Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς μερίδα συμπολιτών μας /επαγγελματιών πολιτικάντηδων, οι οποίοι άσκεφτα και άκριτα κατακρίνουν ό,τι θετικό προτείνεται.
του Κώστα Χρονόπουλου (Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Το τελευταίο κρούσμα -παράκρουση έχει να κάνει με το πρόσφατο νομοσχέδιο περί απεργιών, πορειών, καταλήψεων οδοστρώματος και γενικά ρύθμισης διαδηλώσεων.
Αυτή η γνωστή και μη εξαιρετέα κατηγορία του Κ.Σ (=Κομματικού Συστήματος) -πρώην Π.Σ (=Πολιτικού Συστήματος) , δεν εννοεί να αλλάξει συμπεριφορά, ρότα /πορεία πλεύσης και γι’ αυτό επιμένει στην λατρεία της μπαχαλοποίησης (!).
Ακαλλιέργητα, ακοινώνητα , άξεστα, περιθωριακά υποκείμενα, δρουν ανενόχλητα στο κέντρο των μεγάλων πόλεων καταστρέφοντας περιουσίες, προβαίνοντας σε δηώσεις- επ’ ευκαιρία διαδηλώσεων και απεργιών – ακόμη και σε δολοφονικές πράξεις καίγοντας (Μαρφίν) εργαζόμενους! Η συντεταγμένη (;) , συγκροτημένη (;), ευνομούμενη (;) πολιτεία πως άραγε αντιμετωπίζει την απαράδεκτη, αδιανόητη αυτή ειδεχθή κατάσταση; Απλούστατα, με την … διαιώνισή της !!!!!!.
Εδώ και δεκαετίες, ετούτο το θλιβερό κατασκεύασμα, το (φερόμενο ως) Κράτος μας, παρακολουθεί ανήμπορο, αδύναμο, ξεδοντιασμένο , ευνουχισμένο, μιθριδατισμένο, απαξιωμένο, το θεάρεστο έργο των καταστροφών, ταλαιπωριών (κ. α χειρότερων) που υφίσταται το κοινωνικό σύνολο. Ουδείς κρατικός αξιωματούχος , κυβερνητικός, πολιτικός ή πολιτειακός παράγων, αγανακτεί , διαμαρτύρεται , επαναστατεί, (αντι) δρά.
Κάθε τρις και λίγο, τρείς και ο κούκος, κουκουλοφόροι και μη, περίεργοι τύποι (“παιδιά”, μπαχαλάκηδες, “κοινωνικοί αγωνιστές” “ευαίσθητοι προοδευτικοί πολίτες” , υποκινούμενα πονηρών κομματαρχών σκοτεινών προδιαγραφών και ανομολόγητων προθέσεων), διαλύουν, ο, τι βρουν στο διάβα τους! Ενίοτε, ευάριθμοι προσάγονται – αλλά δεν συλλαμβάνονται, επειδή το δημοκρατικό μας κακέκτυπο = Κ.Δ. Πολίτευμά μας εμφορείται από αφόρητη δημοκρατικότητα σε βαθμό βλακώδους αποβλάκωσης και “πλέριας” αντιδημοκρατικότητας.
Σε περίπτωση δε -όπως τώρα- που κάποια (η παρούσα) Κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει μια τάξη, τότε ξεσηκώνεται … πυκνός “δημοκρατικός ” κουρνιαχτός που τυφλώνει και σκεπάζει τα πάντα. Συνοδευτικά ουρλιαχτά /αλυχτίσματα/υλακές , γρυλίσματα περί … χουντικών, αυταρχικών φασιστικών πρακτικών, δημιουργούν μιαν επιπρόσθετη ηχητική ρύπανση: “Δημοκρατική Ηχορύπανση“.
Είναι μάταιο, άχαρες να επιχειρήσει κανείς να χαρακτηρίσει κάποιους αχαρακτήριστους. Ακόμη περισσότερο να τους αναγορεύσει σε προσωπικότητες, κατονομάζοντας τους – χαμένος κόπος-. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν καριέρα ψευδόμενοι, εξαπατώντας, εκμαυλίζοντας το πόπολο, πουλώντας του “δημοκρατικά φούμαρα”. Επαγγελματίες κοινωνικοί εμπρηστές είναι , όχι αγωνιστές.
Το μέγα ζήτημα /πρόβλημα δεν είναι αυτοί. Αλλά οι … άλλοι που τους … εκτιμούν, τους θαυμάζουν, τους ψηφίζουν.
Θεωρητικά, κάθε νουνεχής, φιλήσυχος, αλληλέγγυος, κοινωνικοποιημένος άνθρωπος, θα όφειλε να χαίρεται, να επικροτεί και να χειροκροτεί την κυβερνητική παρέμβαση, αδιάφορο αν συμπαθεί ή ψηφίζει την ΝΔ ή όχι.
Προσωπικά διακατέχομαι από μία (άτυπη;) αμφιθυμία. Χάρηκα που επιτέλους κάτι επιχειρείται , νομοθετείται. Από την άλλη όμως αισθάνομαι πικρή απογοήτευση που αφορά στην στρεβλή νοοτροπία όλων μας (και την δική μου ασφαλώς, έστω και αν χτυπούσα καμπανάκια και καμπάνες εδώ και πολλά χρόνια αρθρογραφικά).
Πως είναι δυνατόν στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, να επέλθει -σταδιακά- τέτοια εκφύλιση , τόση μετάλλαξη ώστε να καταστεί το αρχαιοελληνικό δημοκρατικό αγλάϊσμα, ένα νεοελληνικό δημοκρατικό κακέκτυπο/μπάχαλο / όνειδος; Να υπερισχύσει -δημοκρατικά; – το δίκαιο /απαίτηση της κάθε μειοψηφίας, έναντι της πλειοψηφίας;
Κάποτε- γιατί όχι τώρα- θα πρέπει να γίνει μια διαδήλωση 10 εκατομμυρίων Ελλήνων που θα απαιτούν εκείνη την Δημοκρατία και όχι ετούτη εδώ την … δημοκρατική πομπή /ντροπή που μας προσβάλλει και μας εξευτελίζει.
ΥΓ Η ψήφιση στο Κοινοβούλιο συνοδεύτηκε από υποκινούμενες (οι υποκινητές είναι άγνωστοι, πλην γνωστότατοι) πεζοδρομιακές διαδηλώσεις αλλά και παράλληλες αντιδημοκρατικές δηλώσεις κάποιων ΕΘΝΟΓΟΝΕΩΝ οι οποίοι απείλησαν ότι ο … λαός θα καταργήσει στην πράξη το ψηφισμένο νομοσχέδιο. Θα επανέλθω επ’ αυτού.