Ψυχολογία- νεύρα: Δε μπορώ να διαχειριστώ τον εκνευρισμό των άλλων. Για να καταλάβουμε όσους προσπαθούν να αποφύγουν τον θυμό εκείνων που βρίσκονται γύρω τους, πρέπει να καταλάβουμε πώς ήταν η παιδική τους ηλικία.
Κατά τη γέννηση, είμαστε πολύ εξαρτώμενα όντα . Το φαγητό μας, η ασφάλειά μας και, τελικά, η επιβίωσή μας εξαρτάται από τους ενήλικες. Όταν ανταποκρίνονται με συνέπεια στις κραυγές και τις απαιτήσεις του παιδιού, αναπτύσσει αυτοπεποίθηση. Ωστόσο, όταν αυτοί οι ενήλικες δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του βρέφους ή το κάνουν με απρόβλεπτο τρόπο, το μωρό αισθάνεται ότι μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που δεν είναι προβλέψιμο και δεν είναι ευαίσθητο στις απαιτήσεις του.
Τα παιδιά που δημιουργούν αυτό το είδος προσκόλλησης με τους γονείς τους μεγαλώνουν με τεράστιο άγχος, προσπαθώντας να προβλέψουν πότε το άλλο θα είναι διαθέσιμο και πότε όχι. Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι αναγκάζονται να κάνουν ό, τι είναι απαραίτητο για να κερδίσουν την εύνοια του ενήλικα, για να τον ευχαριστήσουν. Λάβετε υπόψη ότι οποιαδήποτε ακατάλληλη πράξη μπορεί να οδηγήσει σε έναν ενήλικα να είναι θυμωμένος και να αποσύρει την αγάπη, την προσοχή και τη φροντίδα που είναι ζωτικής σημασίας. Αναμφίβολα αυτή η υποτακτική και φιλική στάση θα μπορούσε να ήταν χρήσιμη κατά την παιδική ηλικία. Ωστόσο, είναι ακατάλληλη και επιβλαβής στον κόσμο των ενηλίκων.
Δεν είμαστε πλέον παιδιά, δεν εξαρτόμαστε από τους άλλους για να επιβιώσουμε και, ως εκ τούτου, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να “παραδώσουμε” ή να παραμείνουμε στο πλευρό τους. Μπορούμε να θέσουμε όρια, μπορούμε να αποφασίσουμε, να επαναδιαπραγματευτούμε σιωπηρές συμφωνίες ή ακόμα και να φύγουμε. Ωστόσο, συχνά, αυτός ο παιδικός φόβος της απόρριψης και της εγκατάλειψης μπαίνει βαθιά στο ασυνείδητό μας και μας οδηγεί να αντιληφθούμε ως καταστροφική την ιδέα ότι κάποιος δεν μας εγκρίνει ή μας ενοχλεί. Θυμήσου όμως ότι είναι εντάξει εάν ο άλλος είναι θυμωμένος, η ζωή μας δεν εξαρτάται πλέον από αυτόν.