Στις 6 Ιουνίου 1944 η καναδική 3η Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ) αποβιβάστηκε στην ακτή «Juno» και η βρετανική 3η MΠ αποβιβάστηκε στην ακτή «Sword». Αποστολή των δύο αυτών μεραρχιών ήταν αμέσως μετά την εξασφάλιση προγεφυρώματος η προώθηση και η κατάληψη της πολής Καν και των γεφυρών επί του ποταμού Ορν.
Οι Καναδοί όφειλαν να καταλάβουν το αεροδρόμιο του Καπρικέ, νοτιοδυτικά της Καν, ενώ οι Βρετανοί είχαν ως αντικειμενικό σκοπό (ΑΝΣΚ) την πόλη καθαυτή. Η βρετανική 50η ΜΠ, στην ακτή «Gold» είχε ως αποστολή την εξασφάλιση του συνδέσμου με τους Αμερικανούς, δυτικότερα.
Οι δύο μεραρχίες με τον αριθμό 3 κινήθηκαν προς τους ΑΝΣΚ τους, με την βρετανική να επιπίπτει, κυριολεκτικά επί της γερμανικής 21ης Μεραρχίας Πάντσερ (ΜΠα) η οποία ελάμβανε θέση για να αντεπιτεθεί κατά του εχθρικού προγεφυρώματος, αφού σπατάλησε όλο το πρωινό της 6ης Ιουνίου κυνηγώντας Βρετανούς αλεξιπτωτιστές.
Μοιραία η βρετανική προέλαση ανακόπηκε. Οι Καναδοί επίσης ανέκοψαν την προέλασή τους για να μην αποκαλύψουν το αριστερό τους πλευρό. Η καθυστέρηση αυτή ήταν μοιραία. Όταν την επομένη επιχείρησαν να κινηθούν και πάλι βρήκαν απέναντί τους την 12η ΜΠα SS (Μεραρχία Χιτλερικής Νεολαίας), η οποία είχε φτάσει στην περιοχή το βράδυ της 6ης προς 7ης Ιουνίου.
Με μια εμπνευσμένη κίνηση οι Γερμανοί διέλυσαν, κυριολεκτικά, την καναδική 9η Ταξιαρχία Πεζικού (ΤΞ/ΠΖ) και τα υποστηρίζοντα αυτήν άρματα μάχης. Παρόλα αυτά και οι γερμανικές αντεπιθέσεις με σκοπό την ολοκλήρωση της επιτυχίας και το «πέταγμα» των Καναδών στη θάλασσα απέτυχε δραματικά. Η 12η SS αγωνίστηκε επί τέσσερις ημέρες να διασπάσει τις αντίπαλες θέσεις αλλά απέτυχε υφιστάμενοι σοβαρές απώλειες καθώς αφενός οι Καναδοί ενισχύθηκαν με νέες δυνάμεις και αφετέρου η πανταχού παρούσα συμμαχική αεροπορία κυριαρχούσε και απαγόρευε και τον παραμικρό γερμανικό ελιγμό.
Μοιραία, στερούμενη και υποστήριξης πεζικού, καθώς η γειτονική γερμανική 716η ΜΠ είχε καταστραφεί, η 12η SS μετέπεσε στην άμυνα και περιορίστηκε να επιτηρεί τον αντίπαλο. Δυτικότερα η επίλεκτη γερμανική ΜΠα «Lehr» επιχείρησε να εξαλείψει το βρετανικό προγεφύρωμα στην ακτή «Gold» αλλά επίσης απέτυχε αν και ήταν ο ισχυρότερος γερμανικός τεθωρακισμένος σχηματισμός στη Νορμανδία, για τους ίδιους λόγους που απέτυχε και η 12η SS.
Στο μεταξύ η βρετανική 6η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία είχε εκτελέσει αεραπόβαση ανατολικά της Καν από τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου. Οι αλεξιπτωτιστές κατάφεραν να έρθουν σε επαφή με το συμμαχικό προγεφύρωμα μέσω της γέφυρας Μπενουβίγ επί του Ορν απειλώντας παράλληλα τη γερμανική δεύτερη τοποθεσία με αποσάρθρωση, υποστηριζόμενοι από το πυροβολικό του βρετανικού Ι Σώματος Στρατού και τα βαριά πυροβόλα των πλοίων υποστήριξης.
Δεύτερη απόπειρα
Έχοντας αποτύχει να καταλάβει την Καν με την επίθεση της 3ης ΜΠ ο Μοντγκόμερι αποφάσισε να ελιχθεί εκατέρωθεν της πόλης. Το βρετανικό ΧΧΧ ΣΣ θα αναλάμβανε την κύρια επίθεση από τα δυτικά, ενώ η 51η ΜΠ θα εξορμούσε μέσω του εδάφους που κατείχαν οι αλεξιπτωτιστές ανατολικά της πόλης.
Αιχμή του δόρατος του ΧΧΧ ΣΣ αποτελούσε η περίφημη 7η Τεθωρακισμένη Μεραρχία (ΤΘΜ) των «Αρουραίων της Ερήμου», που θα αποτελούσε το δυτικό άγκιστρο της βρετανικής ηλάγρας, με την εξίσου έμπειρη σκωτική 51η ΜΠ να αποτελεί το ανατολικό.
Το σχέδιο προέβλεπε την προώθηση των δύο αυτών μεραρχιών πλευρικά της πόλης και την κάθετη υπερκέραση της γερμανικής τοποθεσίας από την 1η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία, οι άνδρες της οποίας θα ερρίπτοντο νότια της πόλης. Ωστόσο από επιτελείς του Μοντγκόμερι εκφράστηκαν έντονες αντιρρήσεις σχετικά με την χρησιμοποίηση των αλεξιπτωτιστών και αποφασίστηκε η μη χρησιμοποίησή τους, χωρίς ωστόσο άλλη διαφοροποίηση του σχεδίου επίθεσης.
Η επίθεση πράγματι ξεκίνησε στις 11 Ιουνίου, στα ανατολικά, από την 51η ΜΠ, η οποία όμως αποκρούστηκε, με ιδιαίτερα σοβαρές απώλειες, από την παλαιά της γνώριμη από την έρημο 21η ΜΠα. Οι σκληροτράχηλοι Σκώτοι επιχείρησαν νέες επιθέσεις τις επόμενες δύο ημέρες αλλά αποκρούστηκαν και πάλι από τους βετεράνους του Afrika Korps και τους διαδόχους τους.
Η δυτική αιχμή του Μοντγκόμερι, η 7η ΤΘΜ προωθήθηκε, αρχικά, χωρίς να αντιμετωπίσει σοβαρή αντίσταση και στις 13 Ιουνίου τα προωθημένα της τμήματα έφτασαν στο Βιγιέρ Μποκάρ όπου όμως αποδεκατίστηκαν από τα άρματα Tiger Ι της 2ας Ίλης της 101ης Επιλαρχίας Βαρέων Αρμάτων των SS. Βασικός συντελεστής της γερμανικής επιτυχίας ήταν ο άσος των Πάντσερ Μίχαελ Βίτμαν. Ύστερα από αυτό η επίθεση τερματίστηκε άδοξα.