Θα μπορούσε να είναι σενάριο από μια αγγλική κωμωδία, από ένα κάτι-σαν-heist-φιλμ με τραγελαφική κατάληξη
Όμως είναι από τις φορές που η πραγματικότητα αποδεικνύεται πολύ πιο πλούσια σε φαντασία από… την ίδια την φαντασία.
Οι δυο επίδοξοι απατεώνες ήταν πατέρας και κόρη. Δούλευαν στο πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που είχε η νονά της κόρης (και, ως εκ τούτου, κουμπάρα του πατέρα). Μάλιστα, έπαιρναν και καλά λεφτά: 2.500 ευρώ ο ένας και 2.000 η άλλη.
Όμως μπορεί να ζεις μια υπερβολικά άνετη ζωή με αυτούς τους μισθούς αλλά δεν φτάνουν και για να μην ξαναδουλέψεις ποτέ. Έτσι, το μεγάλο σχέδιό τους δεν ήταν άλλο από το να υπεξαιρέσουν δυο νικηφόρα λαχεία.
Και μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, επιχείρησαν να βγάλουν με τη μία περίπου 880.000 ευρώ
Ωστόσο, το σχέδιο του «τετραπέρατου» (στα χαρτιά, τουλάχιστον) διδύμου είχε μερικές τρύπες, με αποτέλεσμα η ιδιοκτήτρια να τους καταλάβει και να απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη προκειμένου να συλληφθούν.
Έτσι, πατέρας και κόρη όχι μόνο υποχρεώθηκαν από τα δικαστήρια να επιστρέψουν το ποσό των κερδών που εισέπραξαν μέσω της κομπίνας τους, αλλά και να καταβάλουν τους νόμιμους τόκους για όσα χρόνια ήταν στην κατοχή τους τα λεφτά.
Τι ακριβώς συνέβη, όμως, στην υπόθεση και πώς φτάσαμε μέχρι το… unhappy end για τους απατεώνες;
Όλα ξεκίνησαν το 1999, όταν και η ιδιοκτήτρια του πρακτορείου προσέλαβε τη βαφτιστήρα της με τον παχυλό μισθό που προαναφέρθηκε. Σύντομα, η ιδιοκτήτρια αποσύρθηκε από την καθημερινή παρουσία της στο πρακτορείο λόγω προβλημάτων υγείας και γι’ αυτό τον λόγο προσέλαβε τον κουμπάρο της. Έτσι, η κόρη και ο μπαμπάς κατέληξαν να είναι κάθε μέρα μόνοι τους στο πρακτορείο.
Η ιδέα τους είχε αρχίσει να γεννιέται από τον πρώτο καιρό, αλλά ωρίμασε το 2009. Και πιο συγκεκριμένα, επιχείρησαν να την κάνουν πράξη στην κλήρωση της 28ης Απριλίου 2009 του Λαϊκού λαχείου.
Οι κανόνες λειτουργίας των πρακτορείων αναφέρουν πως τα λαχεία που δεν έχουν πουληθεί δεν επιστρέφονται αλλά παραμένουν στην κατοχή του πράκτορα και κληρώνονται για αυτόν.
Για την επίμαχη κλήρωση το πρακτορείο είχε αγοράσει 15 πεντάδες. Το πρώτο από αυτά κέρδιζε 800.000 ευρώ, το δεύτερο 80.000 ευρώ και άλλα τρία από 100.000 ευρώ. Τα δυο λαχεία των 100.000 ευρώ είχαν πωληθεί πριν από την ημερομηνία της κλήρωσης, το ένα των 100.000 ευρώ είχε πωληθεί μόλις λίγες ώρες πριν την ώρα της κλήρωσης και τα άλλα δυο που κέρδιζαν από 80.000 και 800.000 ευρώ έμειναν στο πρακτορείο απούλητα.
Αν και οι δυο υπάλληλοι του πρακτορείου είχαν εντολή να καταγράφουν τον αριθμό των λαχείων που παρέμεινε απούλητο, «ξεχνούσαν» πολύ συχνά να το κάνουν. Μάλιστα, όταν η ιδιοκτήτρια του πρακτορείου τους έκανε παρατήρηση για τις παραλείψεις τους εκείνοι διαμαρτυρήθηκαν πως δεν τους έχει εμπιστοσύνη.
Την ημέρα της επίμαχης κλήρωσης τα απούλητα λαχεία ήταν τρία. Ως δια μαγείας, όμως, την επόμενη μέρα έλειπαν, με αποτέλεσμα η ιδιοκτήτρια να θεωρήσει ότι είχαν πωληθεί. Λίγες μέρες αργότερα, σε μια στρατηγικά σχεδιασμένη κίνηση- «αυτογκόλ», πατέρας και κόρη παραιτήθηκαν.
Φυσικά, αυτό έβαλε σε σκέψεις την ιδιοκτήτρια του πρακτορείου, η οποία συνδύασε το γεγονός με την μόνιμη απροθυμία των δυο υπαλλήλων της να αναφέρουν τον αριθμό των απούλητων λαχείων και, μοιραία, μπήκαν… ψύλλοι στ’ αυτιά της.
Η κομπίνα ξεσκεπάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες: όπως επιβεβαιώθηκε η βαφτιστήρα της πήγε και εξαργύρωσε το λαχείο που κέρδιζε 80.000 ευρώ και ο πατέρας της το λαχείο των 800.000 ευρώ.
Στο δικαστήριο, όταν η υπόθεση έφτασε εκεί, ανέφεραν τις πιο απίθανες δικαιολογίες, οι οποίες, ωστόσο, δεν έγιναν δεκτές, με αποτέλεσμα να την… πατήσουν.
Όποιος είπε ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι και ο πιο σωστός, μάλλον δεν είχε στο μυαλό του αυτή την αριστουργηματική κομπίνα- έτσι δεν είναι;