Tι πραγματικά είναι οι cheerleaders για το αμερικανικό ποδόσφαιρο; Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις χαρούμενες κραυγές εμψύχωσης που οι ταινίες μας έχουν δείξει ότι χρησιμοποιούν για να εμψυχώνουν τους παίκτες του αμερικανικού φούντμπολ;
Τι αγνοούμε για όλα αυτά τα χαρούμενα, όμορφα, κάποτε μισόγυμνα κορίτσια που με τις εντυπωσιακές φιγούρες τους αποτελούν -εν γνώσει τους- το ευχάριστο διάλειμμα των σκληρών ποδοσφαιρικών αγώνων; Χάνουμε κάτι;
Μάλλον, ναι. Όπως αποκάλυψε ένα σύντομο, ωστόσο περιεκτικό ρεπορτάζ του refinery29, το cheerleading πίσω στα 1900 ήταν αυστηρά αντρική υπόθεση, κοινώς τα… ευχάριστα διαλείμματα στο γήπεδο γίνονταν από αντρικές ομάδες, με γυμναστικές επιδείξεις και ιαχές.
Από το 1940 και μετά και με την πλειονότητα του αντρικού πληθυσμού να βρίσκεται στο μέτωπο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε πλήρη εξέλιξη, τα καθήκοντα ανατέθηκαν σε γυναίκες και σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου, τα παντελόνια έγιναν παντελονάκια κι από εκεί σορτσάκια και όλο και περισσότερη γυναικεία σάρκα ήταν πλέον εμφανής στις φωτογραφίες και τις δραστηριότητες της εποχής.
Είναι στα 1970 που ο ιδιοκτήτης των «Dallas Cowboys» αποφασίζει να πουλήσει όσο περισσότερα εισιτήρια γίνεται ποντάροντας στο σεξαπίλ των κοριτσιών της ομάδας και να τις εμφανίσει στο γήπεδο με τον πιο προκλητικό τρόπο για τα δεδομένα της εποχής…
Πρακτικά από τότε αρχίζει ένα πραγματικό σαφάρι για τις πιο όμορφες, τις πιο καλλίγραμμες και τις πιο ευλύγιστες κοπέλες που θα μπορούσαν να ενταχθούν κάθε φορά στα γκρουπ cheerleaders των ποδοσφαιρικών ομάδων και ταυτόχρονα ξεκινά μια σκοτεινή ιστορία σεξισμού και διακρίσεων εναντίον γυναικών, με μπόλικη λεκτική βία, περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και άφθονο bullying που συνήθως αφορούσε την ευφυία αυτών των κοριτσιών.
Οι αποκαλύψεις άρχισαν όταν αποφάσισε να κινηθεί νομικά η Kristan Ann Ware, πρώην cheerleader των «Miami Dolphins», επικαλούμενη το bullying που είχε υποστεί για την εξωτερική της εμφάνιση, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τις επιδόσεις της.
«Σου λένε ότι δεν πρέπει να έχεις άποψη για οτιδήποτε άλλο εκτός από τη χορογραφία σου. Να μη σε νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από το να δείχνεις όμορφη και σέξι…», λέει η κοπέλα.
Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Πολύ σύντομα και όταν συνήγορος υπεράσπισης θα αναλάμβανε μαζικά τις καταγγελίες κοριτσιών θα είχε να ακούσει και να αντιμετωπίσει πολλά ντροπιαστικά για τη ζωή τους ως μαζορέτες.
Από το να πρέπει να ποζάρουν τόπλες για επαγγελματική φωτογράφιση, μέχρι να τις αποκαλούν «πόρνες» και «πλαδαρές» κατά τη διάρκεια οντισιόν. Και μετά ήταν και οι κανονισμοί και τα συμβόλαια εμπιστευτικότητας που καλούνταν να υπογράψουν, όλα γεμάτα όρους και προϋποθέσεις που υπαγόρευαν τις σχέσεις τους με τους παίκτες και τους σπόνσορες, όλα όσα δεν έπρεπε να κάνουν μαζί τους, αλλά τίποτα που να μην δεσμεύει εκείνους να τις ταπεινώνουν, να τις παρενοχλούν ακόμη και να επιχειρούν να τις βιάσουν…
Η Alexa Brenneman είναι ακόμη μία από τις περιπτώσεις που πολύ σύντομα διαπίστωσαν και την οικονομική εκμετάλλευση: σκεφτείτε μία γυναίκα, η οποία εργάζεται επαγγελματικά ως cheerleader, πληρώνει ρούχα, make up, γυμναστήριο και τα όποια έξοδα παραστάσεως για να δείχνει άψοχη, να κόψουν περισσότερα εισιτήρια οι ομάδες και στο τέλος να αμείβεται με περίπου 100 δολάρια την εμφάνιση…
Η ίδια προσέφυγε εναντίον των NFL, διεκδικώντας αυτά που πραγματικά αντιστοιχούσαν στις ώρες εργασίας της, κάπως έτσι, όμως, έγινε σαφές ότι οι cheeleaders είναι πιο χαμηλά αμειβόμενες όχι μόνο από τους παίκτες και τις μασκότ, αλλά και από τον πλέον κατώτατο υπάλληλο που μπορεί να εκτελεί την όποια εργασία μέσα στο γήπεδο, κατά τη διάρκεια του αγώνα…