Τα στερεότυπα των φύλων δεν τελειώνουν μόνο στο θέμα των παιχνιδιών. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι γονείς θεωρούν ότι κάποια επαγγέλματα είναι πιο γυναικεία ενώ τα κορίτσια δεν μπορούν να ακολουθήσουν πολύ ανδρικές δουλειές. Τι είναι όμως αυτό που πρέπει να ξέρουν οι γονείς για τα παιχνίδια που αγοράζουν στα παιδιά τους και τι λάθος κάνουν, ακόμα και άθελά τους;
Οι ενήλικες διδάσκουν τα στερεότυπα στα παιδιά χωρίς να έχουν απαραίτητα κακή πρόθεση. Συμβαίνει ακόμα και σε γονείς που δεν είναι συντηρητικοί και πιστεύουν ότι μεγαλώνουν τα παιδιά τους να είναι ελεύθερα και να μην κάνουν διακρίσεις με βάση του φύλο. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι λέμε μπροστά στα παιδιά γιατί ρουφάνε τα πάντα σαν σφουγγάρι και δεν ξεχνούν.
Η χρωματική διάκριση δεν ήταν πάντα έτσι. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε διαδρόμους με ροζ πράγματα για κορίτσια και μπλε για αγόρια. Αυτό δεν ίσχυε από παλιά. Δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να μπορούμε να το εφαρμόσουμε όποιο χρώμα θέλουμε σε όποιο φύλο θέλουμε και θέλει.
Δεν πρέπει να αγνοούμε τα αγόρια. Βιώνουμε μία χρονική περίοδο όπου το ενδιαφέρον είναι πάνω στις γυναίκες και στην έλλειψη ισοτιμίας με τους άνδρες. Μιλάμε για φεμινισμό και ίσα δικαιώματα, αλλά δεν πρέπει να αγνοούμε και τις ανάγκες των αγοριών. Ούτε να ξεχνάμε ότι πρέπει να τα μεγαλώνουμε με την πεποίθηση ότι ακόμα κι αν είναι αρρενωπά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι τρυφερά, να κλαίνε και να εκτίθενται συναισθηματικά.
Κάντε εσείς την (αγοραστική) αλλαγή. Μπορείτε να δείξετε αυτό που πιστεύετε με το να αγοράζετε ουδέτερα χρώματα και να μην κάνετε διαχωρισμούς. Αν η κόρη σας θέλει να παίζει με τουβλάκια και αυτοκινητάκια ή ο γιος σας με τέχνη και μόδα, πρέπει να το κάνετε και να αγοράσετε το παιχνίδι που εκφράζει περισσότερο το δικό σας παιδί. Μέσα από την απαγόρευση ή την ώθηση σε συγκεκριμένα πράγματα, του στέλνετε το μήνυμα ότι κάθε φύλο πρέπει να παίζει διαφορετικά και ότι οφείλει να φέρεται με συγκεκριμένο τρόπο, τόσο στην παιδική όσο και στην ενήλικη ζωή του.