Cantiniero: Έχεις πιει τα ξίδια σου και θέλεις να φας κάτι για να στανιάρεις. Ψάχνεις να βρεις το καλύτερο και πιο χορταστικό. Και σκας πάνω σε αυτό το… θηρίο “βρώμικο” που ζυγίζει χαλαρά ένα κιλό
Μας πιπίλαγε τα αυτιά ο Μπιλάκος στο γραφείο και δεν το πιστεύαμε. “Μάγκες, όταν πεινάσετε πραγματικά, να πάτε Χαλάνδρι ή Φιλαδέλφεια. Όταν σας το… πετάξει έξω (το θηρίο “βρώμικο”) θα πάθετε συγκοπή”.
“Που να ξερε ο μ@λ@κ@ς” σκέφτηκα, αφού στη καθισιά μου ένα “βρώμικο” είναι δυο χαψιές. Στο δεύτερο αρχίζω να καταλαβαίνω κάτι και στο τρίτο λέω “Οk guys, ίσιωσα, φέρτε σόδα”.
Παρασκευή ξημερώματα το γνωστό παρεάκι φεύγουμε από Ψυρρή. Φωνάζω “Μάγκες, πεινάω δίχως αύριο. Πάμε τώρα να…” και με διακόπτει -όπως κάνει πάντα- σαν σφηνόπ…..α ο Μπιλάκος. “Ακολουθήστε με ρεμάλια. Εκεί που θα πάμε, θα πείτε τον Δεσπότη… Παναγιώτη με το 50ποντο που θα απολαύσετε. Και με στοίχημα ένα 100αρικο”.
Και σκάμε στο κέντρο της Φιλαδέλφειας σε ένα γωνιακό μαγαζί με καμιά 30αρια άτομα στημένους στην ουρά ενώ γύρω παίζει να ήταν άλλα 60! “Τι φάση ρε φίλε. Τι περιμένουν όλοι αυτοί; Χαρίζει 50ποντα “βρώμικα” ο τύπος;” ξανάσκεφτηκα.
Ο τύπος μάγκες δεν χαρίζει “βρώμικα”, χαρίζει όμως μύρια γευστικής ηδoνης με το υπερτουμπανιασμένο σάντουιτς μισού μέτρου που φτιάχνει.
Βλέπω κάτι κοπελιές να φεύγουν η καθεμία με ένα “βρώμικο” στο χέρι και παθαίνω σοκ. Περιμένω καρτερικά τη σειρά μου και παρακολουθώ όσους κάθονται στα τραπεζάκια του μαγαζιού να τρώνε το “θηρίο” δίχως ανάσα λες και είχαν να φάνε από το περασμένο Πάσχα. Λίγο το απίστευτο αφράτο ψωμάκι, λίγο τα νόστιμα χωριάτικα λουκάνικα Καρδίτσας, το κοτόπουλο φιλέτο, το χοιρινό καλαμάκι και τα πανσετάκια, αλλά και η χειροποίητη σος που μόνο εκεί τελικά βρίσκεις, κάνουν τις μασέλες σου να παίρνουν φωτιά (σαν του τύπου στις φωτό πιο κάτω)!
Έφαγα, έχασα 100 ευρώπουλα (από το στοίχημα) και κάνω τον απολογισμό μου από αυτή την εμπειρία
1ον) Μην ακούτε τους αστείους που υποστηρίζουν ότι τα λεφτά δεν αγοράζουν την ευτυχία. Άλλωστε για έναν γνήσιο, μπελαλή άντρα, η ευτυχία απαραιτήτως είναι συνυφασμένη με ένα ικανοποιημένο στομάχι.
2ον) Θα έχετε διαβάσει, φαντάζομαι, πως το μέγεθος δεν έχει σημασία. Τέτοιες φήμες διαδίδουν όσοι έχουν πρόβλημα με το μέγεθος, κάτι που δεν συμβαίνει στο cantiniero.
3ον) Το “βρώμικό” του είναι ένα μικρό μεγάλο έπος, ικανό να σε κάνει να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου για το φαΐ, το σ#ξ, τη ζωή, τα πάντα. Έτσι κι αλλιώς μέχρι να το καταβροχθίσεις θα έχεις χρόνο στη διάθεσή σου μέχρι και για φιλοσοφίες. Για πιο… kinky καταστάσεις, ζητάς να σου βάλουν τις πιο chili σος τους μέχρι να βγάλεις καπνούς από τα αυτιά.
4ον) Ζήτα την ώρα που παραγγέλνεις το “θηρίο” να σου βάλουν τη θρυλική σος των cantinieriδων που έχει γεύση που πραγματικά πάει σε άλλο lever την υπόθεση “βρώμικο”. Ρώτησα “Μάγκες, τι έχει μέσα αυτό το αριστούργημα;” και μου απάντησαν κοφτά: “Φίλε, η συνταγή της σος μας είναι πραγματικά μυστική και μοναδική. Μόκο και μασαμπούκιασε…”
Φίλε, στο λέω και εξηγούμαι. Γι αυτό το γευστικό θαύμα αξίζει τον κόπο να κάνεις ακόμη και φυλακή. Έρωτας με την πρώτη μπουκιά! Αν η… έτσι σου είναι σε δίαιτα, κάτσε εσύ στο cantiniero να ντερλικώσεις μέχρι θανάτου και άσε το μωρό να βλεφαριάζει βιτρίνες στα γύρω μαγαζιά (Λ. Δεκελείας ή Λ. Πεντέλης). Win – win situation που λένε και οι Άγγλοι οι οποίοι τρώνε αηδίες.
Και επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση το μέγεθος μετράει, όταν η… έτσι σου αποφασίσει να σταματήσει τη δίαιτα, μπουκωσέ την με το “θηρίο” του cantiniero για να την τιμωρήσεις γευστικά. (tip: κλείστης και την μύτη)
Κλείνοντας, θέλω να εξομολογηθώ, πως μετά από αυτή την απρόσμενη αλλά καθυστερημένη συνάντηση (βλ. Σαμπάνης – Άργησες πολύ-) με το ζόρικο μισόμετρο υπερτουμπανιασμένο “βρώμικο” του cantiniero, κάθε φορά που πηγαίνω εκεί για να φάω, φεύγοντας παίρνω… δουλειά για το σπίτι! Δεν ξέρω τι καταλάβατε εσείς, αλλά εγώ ζητάω την ειδικά διαμορφωμένη σακούλα που θυμίζει στρατιωτικό λουκάνικο για να βάλω το μισό και κάτι που έμεινε για να το απολαύσω την άλλη μέρα το πρωί πριν τον καφέ!
Ωραία τα πάμε. Που τους βρίσκεις τους μάγκες όμως;
Αν είσαι κοντά στη Νέα Φιλαδέλφεια (πατάς τον χάρτη εδώ και σε πάει κατευθείαν) ή αλλιώς παραδοσιακά, το μαγαζί το βρίσκεις στην πλατεία Ελ. Βενιζέλου 26.
Αν πάλι είσαι προς Χαλάνδρι μεριά (πατάς τον χάρτη εδώ και σε πάει κατευθείαν). Το μαγαζί το βρίσκεις στην οδό Σωκράτους στο νούμερο 2.
Και μια τελευταία εικόνα για να έχετε μια πιο… ολοκληρωμένη άποψη για το μέγεθος του “θηρίου” των cantinieriδων:
