Συχνά, παρατηρούμε ότι όταν αγαπάμε κάτι ή κάποιον θέλουμε να του αφιερώσουμε χρόνο, να τον φροντίσουμε, να τον θαυμάζουμε, να τον χαιρόμαστε με κάθε τρόπο.
Εδώ μας ενδιαφέρει η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά, η οποία με την έννοια που θα δώσουμε δεν είναι δεδομένη.
Αγάπη δεν είναι παροχές χωρίς όρια, ανοχή ή ικανοποίηση μόνο των αναγκών του παιδιού. Αγάπη είναι να μοιραζόμαστε πολύτιμο και ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας και έχοντας την ευκαιρία έτσι να παρατηρήσουμε συμπεριφορές, ενδεχομένως και δυσλειτουργικές, να θαυμάσουμε ικανότητες και τέλος να τα εκτιμήσουμε.
Τα παιδιά που γνωρίζουν ότι οι γονείς τους τα εκτιμούν έχουν το μεγαλύτερο δώρο από αυτούς για τη ζωή τους.
Γιατί έτσι νιώθουν ότι «αξίζουν», απαραίτητη προϋπόθεση για κοινωνικοποίηση (όταν μιλάμε για μικρά παιδιά), ομαλή ενηλικίωση (όταν μιλάμε για εφήβους) και εντέλει ψυχική υγεία.
«Αξίζω» λοιπόν σημαίνει:
1). Εκτιμώ τον εαυτό μου.
2). Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου.
3). Εκτιμώ και προσέχω τους άλλους.
4). Εκτιμώ τη ζωή και αξιοποιώ τον πολύτιμο χρόνο που μας έχει δοθεί.
Η αληθινή φροντίδα των γονιών προς τα παιδιά, η εκτίμηση, το ασφαλές πλαίσιο (σαφή και σταθερά όρια χωρίς το φόβο της εγκατάλειψης), συνιστούν την ΑΓΑΠΗ που χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν και να γίνουν ψυχικά υγιή άτομα στην κοινωνία.
Γράφει η ψυχολόγος- Οικογενειακή σύμβουλος Αγλαΐα Κρητικού, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».