Τελικά ο υπέροχος -υπεράνω υποψίας -“πολιτικός κόσμος”/ τα κόμματα του ΚΣ (=Κομματικού Συστήματος) απέδειξαν, πέραν πάσης περιπτώσεως συμπόρευσης και συνεννόησης, ότι δεν πρόκειται ποτέ να συνεργαστούν.
του Κώστα Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Ασφαλώς και αυτό ούτε πρωτόφαντο /πρωτόγνωρο είναι, αλλά εξόχως πρωτόγονο, αν ληφθεί υπόψη, ότι εδώ και εκατονταετίες, ισχύει το Κ.Δ Πολίτευμα και η Δημοκρατία.
Μικρή σημασία -κατ’ εμέ – έχει το ποιοί ευθύνονται. Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα. Γνωστοί οι …. άγνωστοι και διαφανείς ιδεοληψίες, προθέσεις και οι αμετακίνητες θέσεις τους.
Δικαίωμά τους να λάβουν ή όχι μέρος στην τοποθέτηση τιμητικής πλακέτας – μετά από 10 ολόκληρα χρόνια!!!… – στο μέρος όπου κάποιοι “πυρομανείς δολοφόνοι δημοκράτες” έκαψαν ζωντανούς ανθρώπους, επειδή ήθελαν να εργαστούν.
Είναι -επιεικώς – ντροπή για όλο το κομματικό μας σύστημα να μην τους έχει εδώ και τόσα χρόνια τιμήσει. Είναι αίσχος, εξευτελισμός μιας ευνομούμενης (υποθετικά πάντοτε) πολιτείας, να μην έχει, μέχρι τώρα, εντοπίσει, συλλάβει, δικάσει και καταδικάσει τους δημοκράτες πυρπολητές! Δεν υπάρχει δικαιολογία. Είναι δε φαιδρό-και ανήθικο – να επιχειρείται η επίρριψη ευθυνών προς αλλήλους (κομματικούς αντιπάλους) γιατί ολιγώρησαν να σύρουν στην Δικαιοσύνη τους αυτουργούς . Φυσικούς και ηθικούς.
Είναι κλαυσιγελαστικό (=προξενεί κλαυσίγελω), οι διάφοροι κομματάρχες να καμώνονται τους αθώους , τους αμέτοχους. Να απεκδύονται τις ευθύνες τους (και ως προς την μη ανεύρεση των δραστών, αλλά και τις μη εισέτι αποζημιώσεις, καθώς και την οφειλόμενη τιμή στα θύματα) ενώ το Πανελλήνιο γνωρίζει τα αυτονόητα (τουλάχιστον ως προς εκείνους που κυβέρνησαν εναλλάξ την τελευταία δεκαετία). Γνωρίζει και χλευάζει εκείνους, οι οποίοι όφειλαν να πάρουν μέτρα, αποφάσεις και δεν το έπραξαν.
Σήμερα έχουν το θράσος να επικαλούνται τις ολιγωρίες, παραλείψεις, αβλεψίες, των αντιπάλων τους. Χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή, χωρίς φιλότιμο. Αναίσχυντα και ακόμα χειρότερα, πολιτικάντικα(!).
Θα κλείσω με το καραγκοζιλίκιον: τις χωριστές καταθέσεις στεφάνων από διάφορους κομματικούς χώρους. Αλλά και τις -εορταστικές;- αλληλοκατηγορίες των κ. κ Αρχηγών (ίσως για να τιμηθούν όπως τους πρέπει οι νεκροί; Μόνον τρία (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ ) τίμησαν – μετά από 10 χρόνια … – τη μνήμη των εργαζομένων της Μαρφίν που τους έκαψαν ζωντανούς. Τα υπόλοιπα δύο (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) επέλεξαν να καταθέσουν, το καθένα χωριστά, στεφάνι (!).
Το ημέρα 25 δεν έλαβε μέρος, επειδή, όπως είπε: “Δεν συμμετέχουμε σε πολιτική εκμετάλλευση κανενός θύματος“. Δεν έπεισε βέβαια η εξήγηση, επειδή λίγους μήνες πριν πρότεινε τη μητέρα του Φύσσα (η οποία, προς τιμήν της δεν δέχθηκε, ούτε και είχε ενημερωθεί) για την Προεδρία της Δημοκρατίας!.
Πικρή διαπίστωση:
Όταν για ένα τέτοιο γεγονός , καταδικαστέο από όλους (φαντάζομαι και από τυχόν μετανοιωμένους δράστες, αλλά και τους δειλούς, παρασκηνιακούς ηθικούς αυτουργούς), δεν αισθάνονται οι ταγ(γ)οί μας την υποχρέωση να τιμήσουν από κοινού αυτούς που το αξίζουν, τι προοπτικές ομοψυχίας, ομόνοιας, υπάρχουν;
Όταν δεν τα βρίσκουν ούτε για τα θύματα της Μαρφίν, πως άραγε θα μονοιάσουν και θα προσφύγουν στη αναγκαία λήθη για τον εμφύλιο;
Υ.Γ.: Μήπως σκέφτεστε ό, τι και εγώ και μελαγχολείτε; Πράγματι ετούτος ο τόπος δεν έχει μέλλον. Τουλάχιστον με το υφιστάμενο Κ.Σ =Κομματικό μας Σύστημα. Με διχαστές κομματάρχες οι οποίοι επιλέγουν συμπεριφορές, που δυστυχώς προσιδιάζουν με εκείνες ατόμων με διχασμένη προσωπικότητα και άφατη κομματοφροσύνη.