Καθιερώθηκε η 17η Νοεμβρίου ως επέτειος του Πολυτεχνείου. Θα μπορούσε να έχει πάνδημη αναγνώριση/καταξίωση.
Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη, λόγω κομματικού καπελώματος.
του Κώστα Δημ Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Κάποιοι πολιτικάντηδες καιροσκόποι έχτισαν επαγγελματικές καριέρες, εκμεταλλευόμενοι την περίσταση. Καπηλεύτηκαν, διαστρέβλωσαν, ψευδολόγησαν, αλλοίωσαν τα πραγματικά γεγονότα. Άλλα συνέβησαν και αλλιώς τα περιέγραψαν.
Αδικήθηκαν άνθρωποι οι οποίοι όντως προσέφεραν και αγωνίστηκαν ανιδιοτελώς για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος (πέρα από κόμματα και ταμπέλες).
Δεν είναι ακριβές ότι αντιτάχθηκαν στην Δικτατορία μόνον Αριστεροί. Όπως δεν ισχύει ο μύθος, ο οποίος καλλιεργήθηκε έντεχνα και υποβολιμαία, περί “εκατόμβης νεκρών” εντός του Πολυτεχνείου. Ουδείς εφονεύθη εντός του χώρου αυτού.
Νεκρούς είχαμε εκτός- από ελεύθερους σκοπευτές – του Πολυτεχνείου.
Γιατί όμως η διαστρέβλωση των γεγονότων;
Η απάντηση – ως αυτονόητη και πρόδηλη- επαφίεται στον αναγνώστη.
Επιπρόσθετα υπήρχαν και ακραίοι προβοκάτορες που έπαιξαν τον δικό τους διασπαστικό ρόλο. (Σ.Σ Αν επρόκειτο να αναφερθώ τιμητικά κάπου , θα επέλεγα την Νομική Σχολή).
Η θλιβερή εξέλιξη ήταν η αντικατάσταση του Δικτάτορα με έναν άλλο: χειρότερο και βλακωδέστερο. Τα γεγονότα γνωστά. Χάσαμε σχεδόν το 40% της Κύπρου μας. Ποιός αμφιβάλλει για τον ρόλο των Αμερικανών και κυρίως του Ανθέλληνα Υπουργού των Εξωτερικών των ΗΠΑ κου Κίσσινγκερ;
Ήταν όμως ο αποκλειστικά υπεύθυνος; Ας κοιταχθούμε όλοι οι συνέλληνες στον καθρέφτη μας: και -ίσως κάποιοι- να διακρίνουν και την ημετέρα συνευθύνη.
Καταλυτικός ο ρόλος του Κομματικού Συστήματος (πρώην Πολιτικού Συστήματος, αφού εδώ και δεκαετίες δεν παράγει πολιτική παρά μόνον κομματισμό).
Βασικός υπεύθυνος της έλευσης των Συνταγματαρχών στην εξουσία ήταν ο εγγενής φθόνος και διχασμός μας (εντός Ελλάδος, αλλά και Κύπρου).
Οι κομματικές αντιπαραθέσεις και οι αχαλιναγώγητες φιλοδοξίες . Θύμα τους ο Ελληνισμός ο οποίος συρρικνώθηκε ανεπίτρεπτα.
Θα ήθελα εδώ να σταθώ σε έναν ιδιαίτερα ενδιαφέρον γεγονός: την καθιέρωση -έκτοτε- της πορείας (διαμαρτυρίας) από το Πολυτεχνείο προς την Αμερικανική Πρεσβεία, με τα συνοδευτικά έκτροπα.
Σε κάθε επέτειο μονοδρομείται η πορεία διαμαρτυρίας από το Πολυτεχνείο προς την Αμερικανική Πρεσβεία. Με την “Αριστερά” στην διακυβέρνηση του Τόπου, όλοι (ανεξάρτητα από το αν την ψηφίσαμε ή όχι) αναμέναμε επιδείνωση των σχέσεων μας με την Υπερδύναμη και περαιτέρω σύσφιξη των ελληνορωσικών μας σχέσεων ως κάτι το αυτονόητο. Συνέβη -τελευταία- κάτι το εντελώς αντίθετο.
Δεν απεξαρτηθήκαμε από τους “φονιάδες των λαών Αμερικάνους”. Αντιθέτως τους σφιχταγκαλιάσαμε! Βάλαμε απέναντι τη Ρωσία (ο χώρος δεν επιτρέπει λεπτομερή παράθεση στοιχείων).
Οι νυν κυβερνώντες έγιναν (ίσως και να έπραξαν ορθά) οι καλύτεροι σύμμαχοι /επιστήθιοι φίλοι των Αμερικανών (!!!).
Κατέρριψαν όμως μύθους δεκαετιών (πλασματικές) εσωτερικές εχθρότητες για καθαρά κομματικούς λόγους.
Ψυχανεμίζομαι πως ίσως εφέτος οι κρατούντες θα διοργανώσουν διαφορετικά τις επετειακές εκδηλώσεις: Θα επιλέξουν μια ανάστροφη πορεία: Από την Αμερικανική Πρεσβεία, προς το Πολυτεχνείο!
Ίσως για να τιμήσουν τους όψιμους, νέους φίλους τους.
Αντιλαμβάνομαι πως η παραπάνω εξέλιξη ακούγεται απίθανη, απραγματοποίητη, ευφάνταστη, ίσως και μεταφυσική.
Όμως εδώ και δεκαετίες ζούμε α-φύσικα πράγματα. Ποιός θα φανταζόταν, πριν από μερικά χρόνια, ότι οι ορκισμένοι αντιαμερικανοί και παραδοσιακά φιλορώσοι, θα άλλαζαν συμμαχίες (και ιδεολογίες);
ΥΓ Απορία: Αφού οι εξουσιαστές μας διαθέτουν τέτοια ευελιξία (sic), γιατί δεν τα βρίσκουν και αναμεταξύ τους ώστε να εξυπηρετήσουν (εκτός από τους ευκαιριακούς τους συμμάχους σκοπιμοτήτων) και τα συμφέροντα της ταλαίπωρης Πατρίδας;