«Δεν ξέρω αν θα είναι ο ιδανικός πατέρας για τα παιδιά μου…», «Θα ήθελα να είχα τον ιδανικό μπαμπά!»
Αλήθεια, ποιος είναι ο ιδανικός πατέρας; Τι εννοούμε; Υπάρχει; Και ποιος είναι εκείνος που ορίζει τι είναι ιδανικό και τι όχι σε έναν κόσμο που κάθε άλλο παρά ιδανικός είναι;
Μέσα στα χρόνια, οι ρόλοι στο ζευγάρι άλλαξαν, η μητέρα έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με τον πατέρα, παρόλα αυτά, τα κοινωνικά στερεότυπα δίνουν και …παίρνουν, καθώς ο άνδρας μπορεί να μην είναι ο μόνος που στηρίζει οικονομικά την οικογένεια, είναι όμως απαραίτητο.
Ιδανικός πατέρας λοιπόν, θα τολμούσα να πω πως δεν υπάρχει, εφόσον ο καθένας μας πλάθει το «ιδανικό» στο μυαλό του, κάτι σαν το «τέλειο» που αναζητούν πολλοί και ποτέ φυσικά δεν το βρίσκουν, εφόσον ούτε τελειότητα υπάρχει…
Το κάθε παιδί όμως χρειάζεται έναν πατέρα που θα το στηρίξει, θα το μάθει να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, θα γίνει το πρότυπό του, μέχρι που θα φτάσει στην εφηβική περίοδο και θα αρχίσει να αμφισβητεί την πατρική φιγούρα και τα γονεϊκά πρότυπα, για να δημιουργήσει το δικό του σύστημα αξιών – μία φυσιολογική και «ώριμη» κατάσταση.
Αν λοιπόν θέλουμε το παιδί να έχει έναν πατέρα που θα τον θυμάται όμορφα, αργότερα, χρειάζεται:
- «Να είναι εκεί». Ναι, ο πατέρας χρειάζεται να είναι παρών, όπως και η μητέρα άλλωστε. Όσες ώρες και να δουλεύει, μπορεί να διαθέσει χρόνο και ποιότητα στο παιδί του, να του μιλήσει και να ασχοληθεί μαζί του.
- Να είναι εκφραστικός: Ας ξεφύγουμε πια από τα κοινωνικά στερεότυπα και ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκφράσει τον συναισθηματικό του κόσμο για να μάθει και το παιδί να λειτουργεί ανάλογα
- Να δείχνει το ενδιαφέρον του στη πράξη: Συχνά ακούμε να παραπονιέται κάποιος στη θεραπεία: «ο γονιός μου ποτέ δεν μου έδειξε ότι νοιαζόταν, το μάθαινα από τους άλλους όταν τους έλεγε με περηφάνεια τα κατορθώματά μου!»
- Να είναι ενεργητικός ακροατής του παιδιού του
- Να του δίνει χώρο να αναπτυχθεί
- Να συμφωνεί με το δικαίωμα να έχει το παιδί του διαφορετική άποψη από εκείνον καθώς μεγαλώνει
- Να είναι διακριτικός, να είναι δίπλα στο παιδί του αλλά με τρόπο τέτοιο που δεν θα του κρύβει το …φως
- Να διαχειρίζεται τα δυσφορικά συναισθήματα χωρίς να σπέρνει τον πανικό
- Να δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας και της σιγουριάς
- Να είναι ειλικρινής και να χτίζει την εμπιστοσύνη ανάμεσά τους αλλά και με τους άλλους ανθρώπους
- Να παρακολουθεί την πρόοδο του παιδιού του χωρίς να το πιέζει να κάνει κάτι που δεν θέλει και το κυριότερο να κάνει όσα δεν έκανε αυτός τότε!
- Να το ενισχύει
- Να αποτελεί πηγή έμπνευσης για εκείνο
- Να αποτελεί πρότυπο θαυμασμού
- Να είναι δίπλα στο γιο του όχι ανταγωνιστικά, όπως και δίπλα στη κόρη όχι κτητικά…
Μαρίνα Μόσχα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας