Ο Σάββας Πόυμπουρας είναι παρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, επιχειρηματίας και ηθοποιός.
Από το 2000 ξεκίνησε να δουλεύει σε κάποια διαφημιστικά σποτ ως character, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός μεσώ της δουλείας του το 2004. Τότε συμμετείχε σε μία τηλεοπτική διαφήμιση μεγάλης εταιρίας συνδρομητικής τηλεόρασης υποδυόμενος έναν φίλαθλο βαμμένο στα χρώματα της εθνικής πανηγυρίζοντας για την νίκη της Ελλάδος στο Euro 2004. Το σλόγκαν που φώναζε ο ίδιος και έκανε τη διαφήμιση αρκετά δημοφιλή ήταν το Σάββα Καφέ. Για τις ανάγκες της διαφήμισης αυτής οι συντελεστές ταξίδεψαν στην Πορτογαλία.
Από το 2008 και μετά τον κέρδισε ο χώρος της τηλεόρασης συμμετέχοντας σε διάφορα concept εκπομπών αλλά τον είδαμε και σαν ηθοποιό σε διάφορα σίριαλ.
Καλεσμένος βρέθηκε χτες ο Σάββας Πούμπουρας στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη, «Μεσάνυχτα», και ήταν πιο αποκαλυπτικός από ποτέ.
Ο γνωστός παρουσιαστής μίλησε με ειλικρίνεια για τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη η οποία τον οδήγησε στον αλκοολισμό.
Συγκεκριμένα εξομολογήθηκε:
«Έπεφτα το βράδυ για ύπνο, είχα ενοχές και τύψεις και το πρωί έλεγα να μην ξυπνήσω. Γιατί ξύπναγα το πρωί σκ@τ@. Υπήρχαν διαστήματα που έλεγα πως “θέλω να πεθάνω ρε. Μπορώ να μην ξυπνήσω το πρωί; Δεν θέλω να ξυπνήσω. Δεν θέλω να ξυπνάω έτσι”. Η Αρετή ένα πρωί, όταν τα πρωτοφτιάξαμε, είχε ανοίξει την κατάψυξη και είχε βρει μέσα μπουκάλια με αλκοόλ».
Έπειτα συνέχισε λέγοντας: «Έπινα κατά τις 11-11:30 το πρωί ένα ποτό παγωμένο για να διώχνω τον πόνο και να ξεχνάω. Για να φύγω από όλο αυτό το άγχος, όλη αυτή τη βαβούρα έπινα ποτό. Έπινα πάρα πολύ γενικότερα. Και βράδυ και, ένα μικρό διάστημα, έπινα το πρωί γιατί δεν ήθελα να σκέφτομαι. Αυτό το πράγμα σου προκαλούν όλες οι ουσίες που παίρνει ο κόσμος. Και το αλκοόλ. Ξεχνάς. Ξεχνάς για να είσαι στην κατάσταση που δεν σκέφτεσαι και να είσαι ήρεμος»
«Πριν την Αρετή ήταν, εντάξει, χειρότερο το πρόβλημα. Γενικά πίναμε πολύ και το βράδυ που δουλεύαμε. Πίναμε πάρα πολύ και ήταν κακό αυτό» τόνισε χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά τα κακώς κείμενα έμαθε να τα διαχειρίζεται και τα άφησε πίσω του δηλώνοντας πως δεν του λείπει αυτή η ζωή.