Το «αύριο» ξεκίνησε στις Συμπληγάδες πέτρες της επιδημιολογικής αβεβαιότητας και της βεβαιότητας της βαθιάς ύφεσης που έρχεται. Η επομένη μέρα είναι ημέρα δοκιμασίας για τους πολίτες, την οικονομία και τους κυβερνώντες.
γράφει ο Γιάν. Μαντάς
Οικονομία και Εργασία βάζουν σε κίνδυνο το πολιτικό πλεονέκτημα του Μητσοτάκη. Άλλωστε, από την αποθέωση έως το ανάθεμα ο δρόμος είναι πολύ μικρός.
«Καλό είναι η κυβέρνηση να προετοιμασθεί για απότομη προσγείωση τους επόμενους μήνες. Επιχειρηματίες και πολίτες περιμένουν ένα σαφές πρακτικό σχέδιο που δεν θα αφήνει περιθώρια για… λαμογιές», έγραψε ο Αλέξης Παπαχελάς, στην «Καθημερινή».
Η πειθαρχία και η αποφασιστικότητα που επέδειξαν οι πολίτες το προηγούμενο διάστημα, με το πιστόλι του φόβου στον κρόταφο, δεν μπορούν, πλέον, να χρησιμοποιηθούν σαν «μάσκα» για να κρυφτούν οι κυβερνητικές ευθύνες.
Μόνο αθεράπευτα αφελείς ελπίζουν ότι, η κυβέρνηση με τις αντιλήψεις, τις ιδεοληψίες και τις δεσμεύσεις που έχει, ή με το πολιτικό προσωπικό που έχει αναδείξει, είναι ικανή να εφαρμόσει την ενδεδειγμένη πολιτική, ώστε να αποτραπεί η επαπειλούμενη μαζική ανεργία, νέα «γενιά» λουκέτων και περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας.
Η «νέα κανονικότητα» δεν είναι μόνο υγεία, είναι και οικονομία. Είναι και δημόσια διοίκηση, είναι και παιδεία, είναι και κοινωνική προστασία και αλληλεγγύη.
Η μεγάλη αγωνία συμπυκνώνεται στο ερώτημα: Ποιο σχέδιο και ποιες πολιτικές δυνάμεις θα φέρουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο, τον μικροεπιχειρηματία, τον επαγγελματία, τον επιστήμονα;
Ποια πολιτική δύναμη έχει καταθέσει ένα συνεκτικό, πλήρως κοστολογημένο πρόγραμμα ανάταξης της οικονομίας;
Μήπως η αξιωματική αντιπολίτευση;
Μα, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τον μπούσουλα και επί πλέον έχει μάθει, από την κυβερνητική της θητεία, να μιλάει την ίδια νεοφιλελεύθερη γλώσσα, με παλαιοκνίτικη …προφορά.
Οι «πατερούληδες» της Κουμουνδούρου ήταν αυτοί που «ξέπλυναν» την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν. Που επανέφεραν τη ΝΔ στην εξουσία, που ανάστησαν το «παλιό», που δήθεν θα ξεμπέρδευαν μ’ αυτό και διέσυραν αριστερές αξίες κι ιδανικά, εφαρμόζοντας τη δεξιά πολιτική που σέρβιραν με αριστερά λόγια.
Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αντιπολιτευθεί όσα ο ίδιος έκανε. Και η κινδυνολογία περί επιστροφής στα παλιά δεν ακούγεται διόλου πειστική – και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να την εκτοξεύουν αυτοί που εφάρμοσαν με ευλαβική προσήλωση και συνεπώς αποτελεσματικότητα τις μνημονιακές πολιτικές και συνεργάστηκαν πιστά και αφοσιωμένα με τους δανειστές.
Κι αν υπάρχουν κάποιοι που απορούν: Μα τι έπαθε, σήμερα, ο Τσίπρας, τον εγκατέλειψε το άστρο, ή ο ίδιος εγκατέλειψε το άστρο του; Η απάντηση είναι προφανής:
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες
(Μαν. Αναγνωστάκης, Δεν έφταιγεν ο ίδιος)