσχέδιο και έχει αδικηθεί; Ό,τι ήταν προβληματικό, στην πράξη το βάζει εδώ πέρα και το δίνει ως μία κατεύθυνση που στο τέλος και πάλι ο δικαστής είναι ο κυρίαρχος που θα αποφασίσει. Αυτό το νομοσχέδιο βάζει κάποιες βάσεις. Δίνει κάποιες κατευθύνσεις» ανέφερε ο κ. Πλεύρης.
Σχολιάζοντας τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η λέξη «εξίσου» στη γονική μέριμνα, είπε: «Το εξίσου δεν δημιουργεί κάποιον επιπλέον υποχρεωτικό κανόνα δικαίου. Από τη στιγμή που κάτι ασκείται από κοινού είναι το ίδιο. Ο νομοθέτης θέλει να πει ότι πρέπει να εφαρμοστεί ότι ισχύει και στην προηγούμενη κατάσταση και πάλι το δικαστήριο που δεν μπορεί να νομολογήσει πάνω σ’αυτό».
Ο βουλευτής της ΝΔ αναφέρθηκε και στο ζήτημα του μάχη του τεκμηρίου επικοινωνίας του 1/3. «Δεν μπορώ να καταλάβω την ένσταση στο ζήτημα του 1/3. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η επικοινωνία που δεν τηρείται. Δεν θεωρούμε καταρχήν ότι το άτομο το οποίο δεν έχει την επιμέλεια πρέπει να έχει μία επικοινωνία με το παιδί του; Όταν κάτι είναι μαχητό τεκμήριο τι σημαίνει; Δίνει την κατεύθυνση ο νομοθέτης βάσει των μελετών που έχουν γίνει ότι το παιδί πρέπει να περνάει το 1/3 του χρόνου και με τους δύο γονείς, δηλαδή μπαίνει ένα τεκμήριο και πάλι κυριαρχικά το δικαστήριο αποφασίζει».
Κατά τον κ. Πλεύρη το νομοσχέδιο αυτό μπορεί να οδηγήσει πολύ περισσότερες περιπτώσεις στο να λύσουν τις διαφορές τους συναινετικά.
«Αν δούνε όλοι ότι στο διαμορφωμένο πλαίσιο υπάρχουν κάποια κριτήρια που μπορεί ο δικαστής να κάνει αποτίμηση, αλλά πλέον δεν υπάρχει βιομηχανοποιημένη σχέση, θα μπουν σε ένα προβληματισμό… ότι μήπως τώρα πηγαίνοντας δικαστικά από έναν εγωισμό που δημιουργείται μόλις λυθεί η έγγαμή συμβίωση, μήπως πρέπει αφού έχουμε όλες αυτές τις κατευθύνσεις να κάτσουμε κάτω και να βρούμε τις διαφορές και να πάμε σε μία λύση εκτός δικαστηρίων».
Σχετικά με το ζήτημα περί οριστικής απόφασης στις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, ο βουλευτής της ΝΔ εξήγησε: «Ο νομοθέτης δίνει μια σαφή κατεύθυνση με το προς το δικαστή. Σήμερα δε λέει κάπου ότι η άσκηση δίωξης συνιστά κακή χρήση της επιμέλειας και αφήνετε πλήρως το στο δικαστήριο να αποφασίσει. Αυτό δεν αλλάζει. Απλώς τώρα ερχόμαστε και λέμε ότι όταν υπάρχει οριστική απόφαση, είναι σαν να λέμε στο δικαστή ότι αυτό δεν μπορείς να το προσπεράσεις. Αν δεν υπάρχει οριστική απόφαση θα ισχύει ότι ισχύει σήμερα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν κρίνει δηλαδή ο δικαστής ότι το παιδί κινδυνεύει δύναται να αποφασίσει αναλόγως. Η οριστική απόφαση είναι ένα «καμπανάκι» για τον δικαστή. Ότι δυνατότητα είχε μέχρι σήμερα ο δικαστής θα έχει και μετά το νομοσχέδιο, απλώς με κάποιες επιπλέον παραμέτρους μεταξύ των οποίων είναι η οριστική απόφαση, γιατί εκεί ο δικαστής θα πρέπει -αν δεν το λάβει υπόψη του- να αιτιολογήσει και το λόγο».
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.