Οι τράπεζες της Ευρωζώνης αποφεύγουν τη διασυνοριακή δραστηριότητα, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την τραπεζική ένωση και αυξάνοντας την απειλή επικίνδυνου κατακερματισμού του κλάδου, προειδοποίησε χθες ο Λουίς ντε Γκίντος, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Με την εθνική νομοθεσία να παρεμποδίζει τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις, ο τραπεζικός κλάδος της Ευρωζώνης παραμένει κατακερματισμένος, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να μην είναι σε θέση να ανταγωνιστούν μεγαλύτερες και περισσότερο κερδοφόρες διεθνείς τράπεζες.
Η όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση των τραπεζών από την αγορά όπου έχουν την έδρα τους ταυτίζει τη μοίρα των τραπεζών της Ευρωζώνης με αυτήν της τοπικής οικονομίας, διατηρώντας τον λεγόμενο φαύλο κύκλο μεταξύ των τραπεζών και του κράτους όπου εδρεύουν. Πρόκειται για πολύ σημαντική αδυναμία που αποκαλύφθηκε στη διάρκεια της κρίσης δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης. «Οι τράπεζες της Ευρωζώνης από την εποχή της κρίσης έχουν περιορίσει σημαντικά τον διασυνοριακό δανεισμό και περίπου το 60% της συνολικής τους έκθεσης είναι στη χώρα τους», είπε ο Ντε Γκίντος κατά τη διάρκεια συνεδρίου που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες. «Αυτό είναι ανησυχητικό σε εποχή κατά την οποία υποχωρεί η πολιτική δυναμική για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης», πρόσθεσε. Η εξέλιξη αυτή «θα μπορούσε να οδηγήσει τις τράπεζες να επικεντρωθούν και πάλι στην τοπική τους αγορά, καθώς προβλέπουν πως θα παραμείνει ημιτελής η τραπεζική ένωση, με αποτέλεσμα τον περαιτέρω κατακερματισμό».
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ανέφερε ότι στις πιθανές λύσεις περιλαμβάνεται η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ασφαλούς περιουσιακού στοιχείου, πρόταση που έχει ήδη γίνει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά δεν έχει συζητηθεί ουσιαστικά εξαιτίας της αντίθεσης που έχει εκφράσει η Γερμανία. Το Βερολίνο φοβάται ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα αναγκαστούν ενδεχομένως να καλύψουν το κόστος της οικονομικής ανευθυνότητας των άλλων. Για τον ίδιο λόγο η Γερμανία είναι αντίθετη και στη δημιουργία ενός συστήματος εγγύησης τραπεζικών καταθέσεων που θα καλύπτει την Ευρωζώνη, εξέλιξη που επίσης θα βελτίωνε τη διασυνοριακή δραστηριότητα των τραπεζών.
Μια επιλογή για τη δημιουργία του αποκαλούμενου ευρωπαϊκού ασφαλούς περιουσιακού στοιχείου είναι η δημιουργία ενός σύνθετου ομολόγου. Θα μπορούσε να εκδίδεται από ιδιώτη επενδυτή και υποστηρίζεται από τα κρατικά ομόλογα κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης. «Αν σχεδιαστεί καλά, ένα τέτοιο ευρωπαϊκό (ασφαλές) περιουσιακό στοιχείο θα μπορούσε να γίνει το βασικό σημείο αναφοράς για τους επενδυτές (που δραστηριοποιούνται) στις ευρωπαϊκές αγορές κεφαλαίων. Να περιορίσει το κίνητρο για φυγή κεφαλαίων από τα εθνικά ομόλογα εντός των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και να συμβάλει στον περιορισμό του ρίσκου στους ισολογισμούς των τραπεζών», κατέληξε ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ.