Όχι, το σύγχρονο σχολείο δε μαθαίνει στα παιδιά να αγαπούν τη γνώση και τη μάθηση. Τα μαθαίνει να εχθρεύονται το βιβλίο, να αντιμετωπίζουν τη γνώση εντελώς επιδερμικά και χρησιμοθηρικά και να πηγαίνουν στο σχολείο απλά και μόνο επειδή «αυτό κάνουν τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας τους». Πηγαίνουν σχολείο απλά και μόνο για να ταιριάζουν με το συρμό και τα πρέπει της κοινωνίας μας, μην έχοντας εμβαθύνει στο πραγματικό νόημα που δώδεκα χρόνια από τη ζωή τους βρίσκονται σε μία σχολική αίθουσα.
Όχι, το σύγχρονο σχολείο δεν μαθαίνει στα παιδιά να εκμεταλλεύονται τη φαντασία και την έμφυτη δημιουργικότητα της μοναδικής τους ηλικίας. Αντιθέτως, κάνει τα πάντα ώστε να μετατρέψει τα ίδια σε άβουλα όντα τα οποία απλώς αποστηθίζουν, αναπαράγουν χωρίς εμβάθυνση και βραβεύονται κιόλας γι’ αυτό.
Μαθαίνουν να μη λαμβάνουν υπόψη τη φαντασία τους, όλη τους η εμπειρία στα σχολικά χρόνια είναι τα ατελείωτα «μπράβο», «μη», «θα κάνεις αυτό, θα πετύχεις αυτό» και όλη η προεξόφληση του μέλλοντος κλεισμένη ασφυκτικά σε ένα μπράβο του σήμερα. Ένα σχολείο του πρέπει, μία διαδικασία μάθησης προκαθορισμένη η οποία δεν δίνει χώρο στην προσωπικότητα του παιδιού να ανθίσει.
Να αγωνιστούμε για το σχολείο του αύριο που αξίζει σε όλα τα παιδιά. Ένα σχολείο το οποίο θα δίνει στο κάθε παιδί την ευκαιρία να έρθει πιο κοντά στον αληθινό του εαυτό. Ένα σχολείο που θα διδάσκει την ισοτιμία, την κριτική σκέψη, τη χαρά της σκέψης και της διανοητικής έρευνας, τη συνεργασία και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ δασκάλων και μαθητών.
Το κάθε παιδί αξίζει την καλύτερη μόρφωση, αξίζει εκείνο το μοναδικό ερέθισμα στο να θελήσει να ανακαλύψει τον εαυτό και τις κλίσεις του. Να προσφέρουμε στο παιδί την ευκαιρία να αγαπήσει τη γνώση, όχι να την αντιμετωπίζει ως μία αγγαρεία και να γεμίζει με έχθρα προς το βιβλίο.
Δεν είναι τυχαίο που στον καθένα από εμάς, είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο, τα χρόνια του σχολείου έχουν επιδράσει μέσα μας. Ας φροντίσουμε ώστε για το κάθε παιδί αυτά τα χρόνια να είναι από τα πιο όμορφα.
Από την Μαρία Σκαμπαρδώνη, Δημοσιογράφος