Το «πρέπει» είναι σίγουρα αναπόφευκτο, αλλά και συχνά παραχρησιμοποιημένο. Όποτε το χρησιμοποιείς ακούγεσαι αρνητική, χωρίς καν να το καταλαβαίνεις.
Εχεις άραγε σκεφτεί μήπως τα «θέλω» σου πνίγονται μέσα στα «πρέπει»; Πόσες φορές χρησιμοποιείς την λέξη «πρεπει» μέσα στην ημέρα σου;
Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας έχουν δύναμη.
Οι λέξεις έχουν ενέργεια, εκφράζουν σκέψεις, προκαλούν συναισθήματα και σ’ αυτόν που τις εκστομίζει και σ’ αυτόν που τις ακούει.
Πολλά άρθρα ψυχολογίας έχουν επισημάνει τη δυναμική που διαθέτουν οι λέξεις και η γλώσσα μας σε σημείο που να μπορούν να διαμορφώνουν την προοπτική μας.
Η γλώσσα που χρησιμοποιείς διαμορφώνει επίσης την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσένα.
Χρησιμοποιούμε τις λέξεις κάθε μέρα, προφορικά και γραπτά. Συζητάμε, γράφουμε e-mail, διαπραγματευόμαστε, κουβεντιάζουμε, ρωτάμε και απαντάμε. Ωστόσο, πολλές φορές μιλάμε χωρίς πλήρη συνείδηση της επίδρασης που έχουν οι λέξεις πάνω μας αλλά και στους γύρω μας.
Μία από αυτές τις λέξεις είναι το «πρέπει». Το «πρέπει» είναι μια μικρή λέξη που λέει όμως πολλά για εσένα.
Ακούγεται σαν να κουβαλάς ένα βάρος και βγάζει ένα αρνητικό συναίσθημα στον ακροατή.
Μια λέξη που εξουσιάζει, αναγκάζει, διατάζει.
Πόσες φορές καταλήγουμε να βάζουμε το «πρέπει» πιο πάνω από το «θέλω» μας;
Έχουμε γεννηθεί σε μία κοινωνία που παντού υπάρχουν πρέπει. Μεγαλώνουμε με τα πρέπει του σχολείου, της οικογένειας και τα πρέπει που βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Τα θέλω είναι οι επιθυμίες μας, τα όνειρά μας και τα πάθη μας. Μας προσφέρουν χαρά, ικανοποίηση και ανακούφιση που τα καταφέραμε.
Είναι σημαντικό να λειτουργούμε ακολουθώντας τα θέλω μας. Για να είμαστε πιο χαρούμενοι και να χαμογελάμε πιο συχνά.