Φαίνεται πως το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» αποκτά φήμη αρνητική και γίνεται διαβόητο.
του Κώστα Χρονόπουλου (Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Ξαναχτύπησε, σύμφωνα με όσα εντός και εκτός Βουλής τεκταίνονται, με τους έχοντες και κατέχοντες το, να το εκμεταλλεύονται (!). Το «ηθικό πλεονέκτημα», προφανώς είναι δια πάσαν νόσον, νοσηρή φαντασία και πολιτικάντικη σκοπιμότητα.
Αφορά σε έναν ιδιάζοντα μοχλό πίεσης κομματικής, που υπερτονίζει μια στρεβλή πραγματικότητα. Αν η κατάσταση συνεχιστεί , η εργαλιοποίηση /χρήση του εν λόγω «πλεονεκτήματος», ως … θεμιτή και έντιμη αναγκαιότητα, υποψιάζομαι πως η κομματική (πρώην πολιτική) ζωή του τόπου μας θα περιέλθει σε –περαιτέρω- αθλιότητα. Αν υλοποιηθούν τα προτεινόμενα, θα επακολουθήσουν απευκταία παρεπόμενα. Η διαγραφή παραπτωμάτων της η θ ι κ ο π λ ε ο ν ε κ τ η μ α τ ο φ ό ρ ο υ Κυβερνήσεως (της προηγούμενης) εκ μέρους της σημερινής /επόμενης.
«Θα σε βοηθήσω στα ελληνοτουρκικά, οικονομικά και λοιπά ζητήματα, με αντάλλαγμα να μην συνεχιστεί η δίωξη μελών/στελεχών εμπλεκομένων σε διάφορα αδικήματα» (!).
Προδήλως το ιταμό … ηθικοπλαστικό αλισβερίσι /συναλλαγή εμβαπτιζόμενο στην «ηθικά πλεονεκτούσα Αριστερή Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» (επ) ανακτά την … ηθική της αγνότητα ασυζητητί.
Διαφωνώ με εκείνους που ειρωνεύονται κατηγορώντας την «Αριστερά» για απώλεια του «ηθικού πλεονεκτήματος» που πλέον δεν διαθέτει. Όχι επειδή φρονώ πως το έχασε προ πολλού καθ’ οδόν, αλλά γιατί –λογικά- είναι αδύνατον να χάσει κάποιος κάτι που δεν έχει.
Συνεπώς ο ν ο σ κ ι α μ α χ ο ύ ν (=ερίζουν περί όνου σκιάς) εκείνοι που αναφέρονται και επιχειρηματολογούν περί «ηθικού πλεονεκτήματος» που η «Αριστερά» κατέχει ή δεν κατέχει. Εξάλλου –και εδώ – ο αναπόφευκτος διχασμός διαφεντεύει. Η «Αριστερά» επίμονα κατάφερε να αυτοδιαφημιστεί ως κάτοχος και νομεύς, ενός ηθικού νεφελώματος, που το αποκάλεσε «ηθικό πλεονέκτημα» της, αποκλειστικά (!), ώστε να την διαφοροποιεί από κάθε πολιτικό αντίπαλό της.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, τώρα της προέκυψε μείζον ζήτημα (μη αριστερής) ηθικής. Κάτι που αποτελεί όνειδος – ακόμα και για το αμαρτωλό κομματικό μας σύστημα –συναλλαγής.
Οι λοιπές κομματικές παρατάξεις/δυνάμεις οφείλουν να αντιδράσουν, να ενωθούν και να εναντιωθούν. Όχι βέβαια για να ασκήσουν –όπως είθισται- αντιπολίτευση, αλλά για να αυτοπροστατευθούν.
Αν δεν αποφευχθούν παρόμοιες πρακτικές συναλλαγών /ανταλλαγών/ συμψηφισμών, το όλο σύστημα θα καταρρεύσει. Θα τους πάρει όλους η μπάλα της (αυτό) απαξίωσης, αθώους και ενόχους . Κανέναν δεν θα παραλείψει. Τα σαθρά θεμέλια του κομματικού μας συστήματος ήδη τρίζουν επικίνδυνα. Ένας τέτοιος πολιτικός σεισμός δεν θα περάσει ανώδυνα. Η Κυβέρνηση –εξ ορισμού και θέσεως- φέρει το μέγιστο βάρος της προστασίας των θεσμών. Δεν θα πρέπει να υποκύψει σε παρόμοιες πρακτικές /τακτικές εκβιασμών.
ΥΓ Δεν τίθεται θέμα χαβαλέ περί «ηθικής πλεονεκτικότητας», αλλά εύρυθμης λειτουργίας του Κ.Δ. Πολιτεύματος, Δημοκρατικότητας.
Άλλωστε η (αναξιόπιστη) «Δημοκρατική μας Μαριωρή» δεν πρόκειται με φτιασίδια όπως: «ηθικά πλεονεκτήματα …. Ανηθικότητας» να σουλουπωθεί.
Πολλώ μάλλον τώρα που η (κατά δήλωσή της) «Αριστερά» , έχει –ηθικά- αποκαθηλωθεί!