25η Μαρτίου: Δεν είναι μόνο η ιστορική μνήμη και συλλογική μνήμη που επιβάλλει πολλά πράγματα σε εμάς τους Έλληνες. Είναι και το ένστικτο της επιβίωσης, της εθνικής αυτοσυντήρησης που ευτυχώς στις δύσκολες στιγμές, για έναν περίεργο και ανεξήγητο λόγο, εμφανίζεται μπροστά και μας κρατά όλους σε ένα συνδετικό κύκλο
Ένα αρχαίο βιβλίο στρατιωτικών θεμάτων έλεγε:
«Τα λόγια δεν ακούγονται καθαρά στη μάχη και έτσι φτιάχνουμε κύμβαλα και τύμπανα. Οι στρατιώτες δεν φαίνονται καθαρά στη μάχη και έτσι φτιάχνουμε σημαίες και φλάμπουρα». Τα κύμβαλα, τα τύμπανα, οι σημαίες και τα φλάμπουρα χρησιμοποιούνται για να τραβούν και να ενοποιούν τα αυτιά και τα βλέμματα των ανθρώπων. Όταν ενωθούν οι άνθρωποι, οι γενναίοι δεν προχωρούν μόνοι, ούτε οι δειλοί υποχωρούν μόνοι- αυτός είναι ο κανόνας για τη δημιουργία ενός μεγάλου στρατεύματος».
Είναι απολύτως σαφές και επίκαιρο για αυτά που ζούμε σήμερα, 199 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821.
Η ταυτόχρονη επίθεση που δεχόμαστε από τους Τούρκους σε Έβρο και νησιά, αλλά και η εθνική προσπάθεια που γίνεται για τον περιορισμό του φονικού ιού μας φέρνει όλους προ των ευθυνών μας.
Προφανώς και είμαστε σε πόλεμο αφού καλούμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να διασφαλίσουμε και την εθνική μας κυριαρχία, αλλά και την υγειονομική μας ασφάλεια.
Και το 1821 υπήρξαν πολλά προβλήματα στην εθνική συνοχή και στην Επανάσταση. Δεν ήταν όλα ρόδινα, ούτε βεβαίως εύκολα. Ούτε ήταν όλοι υπέρ της Επανάστασης. Το αντίθετο θα έλεγα. Επικράτησε όμως η ομοψυχία τις ώρες που χρειάστηκε. Και είναι βεβαίως ένα μεγάλο μάθημα ότι σε περιόδους πολέμους κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί τους αρχηγούς, τους στρατηγούς.
Αυτή την ώρα χρειάζεται συνολική πειθαρχία, όπως πολύ εύστοχα σημείωνε ο Σουν Τζου:
«Αντιμετώπισε την αταξία με πειθαρχία, αντιμετώπισε τη φασαρία με ηρεμία- αυτός είναι ο τρόπος να κατακτάς τον νου»… «Η Τέχνη του Πολέμου» είναι ένα από τα αρχαιότερα βιβλία στρατιωτικής στρατηγικής στον κόσμο. Πιθανότατα γράφτηκε ανάμεσα στον 5ο και στον 3ο π.Χ. αιώνα, κατά την λεγόμενη «περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών» από έναν μυστηριώδη Κινέζο πολεμιστή-φιλόσοφο».
Χρόνος για κριτική θα υπάρξει άπλετος. Τώρα είμαστε σε πόλεμο και ο καθένας μας πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο ετάχθη.
Προφανώς, θα υπάρξουν απώλειες. Έτσι γίνεται στους πολέμους. Κάποιες μάχες θα τις χάσουμε, είναι προφανές. Κάποιες θα τις κερδίσουμε, με σημαντικότερη όλων τη συνεχή μάχη με το χρόνο.
Το μεγαλύτερο όπλο του πολεμιστή είναι η προσαρμοστικότητα στις όποιες δύσκολες συνθήκες.
Πιστεύω ακράδαντα ότι θα προσαρμοστούμε άπαντες.
Το έχουμε κάνει και στο παρελθόν.
Είναι περασμένο ως πληροφορία στο DNA μας αυτό.
Άπαντες ρωτούν πότε θα τελειώσει αυτός ο εφιάλτης του κορονοϊού. Σαφής απάντηση δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως ένας άγραφος κανόνας που πρέπει να μας δίνει δύναμη και να τον έχουμε πάντα στην καρδιά μας:
«αν ξέρεις τους άλλους και ξέρεις και τον εαυτό σου, δεν θα διατρέξεις κίνδυνο ακόμα και σε εκατό μάχες· αν δεν ξέρεις τους άλλους αλλά ξέρεις τον εαυτό σου, θα χάνεις μια μάχη και θα κερδίζεις μια άλλη· αν δεν ξέρεις τους άλλους και δεν ξέρεις ούτε τον εαυτό σου, θα κινδυνεύεις σε κάθε μάχη».
Πάνω στον Έβρο όλοι φώναζαν από την πρώτη μέρα: «Μάγκες μου, ο Έβρος δεν πέφτει με τίποτα».
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Το παραφράζω: «Μάγκες μου η Ελλάδα δεν πέφτει με τίποτα».
Χρόνια πολλά και καλή δύναμη σε όλους μας.
Ψηλά το κεφάλι!