Ο Όσκαρ Ντιρλεβάνγκερ επικεφαλής της ομώνυμης ταξιαρχίας των Waffen SS, γνωστής και ως 36ης Μεραρχίας Εθελοντών SS, υπήρξε ένα πραγματικό κάθαρμα, που οι διασυνδέσεις του με τον Χίμλερ τον οδήγησαν αντί της φυλακής, τουλάχιστον, στη διοίκηση μιας μάχιμης μονάδας… καθαρμάτων.
Ο Ντιρλεβάνγκερ πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο και εντάχθηκε από τους πρώτους στο ναζιστικό κόμμα το 1923 αν και ήταν αλκοολικός. Το 1934 καταδικάστηκε για βιασμό ανηλίκου. Αργότερα συνελήφθη και πάλι για σεξουαλικό έγκλημα και στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και εκδιώχθηκε από το κόμμα.
Απελευθερώθηκε μέσω ενός φίλου του συνεργάτη του Χίμλερ και στάλθηκε στην Ισπανία όπου πολέμησε υπέρ του Φράνκο. Επέστρεψε το 1939 και εντάχθηκε στα SS με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Μετά την κατάκτηση της Πολωνίας ανέλαβε την συγκρότηση μιας μονάδας που θα καταδίωκε παρτιζάνους. Σε αυτή εντάχθηκαν, αρχικά, κατάδικοι για λαθροθηρία.
Η μονάδα συγκροτήθηκε τον Ιούνιο του 1940 και αρχικά είχε δύναμη 55 μόνο ανδρών. Αργότερα ενισχύθηκε με τέσσερις υπαξιωματικούς των SS με «βαρύ» μητρώο και 20 ακόμα άνδρες. Σταδιακά η μονάδα ενισχύθηκε με επιπλέον άνδρες από τις φυλακές και τα πειθαρχικά τάγματα, «φονιάδες, βιαστές, ληστές, μαχαιροβγάλτες, σαδιστές» και γενικά ότι χειρότερο έχει να επιδείξει το ανθρώπινο είδος.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940 η μονάδα είχε δύναμη 300 ανδρών και έφερε, αρχικά, την ονομασία «Ειδική Δύναμη Ντιρλεβάνγκερ» και κατόπιν «Ειδικό Τάγμα Ντιρλεβάνγκερ». Έως τις αρχές του 1942 το τάγμα είχε δύναμη 700 ανδρών.
Μια ιστορία αίματος
H δράση του Ντιρλεβάνγκερ και των καθαρμάτων του άρχισε από την κατεχόμενη Πολωνία τον Αύγουστο του 1940. Οι δολοφονίες, οι ξυλοδαρμοί, οι βιασμοί, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Το 1942 η μονάδα στάλθηκε στη Λευκορωσία για να πολεμήσει τους παρτιζάνους. Εκεί διέπραξε τρομακτικά εγκλήματα. Η αγαπημένη μέθοδος του Ντιρλεβάνγκερ ήταν να κλείνει τους κατοίκους των χωριών σε ένα οίκημα και να τους καίει ζωντανούς. Στη Λευκορωσία η μονάδα ήταν υπεύθυνη για τουλάχιστον 30.000 θανάτους.
Για τους πρώτους 15.000 ανθρώπους που σκότωσε η μονάδα έχασε μόλις 92 άνδρες της, πολλούς από φίλια πυρά λόγω αλκοόλ. Τον Σεπτέμβριο του 1942 η μονάδα δολοφόνησε 8.350 Εβραίους στο γκέτο του Μπαρανόβιτσι και άλλους 2.000 ντόπιους «για ληστεία». Η συμπεριφορά των καθαρμάτων του Ντιρλεβάνγκερ προκάλεσε ακόμα και παρέμβαση των SS!
Στο μεταξύ στη μονάδα άρχισαν να κατατάσσονται Σοβιετικοί υπήκοοι, αιχμάλωτοι πολέμου, ή αντικομμουνιστές, παράλληλα με εγκληματίες του ποινικού δικαίου. Έτσι σχηματίστηκε και δεύτερο τάγμα και η μονάδα αναβαθμίστηκε σε σύνταγμα. Τον Μάιο του 1943 σχηματίστηκε ένα ακόμα τάγμα από εγκληματίες βεβαρυμμένους με τα χειρότερα εγκλήματα. Το σύνταγμα συμμετείχε στην αντιπαρτιζανική «Επιχείρηση Γκότμπους», διαπράττοντας και πάλι φρικτά εγκλήματα. Κατά την επιχείρηση δολοφονήθηκαν 20.000 άνθρωποι.
Τον Νοέμβριο του 1943 το σύνταγμα κλήθηκε να πολεμήσει στο μέτωπο όπου και διαλύθηκε απομένοντας με 259 άνδρες. Ως τα τέλη Φεβρουαρίου 1944 όμως είχε ανασυγκροτηθεί, αριθμώντας 900 περίπου άνδρες, κυριολεκτικά με ότι κατακάθι υπήρχε στις γερμανικές φυλακές. Πλέον απαγορεύτηκε η κατάταξη Σοβιετικών υπηκόων στο σύνταγμα.
Ισοπεδώνοντας τη Βαρσοβία
Με την έναρξη της εξέγερσης στη Βαρσοβία η μονάδα στάλθηκε εκεί για την κατάπνιξή της μαζί με την διαβόητη επίσης ταξιαρχία καθαρμάτων του Ρώσου Καμίνσκι. Με διαταγή του Χίμλερ ο Ντιρλεβάνγκερ είχε το ελεύθερο να κορέσει κάθε σαδιστικό του ένστικτο επί των Πολωνών.
Μαζί με τους όμοιούς τους του Καμίνσκι τα καθάρματα του Ντιρλεβάνγκερ, με τον ίδιο επικεφαλής, έκαψαν, λεηλάτησαν, βίασαν, έκλεψαν, άνοιξαν κοιλιές εγκύων, κάρφωναν βρέφη με τις ξιφολόγχες ή τα έριχναν στη φωτιά… Μόνο στο προάστιο Βόλα της Βαρσοβίας δολοφόνησαν πάνω από 40.000 ανθρώπους (Σφαγή Βόλα), περιλαμβανομένων των ασθενών και του προσωπικού του εκεί νοσοκομείου.
«Ανατινάξαμε την πόρτα και είδαμε πολλά παιδιά, περί τα 500, όλα με τα χεράκια τους ψηλά. Ο Ντιρλεβάνγκερ διέταξε τους άνδρες του να τα σκοτώσουν όλα και για να εξοικονομήσουν πυρομαχικά διέταξε να τα σκοτώσουν με τα κοντάκια και τις ξιφολόγχες. Αίμα και χυμένα μυαλά έρεαν στον δρόμο», ανέφερε ο Βέλγος (Φλαμανδός) αυτόπτης μάρτυρας Ματίας Σενκ, εθελοντής σε γερμανική μονάδα μηχανικού.
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Βαρσοβίας η μονάδα έφτασε να αριθμεί 3.400 άνδρες. Όμως οι απώλειές της ήταν εξαιρετικά βαριές – καθώς οι Πολωνοί δεν έδειχναν έλεος στους φονιάδες – χάνοντας 2.733 άνδρες της. Για τη «δράση» του στη Βαρσοβία ο Ντιρλεβάνγκερ προτάθηκε για τον Σταυρό των Ιπποτών.
Το τέλος
Η μονάδα σύντομα ανασυγκροτήθηκε και έφτασε να αριθμεί 4.000 άνδρες. Παράλληλα μετονομάστηκε σε «2η Ταξιαρχία Εφόδου SS Ντιρλεβάνγκερ». Η ταξιαρχία στάλθηκε στην Σλοβακία για να καταστείλει την εξέγερση των Σλοβάκων κάτι που πέτυχε με τον γνωστό της τρόπο. Κατόπιν στάλθηκε στην Ουγγαρία όπου πολέμησε τους Σοβιετικούς.
Τον Φεβρουάριο του 1945 αποφασίστηκε η μετατροπή της ταξιαρχίας σε μεραρχία. Πέραν του τίτλου όμως λίγα άλλαξαν. Η μονάδα δεν έφτασε ποτέ σε επίπεδο μεραρχίας, παρότι ενισχύθηκε με τμήματα του στρατού, τμήμα μηχανικού και τμήμα καταστροφέων αρμάτων.
Στις 16 Απριλίου 1945, όταν άρχισε η τελική σοβιετική επίθεση κατά του Βερολίνου, η μονάδα υποχώρησε πιεζόμενη. Την επομένη ο Ντιρλεβάνγκερ τραυματίστηκε βαριά. Μέχρι τις 25 Απριλίου η μονάδα είχε πάψει να υφίσταται, ενώ δεν έλειψαν αντιπειθαρχικά περιστατικά, όπως το λιντσάρισμα ενός διοικητή τάγματος από τους άνδρες του. Τμήμα της μονάδας εξοντώθηκε από τους Σοβιετικούς στον θύλακα του Χάλμπε και μόνο ελάχιστοι άνδρες της κατάφεραν να παραδοθούν στους Αμερικανούς στις 3 Μαΐου.
Συνολικά διασώθηκαν 700 άνδρες της μονάδας, οι περισσότεροι κρυπτόμενοι. Ο Ντιρλεβάνγκερ συνελήφθη από τους Γάλλους, τον Ιούνιο του 1945. Όμως έγινε γνωστή η σύλληψή του και Πολωνοί στρατιώτες τον σκότωσαν με τα χέρια τους στις 8 Ιουνίου.