Οι μεταβολές στη λειτουργία του θυρεοειδούς, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής. Αυτό βρήκαν δυο μεγάλες μελέτες -μια αμερικανική και μια ευρωπαϊκή- που πραγματοποιήθηκαν σε Αμερική και Ευρώπη και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό JAMA (Journal of the American Medical Association).
O δύο μελέτες ενοχοποιούν τη θυρεοειδοπάθεια ως αιτία εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής προκαλώντας συζητήσεις στους κόλπους της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας.
Κι αυτό γιατί και οι δυο μελέτες καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: ότι υπάρχει κάτι που συνδέει την υπόφυση, τον θυρεοειδή αδένα και την καρδιά.
«Τα στοιχεία των δυο νέων μελετών αλλάζουν τα δεδομένα στην αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδούς σε σχέση με την λειτουργία της καρδιάς και θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη» αναφέρει ο χειρουργός ενδοκρινών αδένων, κ. Δημήτριος Γιάλβαλης, Υπεύθυνος Τμήματος Ενδοκρινικής Χειρουργικής της Κλινικής Γενικής & Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Πεπτικού στον Όμιλο του Ιατρικού Αθηνών.
Στην αμερικανική μελέτη, η οποία περιέλαβε 37.100 άτομα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα γενετικό προγνωστικό παράγοντα για να προσδιορίσουν τις γενετικά καθορισμένες διακυμάνσεις των επιπέδων της ορμόνης διέγερσης του θυρεοειδούς, της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH: thyroid stimulating hormone) και του κινδύνου κολπικής μαρμαρυγής.
Η TSH, η θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (επίσης γνωστή ως θυρεοτροπίνη) παράγεται από την υπόφυση του εγκεφάλου για να διεγείρει τον θυρεοειδή αδένα να απελευθερώσει κυρίως την ορμόνη T4 (θυροξίνη) και σε μικρότερο βαθμό την T3 (τριϊωδοθυρονίνη). Με αυτή την ορμόνη γίνεται η διάγνωση του υποθυρεοειδισμού.
Ο πολυγονιδιακός προγνωστικός παράγοντας έδειξε ότι τα αυξημένα επίπεδα της TSH – σχετίστηκαν με μειωμένο κίνδυνο εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής, ένα εύρημα που παρέμεινε ακόμα και μετά τον αποκλεισμό ασθενών με εμφανή νόσο του θυρεοειδούς αδένα.
«Αυτό απλά σημαίνει ότι «οι γενετικά καθορισμένες μεταβολές στη λειτουργία του θυρεοειδούς, ακόμη και εκείνες που εμπίπτουν σε μια φυσιολογικά αποδεκτή «κανονική» κλίμακα, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή» εξηγεί ο κ . Δημήτριος Γιάλβαλης.
«Τα νέα στοιχεία, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην καθημερινή κλινική πράξη, σε οποιαδήποτε απόφαση για θεραπεία μιας υποκλινικής (χωρίς συμπτώματα) ασθένειας του θυρεοειδούς, καθώς τα φάρμακα για τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής, ενώ η χορήγηση θυρεοειδικής ορμόνης για υποθυρεοειδισμό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της», τόνισαν οι επιστήμονες της μελέτης.
Ενώ μέχρι σήμερα σε μελέτες παρατήρησης είναι γνωστό ότι, η αυξημένη ελεύθερη θυροξίνη (T4) και η μειωμένη θυρεοτροπίνη (TSH) σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο κολπικής μαρμαρυγής, η άμεση συσχέτισή τους ήταν ασαφής.
Η ευρωπαϊκή μελέτη αφορούσε περισσότερους από 55.100 ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και 482.296 υγιείς ευρωπαίους ως αναφορά (controls), διαπιστώνοντας ότι η ορμόνη της TSH είναι ένας δείκτης για την κολπική μαρμαρυγή, αποδεικνύοντας ότι η γενετικά αυξημένη αναλογία T3 /T4 και ο υπερθυρεοειδισμός και όχι οι απόλυτες τιμές της T4 εντός της περιοχής αναφοράς, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για κολπική μαρμαρυγή.
Οι φυσιολογικές τιμές της TSH και ο υποθυρεοειδισμός συνδέθηκαν με μειωμένο κίνδυνο, υποστηρίζοντας ότι υφίσταται ένας άξονας που συνδέει την υπόφυση, τον θυρεοειδή αδένα και την καρδιά.