Σύμφωνα με ένα μύθο ο Giacomo Casanova έτρωγε κάθε πρωί 50 στρείδια στο μπάνιο με την εκάστοτε συνοδό του. Ισχυριζόταν ότι του έδιναν ώθηση στο πνεύμα και στον έρωτα, συνδέοντας τα στρείδια με τη libido.
Ο μύθος περιέχει και μια δόση αλήθειας, καθώς τα στρείδια είναι εξαιρετική πηγή ψευδαργύρου, ο οποίος συνδέεται με την παραγωγή τεστοστερόνης. Επιπρόσθετα έχει βρεθεί ότι τα στρείδια περιέχουν ένα σπάνιο αμινοξύ που προκαλεί την διέγερση των σεξουαλικών ορμονών. Είναι γνωστό ότι αποτελούν πολύτιμη πηγή μεταλλικών στοιχείων όπως ο σίδηρος, ο χαλκός, το ασβέστιο, ενώ περιέχουν σε μεγάλες ποσότητες βιταμίνες Α και Β12 έχοντας παράλληλα χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης.
Παλαιότερα αφθονούσαν στις ελληνικές θάλασσες, την τελευταία 20ετία έχουν μειωθεί πολύ. Δύο είναι τα κυρίαρχα είδη στρειδιών που κυκλοφορούν στην αγορά, τα στρείδια του Ειρηνικού που είναι ευρέως καλλιεργούμενα, και τα αγγλικά στρείδια που είναι πιο νόστιμα, έχουν πιο πλούσια σάρκα, αλλά είναι εποχιακά και ελαφρώς ακριβότερα. Στην Ελλάδα το πιθανότερο είναι να βρούμε στρείδια εισαγωγής. Η τιμή εξαρτάται από την προέλευση, το μέγεθος, την ποικιλία. Έχουν πολύ νόστιμη, γλυκιά και μαλακή σάρκα και δίκαια θεωρούνται το πιο πολύτιμο όστρακο. Τα στρείδια ανοίγονται πάντα ζωντανά και το κέλυφός τους είναι ιδιαίτερα σκληρό.
Για να τα ανοίξουμε τοποθετούμε ένα μαχαίρι στο άνοιγμα του κελύφους και το μετακινούμε αργά μέχρι να βρούμε το σημείο που ενώνεται η σάρκα με το κέλυφος. Κόβοντας τον δεσμό αυτόν το στρείδι είναι έτοιμο να ανοίξει. Χρειάζεται προσοχή στο άνοιγμα ώστε να μην χαθούν οι χυμοί του οστράκου.
Τα στρείδια τρώγονται τόσο ωμά με λίγο λεμόνι ή κάποια ωμή σάλτσα όσο και ελαφρά περασμένα στο γκριλ πάντα με κάποια σάλτσα. Σάλτσες με βούτυρο και μυρωδικά ή πιο περίπλοκες αλλά πάντα φινετσάτες είναι οι αγαπημένες τους. Μπορούν να αρτυθούν με ένα συνδυασμό χυμών εσπεριδοειδών (πορτοκάλι, grape fruit, lime) που τους πηγαίνει πολύ, αλλά και με πολλά άλλα υλικά.. Δεν αχνίζονται ούτε μαγειρεύονται γιατί σκληραίνουν και χάνουν τη νοστιμιά τους.