Πολλά έχουν ειπωθεί για την Lamborghini Urus. Μεταξύ άλλων, ότι βεβηλώνει την ιστορία της εταιρίας (τα ίδια άκουγε κι η Porsche στην πρώτη γενιά της Cayenne), ότι δεν είναι πραγματική Lamborghini, ότι δεν έχει κανέναν σκοπό η ύπαρξή της και λοιπά «ευχάριστα». Ουδείς, ωστόσο, έχει αμφισβητήσει την ταχύτητά της. Κάτι που έκανε μια Ferrari 458 Speciale. Και το μετάνιωσε οδυνηρά.
Σε εργοστασιακή μορφή, η κορυφαία 458 αποδίδει 605 ίππους στις 9.000 σ.α.λ. και 540 Nm στις 6.000, ισχύς που καταλήγει στους πίσω τροχούς μέσω 7τάχυτου σειριακού κιβωτίου και καλείται να κινήσει 1.395 κιλά. Η συγκεκριμένη διαθέτει επιπλέον ελεύθερη εξάτμιση, με την ιπποδύναμη να υπολογίζεται γύρω στους 620 ίππους.
Στον αντίποδα, το «θωρηκτό» από την Sant’Agata χαίρει 650 ίππων στις 6.000 σ.α.λ. και 850 Nm μεταξύ 2.250 και 4.500 σ.α.λ. Κοινώς, εκεί που η Ferrari αποδίδει την -κατά 310 ολόκληρα Nm μικρότερη- της, η Lambo «βομβαρδίζει» με 650 άλογα. Συν το γεγονός ότι η Urus είναι τετρακίνητη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα οφέλη στην εκκίνηση. Βέβαια το ίδιο θα πρέπει να ειπωθεί και για την διαφορά βάρους υπέρ του «Cavallino Rampante», που αγγίζει τον 1 τόνο (2.200 κιλά η Urus). Όμως σε 400 μέτρα, πολλά κρίνονται στην στιγμή που ανάβει το πράσινο φως.
Οι δυο Ιταλίδες αναμετρήθηκαν συνολικά 3 φορές. Στην πρώτη, η εκτίναξη της Urus στην εκκίνηση δεν άφησε περιθώρια αντιλόγου στην Speciale. Μπορεί προς το τέλος της κούρσας η αεροδυναμική και το βάρος να επέτρεψε στην Ferrari να μαζέψει την διαφορά, όμως ο πόντος πήγε στο SUV. Ο οδηγός της 458, προφανώς αγανακτισμένος από το αποτέλεσμα, «έκλεψε» στην εκκίνηση προκειμένου να επικρατήσει. Κάτι που κατάφερε, αλλά κανείς δεν αναγνώρισε την νίκη του. Οπότε όλα κρίθηκαν στην 3η μάχη. Αν κέρδιζε η Ferrari, πηγαίναμε σε 4ο «ματς». Η Urus, όμως, δεν είχε διάθεση για δράματα. Εκτοξεύτηκε για άλλη μια φορά στα πρώτα μέτρα, ανοίγοντας διαφορά που η Speciale δεν μπόρεσε να καλύψει και πήρε τον τίτλο -και το «σκαλπ» του άσπονδου εχθρού- στο τεράστιο πορτμπαγκάζ της.