Όλοι, ειδικά κατά την παιδική τους ηλικία, έχουν αναρωτηθεί πώς θα ήταν να ανακαλύψουν έναν περιβόητο κρυμμένο θησαυρό. Κάποιοι μάλιστα, διατήρησαν αυτή την επιθυμία και μεγαλώνοντας, βασισμένοι σε ανακριβείς πληροφορίες, φήμες και σε πολλές περιπτώσεις αμφιλεγόμενους χάρτες που υποτίθεται ότι υποδεικνύουν κάποια συγκεκριμένη περιοχή που κρύβει κάτι πολύτιμο.
Παρόλα αυτά, μερικοί θησαυροί υπήρξαν -ή και υπάρχουν ακόμη- στην πραγματικότητα και κανείς δεν μπόρεσε τουλάχιστον μέχρι τις μέρες μας να τους βρει. Όπως οι παρακάτω.
Ο χρυσός του Atahualpa
Το 1533, ο Ισπανός θαλασσοπόρος, εξερευνητής και στρατιωτικός Francisco Pizarro έφτανε στις ακτές της Νοτίου Αμερικής. Μεταξύ άλλων κατέλαβε, μαζί με τους άντρες του αρκετές περιοχές του Περού, συλλαμβάνοντας τον τελευταίο αυτοκράτορα των Ίνκας, Atahualpa. Ο τελευταίος του υποσχέθηκε ένα δωμάτιο γεμάτο με χρυσάφι προκειμένου να μην τον εκτελέσει – υπόσχεση που κράτησε, με υπηκόους του να γεμίζουν έναν τεράστιο χώρο με χρυσό. Ο Pizarro σκότωσε τελικά τον Atahualpa και οι Ίνκας, σε μία πράξη εκδίκησης και αντιποίνων πήραν πίσω το χρυσάφι και το πέταξαν στη λίμνη Yanacocha. Το 1700, ένας άλλος Ισπανός εξερευνητής, ο Atanasio Guzmán, επιχείρησε να βρει τον χρυσό, φτιάχνοντας μάλιστα έναν χάρτη της ευρύτερης περιοχής, αντίγραφο του οποίου είχε και ο Βρετανός Richard Spruce, ο οποίος έναν αιώνα μετά ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για το Περού, χωρίς να επιστρέψει -όπως και ο Guzmán- ποτέ πίσω με το θησαυρό.
Τα χειρόγραφα του Qumran
Κάποιοι χάρτες θησαυρών δεν είναι απαραίτητο να είναι… χάρτες. Μπορούν να είναι και γραπτά, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα χειρόγραφα του Qumran, που συναντώνται επίσης και ως χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας. Θεωρούνται τα πιο γνωστά έγγραφα που αναφέρουν ξεκάθαρα την ύπαρξη ενός κρυμμένου θησαυρού. Πήραν το όνομά τους από την περιοχή του Ισραήλ στην οποία βρέθηκαν και αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα. Μεταξύ άλλων υποδεικνύουν περισσότερες από 50 τοποθεσίες της Μέσης Ανατολής στις οποίες είναι καλά κρυμμένος χρυσός. Αμέτρητοι άνθρωποι έκαναν προσπάθειες χωρίς, μέχρι σήμερα, αποτελέσματα.
Ο ψεύτικος χάρτης του El Dorado
To 1617, ο Άγγλος στρατιωτικός και εξερευνητής (και εραστής της Βασίλισσας Ελισάβετ της Α’ της Αγγλίας) Walter Raleigh πραγματοποίησε το τελευταίο του ταξίδι, με στόχο να βρει την θρυλική πόλη του El Dorado, στην περιοχή της αμερικανικής ηπείρου όπου σήμερα βρίσκεται η Βενεζουέλα. Με βάση τις ιστορίες και τις περιγραφές των ιθαγενών, επέστρεψε στην Αγγλία με έναν χάρτη που υποτίθεται ότι οδηγούσε στα πλούτη του El Dorado. Δυστυχώς για τον ίδιο, κανείς δεν τον πίστεψε και τελικά εκτελέστηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Τα πλούτη του Captain Morgan
Μετά από μία τρομερά επιτυχημένη καριέρα ως πειρατής στα νερά της Καραϊβικής, ο Henry Morgan ορίστηκε από την βασίλισσα Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης διοικητής της Τζαμάικα. Κατά τη διάρκεια της δράσης του ως κουρσάρος αλλά και ως διοικητικό στέλεχος κατόρθωσε να συγκεντρώσει μία τεράστια περιουσία, πριν κατηγορηθεί για προδοσία, το 1672. Πριν τον μεταφέρουν στην Αγγλία για τη δίκη του και την εκτέλεση της ποινής, κατόρθωσε να κρύψει τα πλούτη του, με πολλούς να πιστεύουν μέχρι και σήμερα ότι αυτά βρίσκονται κάπου θαμμένα στην Καραϊβική. Ο Σκωτσέζος συγγραφέας και εξερευνητής Robert L. Stevenson έφτιαξε μάλιστα έναν χάρτη για τον εν λόγω θησαυρό, χωρίς ωστόσο να κατορθώσει ποτέ να τον βρει, όπως και κάθε άλλος που προσπάθησε. Fun fact: Ο Henry Morgan είναι αυτός που έδωσε το όνομά του στο ρούμι Captain Morgan και η μορφή του κοσμεί την ετικέτα σε κάθε φιάλη.
Ο θησαυρός του William Kidd
Ο William Kidd (1645-1701) συγκαταλέγεται στους διασημότερους πειρατές όλων των εποχών. Όταν, και αυτός, βρέθηκε ενώπιον του δικαστηρίου και με μία θανατική ποινή να τον περιμένει, αποφάσισε να παίξει το πιο δυνατό του χαρτί: Να αποκαλύψει που κρύβει τον θησαυρό του. Η προσφορά δεν έγινε δεκτή, ο Kidd απαγχονίστηκε και ο χάρτης του δεν λήφθηκε ποτέ σοβαρά υπόψιν των αρχών. Το 1929, ο έμπορος αντικών Hubert Palmer αγόρασε ένα παλιό γραφείο σε δημοπρασία. Εντός αυτού, βρισκόταν ο ξεχασμένος χάρτης του Kidd, που υποδείκνυε το σημείο του θησαυρού, κάπου στη θάλασσα της νότιας Κίνας. Το πρόβλημα είναι πως όσοι τον ακολούθησαν δεν βρήκαν ποτέ τίποτα, ούτε καν το νησί που αναγράφεται.
Η περιουσία του Cortés
Το 1520, ο Ισπανός εξερευνητής και κατακτητής Hernán Cortés είχε συγκεντρώσει μία τεράστια ποσότητα χρυσού, που είχε αποσπάσει από τον αυτοκράτορα των Αζτέκων Moctezuma τον Β’. Ο θησαυρός δεν έφυγε ποτέ από το Μεξικό, με τον μύθο να υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση της χώρας τον είχε βρει και θάψει το 1847, για να μην πέσει σε λάθος χέρια, κατά τη διάρκεια του Αμερικανομεξικανικού πολέμου. Επικεφαλής της επιχείρησης είχε τεθεί ο Jesuit Joaquin Pomes, ο οποίος μάλιστα σχεδίασε και έναν χάρτη, που υποδείκνυε τις σπηλιές της σημερινής Καλιφόρνια ως κρυψώνα του θησαυρού.
Ο Μασονικός κώδικας
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα έγγραφα της ιστορίας, γνωστό και ως
Map of Lue, που υποτίθεται πως είναι ένας κρυπτογραφημένος χάρτης για το σημείο που κρύβονται εκατό τόνοι χρυσού των Ναζί. Σύμφωνα με το μύθο, την τοποθεσία είχε αποκαλύψει ο Χίτλερ. O χάρτης ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό κυνηγό θησαυρού Hunter Karl von Mueller αλλά πολλοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται απλά για hoax. Έχει αποτελέσει μάλιστα και βάση για την κινηματογραφική ταινία National Treasure (2004) του Jon Turteltaub με τους Nicolas Cage, Harvey Keitel, Jon Voight, Diane Kruger και Sean Bean.
Η κληρονομιά του Tomoyuki Yamashita
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ιάπωνας στρατηγός Tomoyuki Yamashita είχε συγκεντρώσει μεγάλες ποσότητες χρυσού έπειτα από μάχες σε διάφορα μέρη της Ασίας. To 1944, κι ενώ ηγούνταν τον ιαπωνικών δυνάμεων στις υπό κατοχή Φιλιππίνες, διατάχθηκε να κρύψει τον χρυσό. Τελικά, πήρε τη μυστική τοποθεσία του θησαυρού μαζί του στον τάφο (1945), καθώς ποτέ δεν αποκάλυψε το σημείο στο οποίο είχε θαφτεί. Το 1947, ένας Φιλιππινέζος ονόματι Domingo Pahigon υποστήριξε ότι έχει στην κατοχή του έναν χάρτη που οδηγεί στην πολύτιμη λεία, που του είχε δώσει ένας ετοιμοθάνατος Ιάπωνας. Το πρόβλημα είναι κανείς, ποτέ, δεν μπόρεσε να τον αποκρυπτογραφήσει.
Η λεία του Jesse James
Το 1930, ένας ηλικιωμένος πρώην εργάτης ορυχείου, ο Ben Morton, πέθανε. Ο Morton είχε αφιερώσει αρκετά χρόνια από τη ζωή του στο να αναζητά τα χρήματα που είχε κρύψει ο περιβόητος ληστής τραπεζών και κακοποιός Jesse James και η συμμορία του, στα βουνά του Μιζούρι. Μέσα στα πράγματα του Morton βρέθηκε και ένα παράξενο έγγραφο, που θύμιζε χάρτη θησαυρού, και μεταξύ άλλων ανέφερε πολλές πληροφορίες που υποτίθεται ότι είχε γράψει ο Frank James, αδερφός του Jesse, σχετικά με την κρυψώνα των κλοπιμαίων.
Το γερμανικό ορυχείο
Στην Άγρια Δύση και πιο συγκεκριμένα στο Νέο Μεξικό, στις αρχές του 19ου αιώνα υπήρχε ένα ορυχείο που άνηκε στον Ισπανό Miguel de Peralta, μέχρι ο ίδιος και οι εργάτες του να σφαγιαστούν από τους Απάτσι. Το 1862, ένας Γερμανός, ο Jacob Waltz ισχυρίστηκε ότι το επισκέφθηκε κρυφά και πήρε από αυτό ποσότητες χρυσού που κοστολογούνταν στις $60.000. Ο Waltz υποστήριζε ότι δεν επέστρεψε ποτέ ξανά καθώς φοβόταν τους Ινδιάνους, είχε όμως έναν χάρτη τον οποίο πούλησε. Όσοι ακολούθησαν έκτοτε τις οδηγίες, βρέθηκαν νεκροί. Προφανώς οι Ινδιάνοι δεν είδαν και με τόσο καλό μάτι τους επίδοξους κυνηγούς θησαυρού, ενώ άγνωστο παραμένει μέχρι σήμερα γιατί κανείς δεν επιχείρησε έκτοτε να αναζητήσει τον χρυσό.
Τα λάφυρα του François l’Olonnais
O Joaquín Garrido ήταν ένας ηλικιωμένος ψαράς στην Κούβα. Συχνά, ισχυριζόταν ότι οι πρόγονοί του άνηκαν στο πλήρωμα του περιβόητου Γάλλου πειρατή François l’Olonnais – θεωρείται από τους πιο αιμοδιψείς ever, με τον θρύλο να λέει ότι έτρωγε ωμές τις καρδιές των εχθρών του. Το 1924, κάποιοι Αμερικανοί τουρίστες έκαναν διακοπές στην Κούβα και τον γνώρισαν. Ο Garrido τους συμπάθησε και τους εμφάνισε έναν χάρτη που οδηγούσε στον θησαυρό του Olonnais. Φυσικά, κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει κατορθώσει να βρει κάτι.
Πηγή
