Ένα εντελώς παράδοξο φαινόμενο παθολογίας, αλλά και ψυχιατρικής συγχρόνως, το οποίο απασχόλησε επί μακρόν τη διεθνή ιατρική επιστήμη, ήταν η «φωτοβόλος γυναίκα του Pirano». Επρόκειτο για μια γυναίκα 42 ετών, ονόματι Anna Monaro, η οποία, νοσηλευόμενη στο νοσοκομείο του Pirano της Ιταλίας κατόπιν δυσχερούς τοκετού, παρουσίασε περίεργα φαινόμενα φωτοβολίας, καθώς το σώμα της εξέπεμπε μυστηριώδεις φωταψίες.
Οι λάμψεις αυτές προέρχονταν άλλοτε από την καρδιακή χώρα και άλλοτε από το δεξί μέρος του στήθους της. Ουσιαστικά, εξέρχονταν δέσμες φωτεινών ακτίνων, οι οποίες είχαν σχήμα κώνου ή σε κάποιες περιπτώσεις έμοιαζαν με ηλεκτρικό σπινθήρα, σαν εκείνον που παράγεται σε επιστημονικά εργαστήρια.
Οι φωτοβολίες αυτές παράγονταν, όταν η γυναίκα κοιμόταν ή βρισκόταν σε κατάσταση υπνηλίας και συνοδεύονταν πάντοτε από αναστεναγμούς και δυσφορία αναπνοής, σαν η γυναίκα να έπασχε από άσθμα, ενώ ήταν πράγματι υγιής. Διάφοροι ιατροί αντιλήφθηκαν τις φωτοβολίες και έτσι, δεν υπήρχε καμιά απολύτως αμφιβολία για τη δημιουργία τους.
Η Anna Monaro, μολονότι είχε πλέον θεραπευθεί από την ασθένεια, για την οποία είχε εισηχθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο έπειτα από τοκετό, κρατήθηκε εκεί προς παρατήρηση, καθώς η φωτοβολία της, γεγονός αν όχι πρωτοφανές, αλλά σπανιότατο, είχε προκαλέσει την προσοχή όλου του επιστημονικού κόσμου.
Στη συνέχεια, αποφασίστηκε να μεταφερθεί στη Νευροψυχιατρική Κλινική της Ρώμης για περαιτέρω μελέτη του φαινομένου. Μα, προτού μεταφερθεί, την επισκέφτηκε ο Καθηγητής της Γενικής Παθολογίας, κύριος Vitali, ο οποίος βεβαίωσε ότι ήταν παρών στο φαινόμενο της φωτοβολίας και ότι επανειλημμένως είδε δέσμες φωτεινών ακτίνων σε σχήμα κώνου, αλλά και λαμπερές τεθλασμένες γραμμές, να εξέρχονται από το στήθος της Anna Monaro. Η εμφάνισή τους διαρκούσε μόνο λίγα δευτερόλεπτα.
Στη Νευροψυχιατρική Κλινική της Ρώμης ανέλαβαν τη μελέτη του φαινομένου παθολόγοι, φυσικοί επιστήμονες και ψυχίατροι. Σκοπός των παρατηρήσεών τους ήταν να εξακριβωθεί εάν οι φωτεινές ακτίνες προέρχονταν από οργανική αιτία ή εάν ήταν ένα ψυχοσωματικό φαινόμενο. Η γυναίκα εξετάστηκε ενδελεχώς, με κάθε μέσο που διέθετε η Επιστήμη.
Αφού αξιολογήθηκε ψυχολογικά, δεν παρουσίασε τίποτε το εξαιρετικό, πλην των φωτεινών οραμάτων, τα οποία έχουν πολλοί θρησκόληπτοι. Φανταζόταν, δηλαδή, ενίοτε ότι έβλεπε αγγέλους με φωτοστέφανα ή να κρατούν λαμπάδες, ως επί το πλείστον, δε, τα οράματα αυτά τα έβλεπε ως όνειρα, όταν κοιμόταν ή όταν ήταν μισοκοιμισμένη.
Για σαράντα πέντε ημέρες, η Anna Monaro παρέμεινε στην Ψυχιατρική Κλινική. Για όλο αυτό το χρονικό διάστημα αγρυπνούσαν πάντοτε στο πλευρό της, εκ περιτροπής, ιατροί, νοσηλευτές, ακόμα και φωτογράφοι. Οι τελευταίοι, άλλωστε, υπό τις οδηγίες ενός Καθηγητή Φυσικής, είχαν τοποθετήσει με τέτοιον τρόπο τις φωτογραφικές μηχανές τους, ώστε να ήταν βέβαιοι ότι θα αποτυπωνόταν στις πλάκες τους κάθε δέσμη φωτός, που θα εκλυόταν από το σώμα της γυναίκας. Αλλά, στην Κλινική της Ρώμης δεν κατορθώθηκε να αποτυπωθεί η ελάχιστη δέσμη φωτός, ούτε την ημέρα, ούτε και τη νύχτα.
Το συμπέρασμα όλων αυτών ήταν ότι οι φωτοβολίες, που παρήχθησαν στο νοσοκομείο του Pirano, ήταν μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, καθώς πλήθος ιατρών και νοσηλευτών το βεβαίωναν. Το γεγονός, φυσικά, ότι δεν παρατηρήθηκαν και στη Ρώμη αργότερα, καταδείκνυε ότι είχε παρέλθει η κατάσταση εκείνη, η οποία παρήγαγε τις φωτεινές ακτίνες από το σώμα της.
Οι ιατροί ήδη γνώριζαν ότι κάποιες καταστάσεις του οργανισμού είναι σε θέση να παράγουν εξαιρετικά ασθενικές φωτεινές ακτίνες, αλλά αυτό συνέβαινε σε καρκινοπαθείς, φθισικούς του τελευταίου σταδίου και αλκοολικούς. Μα, η Anna Monaro δεν αντιμετώπιζε κανένα τέτοιο πρόβλημα. Επιπλέον, εξετάστηκε και το αίμα της, ώστε να αποκλειστεί το γεγονός ότι διάφορα φάρμακα που έλαβε, δεν περιείχαν στοιχεία, όπως ραδιενεργά, που συντέλεσαν να εκπέμπει φωτοβολίες. Το αίμα της, αντιθέτως, βρέθηκε φυσιολογικό.
Επομένως, δεν απέμενε άλλη εξήγηση πλην της ψυχολογικής. Η ακτινοβολία της αποδόθηκε σε ψυχική ενέργεια. Ο επιφανής Ψυχίατρος Befagnioni ανέφερε τα εξής:
«Όσες φορές έτυχε να παρατηρήσω την ακτινοβολία του σώματος της Anna Monaro, άκουγα συγχρόνως την ασθματική αναπνοή και τους αναστεναγμούς, που συνήθως παράγουν τα μέντιουμ, όταν βρίσκονται σε κατάσταση καταληπτική, λίγο πριν εμφανιστούν φαινόμενα τηλεκινησίας ή εμφάνισης πνεύματος. Μου ερχόταν, επίσης, στον νου το φαινόμενο της ακτινοβολίας, το οποίο παρατηρούμε σε συνεδριάσεις μέντιουμ εντός του σκοταδιού μιας αίθουσας, ακτινοβολία που λαμβάνει τη μορφή κώνου ή φωτεινής σφαίρας.
Επίσης, όταν η Monaro αφυπνιζόταν, μετά την εμφάνιση της φωτοβολίας, παρουσίαζε τα ίδια συμπτώματα, που έχουν τα μέντιουμ, όταν αφυπνίζονται από την καταληπτική κατάσταση, στην οποία έχουν περιέλθει. Δηλαδή, ταχυπαλμία, υπερβολική κόπωση και σχετικό πυρετό.
Η Monaro παρουσίαζε και άλλη ομοιότητα με τα μέντιουμ. Επέμενε συχνά να εξαγγέλλει προφητείες, οι οποίες, όμως, δεν εξακριβώθηκε εάν πραγματοποιήθηκαν. Βεβαίως, η πραγματοποίησή τους δε μας ενδιαφέρει. Μας αρκεί η τάση που δείχνει προς τις προφητείες. Και όλα αυτά, εμένα προσωπικά με πείθουν ότι η γυναίκα αυτή ανήκει στην τάξη των μέντιουμ, που είναι σωματικά και ψυχικά υγιείς, αλλά έχουν την ικανότητα να βλέπουν κάτι πέραν του συνήθους κόσμου.
Η Anna Monaro, λοιπόν, δεν είναι ούτε ψυχοπαθής, ούτε ασθενής. Είναι απλώς μέντιουμ. Και εμείς οι επιστήμονες θα πρέπει να ερευνήσουμε σε βάθος τα μυστικά του ανθρώπινου μυαλού και τις δυνατότητες της ανθρώπινης ψυχής, πριν βιαστούμε να σατιρίσουμε μια κατάσταση, που δεν κατανοούμε ακόμη».
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», 17/10/1934…