Από την αλχημεία έφτασε να γίνει μέσο εκδίκησης και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών.
Σοκ έχει προκαλέσει η φρικιαστική επίθεση με βιτριόλι, που δέχτηκε μία 34χρονη γυναίκα στην Καλλιθέα, το πρωί της Τετάρτης (20/05).
Οι επιθέσεις με βιτριόλι προκαλούν αφόρητο πόνο και μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Τις περασμένες δεκαετίες ήταν συνηθισμένες στην Ελλάδα με πολλές γυναίκες να το χρησιμοποιούν ως μέσο εκδίκησης για τους άντρες που τις πρόδιδαν. Η συγκεκριμένη ουσία κυκλοφορούσε ελεύθερα στο εμπόριο, καθώς αρκετά επαγγέλματα το χρησιμοποιούσαν. Για παράδειγμα τα βαφεία χρησιμοποιούσαν το βιτριόλι σαν στερεωτικό των χρωμάτων για τα μάλλινα, ενώ οι νοικοκυρές ως απολυμαντικό στις τουαλέτες.
Το βιτριόλι στην ιστορία
Οι επιθέσεις με βιτριόλι είναι διαδεδομένες στην Νότια Ασία, ενώ πρόκειται για μια από τις μεθόδους ξεκαθαρίσματος λογαριασμών του υποκόσμου ειδικά στις Βαλκανικές χώρες. Μέχρι τη δεκαετία του ’90 τον υψηλότερο αριθμό τέτοιου είδους επιθέσεων κατέγραφε το Μπαγκλαντές με τα περισσότερα θύματα να είναι γυναίκες. Γυναίκες στο Ιράν και το Πακιστάν δέχονται επιθέσεις με οξύ. Στην Ευρώπη το Ηνωμένο Βασίλειο είναι από τις χώρες που μετρά επίσης αρκετές τέτοιες επιθέσεις. Ειδικότερα, το 2016 καταγράφηκαν περισσότερες από 601 επιθέσεις με οξύ στη Βρετανία. Τονίζεται ότι το 80% των θυμάτων τέτοιων επιθέσεων σύμφωνα με στοιχεία του ASTI είναι γυναίκες.
Σκοπός των συγκεκριμένων επιθέσεων είναι να βασανίσουν, να παραμορφώσουν και να γελοιοποιήσουν το θύμα. Για τον λόγο αυτό συνήθως ρίχνουν το βιτριόλι στο πρόσωπο, προκαλώντας παραμόρφωση ακόμη και τύφλωση. Κίνητρα των δραστών είναι προσωπικές διαφορές, φυλετικό μίσος, κοινωνικές και πολιτικές διαφορές, ερωτική αντιζηλία, εκδίκηση ερωτικού συντρόφου, ενώ χρησιμοποιείται και για αντίποινα μεταξύ συμμοριών.
Τι είναι το βιτριόλι
Το θειικό οξύ είναι ένα ανόργανο, ισχυρό οξύ, καυστικό που αν πέσει στο δέρμα προκαλεί σοβαρά εγκαύματα. Όταν είναι θερμό και πυκνό προκαλεί την οξείδωση ενώσεων, ενώ αντιδρά με όλες τις βάσεις και τα δραστικά μέταλλα. Ανακαλύφθηκε από τον αλχημιστή Abu Musa Jābir ibn Hayyān al azdi (Geber) τον 8ο αιώνα την εποχή του Μεσαίωνα ήταν γνωστό ως «έλαιο βιτριολιού» ή «πνεύμα βιτριολιού».
Θεωρείτο η πιο σημαντική αλχημιστική ουσία, ιδιαίτερα για τη χρήση της ως φιλοσοφική λίθο, καθώς χρησιμοποιούνταν ως ένα μέσο για την αντίδραση με άλλες ουσίες. Tη Βικτωριανή εποχή στην Αγγλία το βιτριόλι χρησιμοποιείτο ως μέσο εκδίκησης σε εγκλήματα πάθους. Τα χρόνια της τουρκοκρατίας ονομαζόταν γκεζάπι και το χρησιμοποίησαν οι χαλκωματάδες και οι γανωτήδες για να καθαρίζουν τον χαλκό.