Ήταν κάποτε ένα ήσυχο και μελετηρό κορίτσι που το έλεγαν Ιατρική
Από εμφάνιση δεν ξεχώριζε ιδιαίτερα αλλά το μυαλό της ήταν ξυράφι. Άλλωστε η μεγάλη της αγάπη ήταν το διάβασμα.
γράφει ο Φώτης Αυγουστατος (Μαιευτήρας – Γυναικολόγος)
Της άρεσε να μαθαίνει νέα πράγματα και να είναι ακριβής σε ότι γνώριζε και έλεγε.
Δεν είχε πολλές κατακτήσεις γιατί δεν πρόσεχε και πολύ την εμφάνιση της , οι περισσότεροι όμως την θαύμαζαν για την εξυπνάδα της. Αυτό την έκανε κάπως ψηλομύτα και απόμακρη, αλλά καπου αυτό της άρεσε.
Κοντά στη γειτονιά και στο ίδιο σχολείο ξεχώριζε και ένα άλλο κορίτσι , η Πολιτική.
Αυτή ήταν πιο όμορφη γιατί ήξερε να φτιάχνεται και να στολίζεται. Πολλές φορές μάλιστα βαφόταν τόσο έντονα και διαφορετικά που έμοιαζε κάθε φορά κι άλλο πρόσωπο.
Τα αγόρια έτρεχαν από πίσω της γοητευμένα. Κι αυτή άνετη,κάτι έταζε στον έναν , κάτι έδινε στον άλλο και περνούσε ζάχαρη. Ένα πράγμα μονο της έλειπε.
Η γνώση και η εξυπνάδα.
Πώς θα μπορούσε να τα αποκτήσει άραγε;
Μια μέρα πλησίασε την Ιατρική που την θαύμαζε και της ζήτησε να γίνουν φίλες.
Η Ιατρική από τη μεριά της βλεποντας τη δημοφιλία της Πολιτικής δέχτηκε.
Έτσι άρχισαν να κάνουν πολύ παρέα και η μια να προσπαθεί να γνωρισει την άλλη αλλά και η μια να μοιάσει στην άλλη.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Η Ιατρική άρχισε να βάφεται, αλλά τόσο αδέξια που κάποιοι άρχισαν να την κοροϊδεύουν και να την αμφισβητούν.
Προσπαθούσε να μιλήσει σαν την Πολιτική αλλά έμπλεκε τα λόγια της κι έκανε σαρδαμ. Και το χειρότερο επειδή έβγαινε συνέχεια μαζί με την Πολιτική σταμάτησε να διαβάζει και όταν τη ρωτούσαν κάτι απαντούσε ήξεις αφήξεις.
Από την άλλη μεριά η Πολιτική στην αρχή απέκτησε περισσότερους φίλους και θαυμαστές γιατί είχε καλή παρέα , στη συνέχεια όμως επειδή άρχισε να μπαίνει σε ξένα χωράφια , να χει άποψη για όλα και να προσπαθεί να πείσει με το ζόρι όλο και πιο πολλοί την έβλεπαν με μισό μάτι.
Το χειρότερο δε,ήταν ότι,όπου δεν μπορούσε να πείσει η ίδια ,έβαζε λόγια στο στόμα της Ιατρικής.
Μετά από όλα αυτά καταλαβαίνετε ότι στο σχολείο, λίγο καιρό αργότερα όλοι τις απέφευγαν και τις δυο.
Δεν πίστευαν καμιά τους, ούτε ήθελαν την παρέα τους.
Στη γειτονιά κυκλοφορούσαν κάτι συνωμοσιολογοι που έλεγαν ότι για όλα έφταιγε ένα αγόρι ,ο Μπιλ ο κομπιουτεράς.
Περισσότερα δεν ξέρω να σας πω.
Το μονο που ξέρω είναι ότι καλύτερα να μην είχαν συναντηθεί…