Είτε είστε άνδρας είτε είστε γυναίκα, συμφωνείτε πως τρέχετε από το πρωί ως το βράδυ; Αν ναι, τότε σίγουρα θα αγχώνεστε για να αντεπεξέλθετε στη δουλειά σας, στο σπίτι, στις οικογενειακές σας υποχρεώσεις, στους λογαριασμούς, στα καθημερινά, αναγκαία ψώνια, στα φροντιστήρια, στο δάνειο, στην ίωση του παιδιού… Λοιπόν σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά…;
Αν όχι, τότε μπράβο σας και… συγχαρητήρια! Πραγματικά αυτό το άρθρο δεν σας αφορά και μπορείτε να συνεχίσετε ό,τι κάνετε, όπως το κάνετε γιατί μάλλον… το κάνετε σωστά! Αλήθεια, σημαίνει ότι κάτι καλό κάνετε και τα καταφέρνετε μια χαρά!
Όλοι οι υπόλοιποι όμως…
Όλοι όσοι ζουν τη ζωή τους μηχανικά, εκτελώντας τις δουλειές και τις υποχρεώσεις τους, δεν είναι πρωταγωνιστές στη ζωή τους αλλά απλοί κομπάρσοι, δεν σταματούν να δουν το φως του ήλιου, και απλά κάποια στιγμή βραδιάζει, μήπως να σταθούν μια στιγμή και να αναρωτηθούν: Είμαι ευτυχισμένος με αυτό τον τρόπο που επέλεξα να ζω τη ζωή μου; Με αυτά που κάνω; Πώς αλλιώς θα μπορούσα να τα κάνω;
Σταθήκατε; Αναρωτηθήκατε; Ακούσατε τη φωνούλα μέσα σας, τους γύρω σας, τους ήχους της πόλης; Ας σταματήσουμε να πιούμε έναν καφέ να μιλήσουμε με έναν φίλο, με τον σύντροφό μας, το παιδί μας, το γονιό μας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήπιατε έναν καφέ με τους γονείς σας, να μιλήσετε, να αγκαλιαστείτε, να τους πείτε ότι τους αγαπάτε και τους εκτιμάτε, γιατί όχι, να τους πείτε τι σας ταλαιπωρεί;
Ας βάλουμε σε προτεραιότητα τον εαυτό μας, την οικογένεια και τους φίλους και όλα τα άλλα θα έρθουν μετά. Ας περιμένει το πρόβλημα, ο εργοδότης και η προαγωγή, και όλα όσα μέχρι τώρα προηγούνται. Πρέπει να είμαστε εμείς καλά, για να αποδώσουμε καλά και στα υπόλοιπα.
Μια βόλτα στο δάσος, μια εκδρομή με την σύντροφο θα βοηθήσουν.
Λέω τώρα να πάω να πάρω τα παιδιά μου και να πάμε μία βόλτα στο λούνα παρκ…
Να κάνετε και εσείς κάτι που θα σας ευχαριστήσει!
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας