Είναι νέος και ταλαντούχος ηθοποιός! Έχει συμμετάσχει σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές όπως είναι η “Λάμψη”, “Τα παιδιά της Νιόβης” κ.α.
Για δύο χρόνια πρωταγωνιστούσε δίπλα στον Γιάννη Μπέζο και την Κατερίνα Λέχου στη πολύ πετυχημένη σειρά του Mega “Ευτυχισμένοι Μαζί”, από την οποία έγινε και ευρέως γνωστός, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε και στα πρώτα επεισόδια της σειράς “Ματωμένα Χώματα”.
Επίσης, σε ηλικία 13 ετών υπήρξε υποψήφιος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου για την κινηματογραφική ταινία “Urania”.
Ο λόγος για τον Άρη Τσάπη ο οποίος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη, «Μεσάνυχτα» και μίλησε για την οικογένειά του, την παιδική του ηλικία και για το πως μπόρεσε να διαχειριστεί όλη αυτή τη διασημότητα καθώς δεν έκρυψε το γεγονός ότι «καβάλησε το καλάμι»
«Όταν ψωνίστηκα με τη δημοσιότητα ο πατέρας μου με προσγείωσε. Μου είπε δεν θα είσαι πάντα αναγνωρίσιμος και μπορεί να προσγειωθείς απότομα και να πάθεις μέχρι και κατάθλιψη. Πέρασα δύσκολη εφηβεία. Έβγαινα έξω μέχρι το πρωί και ήμουν 15 χρονών. Με έπαιρναν οι γονείς μου τηλέφωνα και δεν τους τα σήκωνα. Άλλαξα παρέες και δεν έκανα παρέα με αυτούς που είχα μεγαλώσει. Φάνηκε ότι ψωνίστηκα. Τα λόγια του πατέρα μου με ταρακούνησαν από την επόμενη κιόλας μέρα.»
Με υπερηφάνεια μίλησε για την οικογένειά του, στην μεταμεσονύχτια εκπομπή, ωστόσο ο ίδιος παραδέχεται ότι έχουν περάσει δύσκολα κατά την παραμονή τους στην Ελλάδα.
«Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα από την Αλβανία, μέναμε σε ένα σπίτι μαζί με άλλες δύο οικογένειες. Είναι δύσκολο για τους οικονομικούς μετανάστες που έρχονται και ξεκινούν τη ζωή τους από το μηδέν. Ήρθαμε μαζί με τους θείους μου. Θυμάμαι μέναμε σε ένα σπίτι με αυλή, τρεις οικογένειες και η τουαλέτα δεν ήταν καν μέσα στο σπίτι.» τόνισε χαρακτηριστικά.
«Δεν θυμάμαι καμία μέρα τη μητέρα μου να μην δουλεύει. Ξυπνάει 8 το πρωί καθαρίζει σπίτια, πάει μετά στο νοσοκομείο και καθαρίζει και έρχεται το βράδυ. Το κάνει μόνο και μόνο για να μην λείψει τίποτα σε κανέναν», ανέφερε στην Ελεονώρα Μελέτη, μεταξύ άλλων.
και πρόσθεσε: «Νόμιζα ότι είμαι εγώ και κανένας άλλος. Μου άρεσε που έβγαινα έξω και με ήξεραν όλοι. Ευτυχώς επειδή άκουσα τον πατέρα μου το βράδυ που με συμβούλεψε όταν τελείωσε όλο αυτό δεν επηρεάστηκα»