Bagnai: Η ευρωζώνη δεν θα βγει ποτέ από την κρίση

Ο Μαουρότσι Μπόγκρι και ο Αλμπετρο Μπαγκνάι είναι δύο σημαντικοί οικονομολόγοι,υψηλόβαθμα στελέχη της σημερινής Ιταλικής κυβέρνησης, οι οποίοι προωθούν την ιδέα του παράλληλου νομίσματος στην Ιταλία ή ακόμα και του Italexit στην περίπτωση που οι Βρυξέλλες σκληρύνουν τη στάση του και επιμείνουν στην πολιτική αυστηρής λιτότητας που θέλουν να επιβάλουν στην χώρα τους. Οι δύο οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα που έχει αποτύχει και έχει οδηγήσει την Ευρώπη και ειδικότερα τις χώρες του νότου σε απέραντη φτωχοποίηση. Και ότι η ευρωζώνη δεν θα μπορέσει ποτέ  να βγει από την κρίση.

Για τον Ιταλό Alberto Bagnai, η ρητορική του εναντίον του νομίσματος βασίζεται στο γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι το ίδιο, και έτσι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα.«Το βασικό σημείο είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε ένα ομοσπονδιακό κράτος από χώρες με τόσο διαφορετικό πολιτιστικό παρελθόν», δήλωσε ο Ιταλός ακαδημαϊκός.«Χωρίς ένα ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορούμε να έχουμε ευρωπαϊκό νόμισμα».

Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες είναι πιο πλούσιες και μερικές πιο φτωχές, όπως οι αμερικανικές πολιτείες.Αλλά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η ευρωζώνη δεν διαθέτει κεντρική κυβέρνηση για να αποφασίσει σχετικά με τις δαπάνες και τις φορολογικές και δημοσιονομικές πολιτικές.

«Η ΗΠΑ είναι ένα έθνος, υπάρχει μια αίσθηση της κοινής ταυτότητας», είπε.

Αυτό δεν είναι αλήθεια στην Ευρώπη, όπου υπάρχει ελάχιστη προοπτική της πολιτικής ενότητας, επειδή οι πλουσιότερες χώρες, όπως η Γερμανία, θα καταλήξουν να μεταφέρουν χρήματα σε μόνιμη βάση στους λιγότερο πλούσιους.

«Η Γερμανία δεν το θέλει αυτό», δήλωσε ο Bagnai.«Θα πρέπει να σταματήσει να λέει παραμύθια.»Τα επιτόκια που η Ισπανία, η Ελλάδα και η Ιταλία χρειαζόταν να πληρώσει στους πιστωτές έπεσαν κατακόρυφα μετά την ένταξή τους στο ευρώ.Στο ίδιο επίπεδο με τη Γερμανία.«Οι επενδυτές κοίταζαν τα ονομαστικά επιτόκια και σκέφτηκαν ότι οι Έλληνες έχουν γίνει σαν τη Γερμανία,» είπε ο Bagnai.«Ήταν το είδος μιας οπτικής ψευδαίσθησης.»
Στη συνέχεια, η οικονομική κρίση χτύπησε και οι ρωγμές στη νομισματική ένωση άρχισαν να διαφαίνονται.

Ο Sergi Cutillas αρχικά ήταν ενθουσιασμένος όταν η Ισπανία προσχώρησε στο ευρώ.Τώρα τη θέλει έξω.«Η ευρωζώνη έχει αποτύχει.Ήταν ένα κακό πείραμα», είπε.

Ο 34χρονος οικονομολόγος θέλει την Ισπανία να εγκαταλείψει το ευρώ.Στην Ισπανία, η πολιτική ηγεσία δεν ήταν σε θέση να υποτιμήσει το ευρώ για να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της φούσκας των ακινήτων και την κρίση χρέους.Αντ ‘αυτού, η Μαδρίτη αναγκάστηκε να μειώσει τις δαπάνες και να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λιτότητας, πλήττοντας τα πρότυπα διαβίωσης.

«Η ανεργία φτάνει στο 20% και αυτό είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα του ευρώ», δήλωσε ο οικονομολόγος Cutillas.Σύμφωνα με τον Cutillas, πολλοί άνθρωποι στην Ισπανία, οι οποίοι υπέφεραν δεκαετίες από τη βίαιη δικτατορία του Φρανσίσκο Φράνκο, πιστεύουν ότι το ευρώ συνδέεται με την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό και την ειρήνη.Αυτό δεν είναι αρκετό για τον οικονομολόγο.«Είναι ωραίο να είναι κανείς σε θέση να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο εύκολα, αλλά αυτά τα πλεονεκτήματα αυτά δεν θα πρέπει να καλύπτουν το τι συμβαίνει με το ευρώ», είπε.

Η Ελλάδα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του διαχωρισμού μεταξύ πλουσίων χωρών της Βόρειας Ευρώπης και των ασθενέστερων στην περιφέρεια.

Αντιμετωπίζοντας μια κρίση του χρέους από μόνη της, την Αθήνα συμφώνησε σε δραστικά προγράμματα λιτότητας σε αντάλλαγμα των επανειλημμένων διασώσεων.Οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κρατικές δαπάνες έχουν όλα κοπεί δραματικά.Ο Φώτης Παναγιωτόπουλος, εργαζόμενος στο Λιμεναρχείο της Αθήνας, γνώρισε τις συνέπειες από πρώτο χέρι.

Ο μισθός του έχει μειωθεί κατά 50% από την αρχή της ελληνικής κρίσης το 2010.Η σύζυγός του δεν μπορεί να βρει μια σταθερή δουλειά.

«Αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα είναι αργός θάνατος», είπε.«Δεν υπάρχει διέξοδος, αν δεν απελευθερωθούμε από αυτόν τον κύκλο του χρέους», προσθέτει.Ο Παναγιωτόπουλος θέλει την Ελλάδα να ξεφορτωθεί το ευρώ και να ξεκινήσει από την αρχή.

«Εμείς απλά θέλουμε ότι και τα παιδιά μας, μπορούν να έχουν ένα αξιοπρεπές μέλλον», είπε.
«Με το ευρώ, δεν βλέπω πώς αυτό είναι δυνατό.»

Θυμάται κανείς τον κέλτικο τίγρη;Η Ιρλανδία είχε απογειωθεί στα πρώτα χρόνια του ευρώ, καθώς αναπτυσσόταν με ρυθμό κατά μέσο όρο 6,5% ετησίως μεταξύ 1999 και 2007.

Ο Keith Redmond, ένας οδοντίατρος και τοπικός πολιτικός στο Δουβλίνο, ανατρέχει σε εκείνες τις ημέρες με φόβο.«Δεν ήταν μια έκρηξη.Ήταν μια φούσκα … μια φούσκα του ευρώ», είπε.

Ο Redmond υποστηρίζει ότι χωρίς έλεγχο των επιτοκίων της, η Ιρλανδία δεν ήταν σε θέση να μειώσει η φούσκα.Όταν έσκασε, έφερε το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα στο χείλος της κατάρρευσης.Η Ιρλανδία αναγκάστηκε να μειώσει τις δαπάνες.Αν και η χώρα έχει καταφέρει να κινήσει και πάλι την οικονομία της, για για τον Redmond, το ευρώ εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα.«Το βασικό μειονέκτημα είναι ακόμα εκεί … και μπορεί να ξαναβρεθούμε στην ίδια κατάσταση.Δεν έχουμε καμία ευελιξία στη νομισματική μας πολιτική, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ένα σοκ», είπε.

Ο Γάλλος Vincent Brousseau, οικονομολόγος, θεωρεί ότι το πρόβλημα της Γαλλίας είναι το ευρώ, όχι τα δημοσιονομικά.Βλέπει το κοινό νόμισμα ως απειλή για την εθνική κυριαρχία της Γαλλίας.«Δεν είναι γαλλικό», είπε.«Δεν έχει σημασία αν είναι υπερτιμημένο ή υποτιμημένο… αυτό έχει να κάνει με τις δικές μας αποφάσεις.»

Ο Brousseau εργάστηκε για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
«Όταν ξεκίνησα στην ΕΚΤ, πίστευα θα μπορούσε να υπάρξει μια Ευρώπη.

Ήμουν πεπεισμένος», είπε.Αλλά άλλαξε σταδιακά τη γνώμη του, καθώς για πάνω από 15 χρόνια που πέρασε στην κεντρική τράπεζα, είδε ότι υπάρχει ένα κοινό επιτόκιο για όλες τις 19 χώρες της ευρωζώνης.«Συνειδητοποίησα ότι η μεταφορά της κυριαρχίας από τη Γαλλία στο ευρωπαϊκό υπερκράτος δεν είναι καλό για τη χώρα», δήλωσε ο Brousseau, ο οποίος επιβλέπει σήμερα την οικονομική και νομισματική πολιτική στο γαλλικό πολιτικό κόμμα UPR.

Οι αντίπαλοι του ευρώ διαφωνούν για το τι πρέπει να συμβεί στη συνέχεια.
Ο Redmond θα ήθελε να δει το νόμισμα να χωρίζεται στα δύο.Το τρέχον ευρώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τη Γερμανία, την Ολλανδία και άλλες οικονομικά ισχυρότερες χώρες.
Ένα δεύτερο, πιο αδύναμο ευρώ, θα πρέπει να εισαχθούν για την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία.Ο Brousseau θέλει η Γαλλία να αποσύρει εντελώς το ευρώ και να φέρει πίσω το φράγκο.

Στην Ιταλία, ο Bagnai σκέφτεται ότι το τέλος του ευρώ είναι αναπόφευκτο.
«Γνωρίζουμε ότι το έργο θα μπορούσε να διαρκέσει μια δεκαετία, ίσως, αλλά πρόκειται να τελειώσει.Και όσο πιο γρήγορα τελειώσει τόσο το καλύτερο.»