Η κοινωνία μας ένα πολύχρωμο παζλ. Εικόνες και συναισθήματα εναλλάσσονται με πρωταγωνιστές όλους εμάς. Εικόνες προβληματισμού και σήψης από τη μια , παράλληλα με εικόνες αισιοδοξίας και ελπίδας απ την άλλη.
γράφει ο Φώτης Αυγουστάτος (Μαιευτήρας – Γυναικολόγος)
Και εξηγούμαι.
Την ίδια στιγμή που κοντινοί απόγονοι του Νεαντερταλ εκσφενδονίζουν σκουπίδια από το παράθυρο του αυτοκινήτου τους ή δημιουργουν παράνομες χωματερές ,υπάρχουν άνθρωποι που εθελοντικά καθαρίζουν παραλίες , πάρκα ,δρόμους ,δάση και ομορφαίνουν τους περιπάτους μας.
Την ίδια στιγμή που αδίστακτοι υπάνθρωποι βάζουν φωτιές να κάψουν ανθρώπους και δάση με φιτίλια το μίσος ή το συμφέρον , υπάρχουν ήρωες που εθελοντικά παλεύουν με τις φλόγες με δυνατότερο όπλο τους την προσφορά στο συνάνθρωπο.
Την ίδια στιγμή που ψευτογιατροι καπηλεύονται τον ανθρώπινο πόνο ή μεγαλογιατροί λεηλατουν ζωές μονο για το χρήμα , υπάρχουν γιατροί που κάνουν κοινωνικά ιατρεία για άπορους και άστεγους και φοιτητές ιατρικής που προσφέρουν εθελοντικά υπηρεσίες σε νοσοκομεία στην κρίση του COVID.
Την ιδια στιγμή που καθηγητές-δημόσιοι λειτουργοί εκβιαστικά κατευθύνουν τους μαθητές τους σε ιδιαίτερα μαθήματα, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που κάνουν κοινωνικά ενισχυτικα φροντιστήρια δωρεάν σε φτωχούς μαθητές.
Την ίδια στιγμή που δίποδα με ζωώδη ένστικτα αφαιρούν ζωές ή τις σημαδεύουν με βιτριόλι, υπάρχουν άνθρωποι που γίνονται δωρητές οργάνων ή και απλά εθελοντές αιμοδότες χαρίζοντας ζωή.
Την ίδια στιγμή που αρρωστημένα κτήνη ασελγούν σε παιδάκια , υπάρχουν άνθρωποι που εθελοντικά φροντίζουν ορφανά και απροστάτευτα μικρά αγγελούδια.
Την ίδια στιγμή που κάποιοι διοχετεύουν στην αγορά ακατάλληλα τρόφιμα για υπερκερδος ή πετούν με απληστία φαγητά στα σκουπιδια ,υπάρχουν άνθρωποι που από το υστέρημα τους ενισχύουν κοινωνικά παντοπωλεία και φιλανθρωπικά συσσίτια.
Και πόσα άλλα παραδείγματα ακόμη δε μάς παρουσιάζουν αυτή την διπολική εικόνα της κοινωνίας μας.
Ποιος απο τους δυο πολους έλκει τον καθένα μας, ενώ θα μπορούσε να είναι αυτονόητο , δυστυχώς εξαρτάται από τις αρχές , την παιδεία μας και τα βιώματα των παιδικών μας χρόνων.
Ένας παππούλης στη γειτονιά μου μού έλεγε: ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙΣ ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΗ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΚΑΤΩ.
Και κατ’ επέκταση θα έλεγα εγώ: ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΟ , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΚΟ.
Ο εθελοντισμός σε όλες του τις μορφές επειδή στηρίζεται σε μια ξεχωριστή αξία που λέγεται ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ-ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΤΙΜΟ αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη ότι η κοινωνία μας έχει ακόμη σφυγμό.
Παρότι ακόμη και αυτόν (τον εθελοντισμό) θέλησαν να εκμεταλλευτούν και να εκποιήσουν ανα διαστηματα διάφορες ΜΚΟ αμφιβόλου προέλευσης και ηθικής , κατάφερε και καταφέρνει να ομορφαίνει τις μέρες μας,στηριζόμενος κυριως στην αγάπη του ανθρώπου για προσφορά.
Το πραγματικό μεγαλείο του ανθρώπου.
Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η εικόνα του κράτους αν όλοι οι πολιτικοί είχαν διατελέσει και συμμετάσχει σε κάποια εθελοντική δράση.
Αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα.
Ή απλά ευσεβείς πόθοι;;;