Αν ρωτήσεις έναν ποδοσφαιρόφιλο να σου υποδείξει τους τρεις κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες της ιστορίας, στο μόνο που θα μπερδευτεί είναι μάλλον η σειρά
Δύσκολα θα αναφερθεί κάποιος που θα μπει σφήνα στην (κατά χρονική) ιεραρχία Οικονομόπουλος – Σαργκάνης – Νικοπολίδης.
Η περίπτωση του δεύτερου είναι μάλλον η πιο ιδιαίτερη, δεδομένου ότι ανήκει στο κλειστό club εκείνων που προτού γίνουν «επαγγελματίες» διεκδικητές τίτλου με φανέλα μεγάλης ομάδας, είχαν γευτεί τη… γλύκα με επαρχιακή. Και τι επαρχιακή μάλιστα…
Η κατάκτηση του κυπέλλου από την Καστοριά το 1980 παραμένει έως και σήμερα η μεγαλύτερη έκπληξη του ελληνικού ποδοσφαίρου μαζί με το πρωτάθλημα της Λάρισας το ‘88. Στον τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας η παρέα των Σαργκάνη, Δίντσικου, Σημαιοφορίδη, Τσιρώνη, Παράσχου και Γρηγόρη Παπαβασιλείου συνέτριψε με 5-2 τον Ηρακλή και έγινε η πρώτη ομάδα από την περιφέρεια που κατακτά τίτλο.
Εξυπακούεται ότι η πόλη δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. «Οι Καστοριανοί έπεφταν ακόμα και με τα αυτοκίνητα στη λίμνη!», θυμάται ο Νίκος Σαργκάνης, που μίλησε στο «Konserva.gr». «Ο κόσμος ήταν για πολύ καιρό χαρούμενος και αυτή η περηφάνια υπάρχει ακόμα. Θεωρώ ότι οι παλαιότεροι ακόμα το πανηγυρίζουν», προσθέτει.
Οι εμφανίσεις με την Καστοριά τη σεζόν 1979-80 ήταν το διαβατήριο για την κάθοδο στο λιμάνι, η πόρτα της Εθνικής Ελλάδας όμως δεν είχε ανοίξει ακόμα. Αυτό θα συνέβαινε ακριβώς 140 ημέρες μετά τον τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας και ενώ είχε πια θέση βασικού στον Ολυμπιακό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ TA ΠΙΟ RETRO ΘΕΜΑΤΑ ΕΔΩ
Οκτώβρης του ’80 και η Εθνική προετοιμαζόταν για το εκτός έδρας ματς με την πολύ ισχυρή Δανία, στο πλαίσιο των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο βασικός γκολκίπερ (του ΟΦΗ τότε) Λευτέρης Πουπάκης τραυματίστηκε και ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε δει… όνειρο. Θα προτιμούσε τον Σαργκάνη από το δεύτερο στην ιεραρχία Βασίλη Κωνσταντίνου, έχοντας πειστεί και από τα λεγόμενα του ίδιου για το βαθμό ετοιμότητάς του.
Το βράδυ της 14ης Οκτωβρίου του ’80 ο Σαργκάνης κοιμήθηκε Νίκος και ξύπνησε… Phantom. Δεν ήταν απλώς έτοιμος. Έμοιαζε να έχει γεννηθεί έτοιμος για αυτήν ακριβώς την περίσταση.
Η Δανία αποτελούταν από μια πλειάδα αστέρων (Σόρεν Λέρμπι, Φρανκ Άρνεσεν, Αλαν Σίμονσεν, Πρέμπερ Ελκιερ, Μόρτεν Ολσεν), η Ελλάδα ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ. Ο φωτεινός πίνακας έγραψε όμως 0-1 και υπήρχε… σοβαρός λόγος για αυτό. Ήταν ο ίδιος για τον οποίο ο τεχνικός των γηπεδούχων, Σεπ Πιόντεκ, απέδωσε την ήττα σε… μεταφυσικά φαινόμενα.
«Ο Πιόντεκ είπε στον Παναγούλια ότι εμείς παίξαμε με κανονικούς παίκτες, εσύ όμως είχες ένα Φάντομ στο τέρμα», μας λέει ο πρώην διεθνής γκολκίπερ, ο οποίος με τις επεμβάσεις του μετουσίωσε σε νίκη το γκολ του Ντίνου Κούη με απευθείας εκτέλεση φάουλ.
Το προσωνύμιο ήταν λοιπόν έμπνευση του Δανού κόουτς και την επόμενη μέρα αναπαράχθηκε αφειδώς από τον Τύπο της Δανίας, με αποτέλεσμα να τον συνοδεύει έκτοτε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Διθυραμβικοί βέβαια ήταν οι τίτλοι και στις ελληνικές εφημερίδες για τη εντυπωσιακή εμφάνιση του Σαργκάνη, χάι-λάιτ της οποίας αποτέλεσε η φοβερή απόκρουση στο κοντινό σουτ του Σίμονσεν στο 70’.
Του ζητήσαμε να μας εκμυστηρευτεί κάποιου είδους παρασκήνιο στο περιθώριο εκείνου του εμβληματικού για την καριέρα του αγώνα και πράγματι θυμήθηκε μια άγνωστη, όσο και εύθυμη ιστορία, με πρωταγωνιστή τον γνωστό δημοσιογράφο και αργότερα βουλευτή (και υφυπουργό Αθλητισμού) Γιώργο Λιάνη, που τότε εργαζόταν στα «Νέα».
«Την επόμενη του αγώνα ο Γιώργος Λιάνης πήγε πρώτος να πάρει συνέντευξη από τη μητέρα μου, αλλά το μυαλό της πήγε αρχικά στο κακό: “Τι έπαθε το παιδί μου!”, ήταν η πρώτη ερώτηση της. Αφού… συνήλθε του είπε μεταξύ άλλων ότι “του έδωσα την ευχή μου και έπιασε…”».
Η πιο σπουδαία απόκρουση του Νίκου Σαργκάνη δεν έγινε πάντως στο «Ίντροτς Πάρκεν» της Κοπεγχάγης, όπως συνυπογράφει και ο ίδιος.
Ήταν πρωταπριλιά του 1984, όταν σκάρωσε ένα… ψέμα, απ’ αυτά που δεν ξεχνιούνται, στους επιθετικούς του ΟΦΗ. Το ψέμα έγκειται στο ότι από εκείνη την κεφαλιά του Γιώργου Βλαστού η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα. Ο Σαργκάνης ήταν εκτός θέσης, αλλά με μια ασύλληπτη εκτίναξη υποδύθηκε τον… Γκόρντον Μπανκς, για να ακολουθήσει μια από τις πιο ιστορικές στιγμές των ελληνικών γηπέδων. Ο Θαλής Τσιριμώκος, που ήταν κοντά του, έσπευσε να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει, υποβάλλοντας με παροιμιώδη ιπποτισμό τα… σέβη του για αυτό που είχε μόλις αντικρίσει.
Το ματς ήταν Ολυμπιακός – ΟΦΗ στο «Καραϊσκάκη» και για την ιστορία έληξε με 2-0. «Ο Τσιριμώκος σήκωσε τα χέρια, έτοιμος να πανηγυρίσει. Ήταν η πιο δύσκολη απόκρουση της καριέρας μου και αυτό που έκανε ο Θαλής η πρώτη fair play ενέργεια στα ελληνικά γήπεδα», λέει ο Σαργκάνης και όντως ο παλαίμαχος επιθετικός ήταν ο πρώτος που τιμήθηκε με το βραβείο fair play στην Ελλάδα.
Η απόκρουση έχει χαρακτηριστεί μία από τις πιο σπουδαίες – αν όχι η κορυφαία – στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Η πιο… κραυγαλέα απόδειξη ότι ο Σαργκάνης δεν άφησε ποτέ ανυπεράσπιστο τον τίτλο του Φάντομ που κέρδισε τον Οκτώβρη του ’80 στην Κοπεγχάγη…
* Eυχαριστούμε τον Νίκο Σαργκανη για το φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό αρχείο του.