Σε αχαρτογράφητα νερά κινούνται οι εργαζόμενοι αλλά και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα, με αφορμή την κρίση του κορονοϊού στη χώρα μας.
Οι εργαζόμενοι έμειναν χωρίς μισθό, καθώς οι επιχειρήσεις ανέστειλαν τη δραστηριότητά τους με κρατική εντολή. Η οικονομική ύφεση (είδαμε την απόλυτη κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου, τη μεγάλη πτώση στα Χρηματιστήρια και την εκτόξευση της απόδοσης των ομολόγων), που πολλοί την προσομοιάζουν με το κραχ του 1929, αλλά και με την πρόσφατη (που οδήγησε τη χώρα στο Δ.Ν.Τ. και στα Μνημόνια), οδηγεί πολλούς τομείς της ιδιωτικής οικονομίας στο μαρασμό, οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να κλείσουν και οι εργαζόμενοι να ενταχθούν στις λίστες των ανέργων.
Από την άλλη πλευρά η εικόνα της δημόσιας διοίκησης είναι διαφορετική. Ο διογκωμένος δημόσιος τομέας (που κατά το μεγαλύτερο μέρος του χαρακτηρίζεται για τη σπατάλη, τη μη ανταγωνιστικότητα και γενικά την αναποτελεσματικότητά του) δίνει άδειες ειδικού σκοπού, εκ περιτροπής εργασία, μειωμένο ωράριο χωρίς καμιά μείωση των αποδοχών σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα που, όπως προαναφέραμε, μαστίζεται από την ανεργία και τις χαμηλές αμοιβές.
Για παράδειγμα ένας ιδιωτικός υπάλληλος Ι.Ε.Π.Υ.Α. (private security) λαμβάνει ωριαία αμοιβή 2,50-3,20 ευρώ, που είναι γύρω στα 20%-25% χαμηλότερη των αποδοχών του αστυφύλακα, ειδικού φρουρού ή επαγγελματία οπλίτη. Η αναποτελεσματική λειτουργία του δημοσίου έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην προστασία και εξυπηρέτηση των πολιτών, όσο και στην γενικότερη πορεία της οικονομίας. Στη σημερινή όμως περίοδο της κρίσης ορισμένοι τομείς αποτελούν την εξαίρεση και δίνουν τη μάχη με υπερπροσπάθεια και εξαντλητική εργασία.
Η πραγματική διακύβευση λοιπόν είναι, ποιά θα είναι η επόμενη ημέρα για τη χώρα. Είναι αν θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι, αν θα κλείσουν επιχειρήσεις και αν θα υπάρξει φτωχοποίηση της κοινωνίας. Το πραγματικό ζητούμενο είναι αν θα συνεχίσουμε και στο μέλλον να είμαστε όμηροι της κρίσης και αν θα συνεχιστεί ο περιορισμός των θεμελιωδών ατομικών ελευθεριών-δικαιωμάτων.
Δεν είναι ζητούμενο η χορήγηση επιδομάτων ή άλλων παροχών στους υπαλλήλους (πολιτικούς και στρατιωτικούς) του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που έχουν σίγουρη (εκτός αν προκύψει αδυναμία του κρατικού προϋπολογισμού), τόσο τη δουλειά τους, όσο και τη μισθοδοσία τους. Γιατί αυτό δεν είναι ούτε ρεαλιστικό, ούτε «δίκαιο», ούτε ηθικό. Και γιατί πρέπει πρώτα να αποφευχθεί μια νέα χρεωκοπία και να «χτιστεί» ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό Κράτος. Σε κάθε περίπτωση λίγη σοβαρότητα και επίγνωση της κατάστασης δεν βλάπτει!
Το κείμενο εστάλη στο inbox του policenews.eu από τον Αντιστράτηγο ΕΛ.ΑΣ. ε.α. κ. Ν. Μπλάνη
Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α., Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ., Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών