Ο Ακάλυπτος, αναμφίβολα, υπήρξε μεγάλη τηλεοπτική μορφή. Όσο σοβαρός και να είσαι, όσο και να μη σου αρέσουν τα ‘φευγάτα’ άτομα, στην περίπτωση του Ακάλυπτου κάνεις μία εξαίρεση.
Ο πρωταγωνιστής της σειράς ‘Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή’, σε κάνει να αγαπάς τα λαμόγια, λόγω του τσαμπουκά και της φιλοσοφίας του. Μπορεί να σε κάνεις να αγαπήσεις ακόμα και την ατιμία του, διότι βλέπεις πως αυτή δεν την περιβάλλει ένας πραγματικά κακός χαρακτήρας, αλλά ένας άνθρωπος που έχει εγκλωβίσει την ψυχή ενός ανώριμου εφήβου στο σώμα ενός ενήλικα.
Συμβολίζει μία τηλεοπτική εποχή στην οποία κυριαρχούσε η καλοπέραση, τα τριαντάφυλλα στην πίστα, αυτή η ανάγκη του να το ‘’παίζω πλούσιος’’, ενώ δεν έχω ευρώ στην τσέπη. Συμβολίζει την επιδίωξη της καλοπέρασης, το θέλω να δείχνω και ας μην είμαι. Αυτή η προσπάθεια του να παίζω άνδρας επειδή έχω πέραση στις γυναίκες, αλλά τρέμω και μόνο στη σκέψη πως η γυναίκα μου υπάρχει περίπτωση να μου κάνει το ίδιο. Ο Ακάλυπτος απενοχοποίησε τη λαμογιά, αλλά με έξυπνο τρόπο.
Ο Ακάλυπτος κουβαλούσε την τρέλα του. Είχε τον τρόπο τους όλους, φίλους, συνεργάτες, γυναίκες, ήξερε να σε τουμπάρει με τα πιο κροκοδείλια δάκρυα και να σε φέρνει προς τα νερά του. Κάθε φορά που η «Αλίκη του» έφευγε, πάντοτε την έκανε να επιστρέφει.
Ο Ακάλυπτος είχε τον τρόπο του, γνώριζε τι έπρεπε να κάνει σε κάθε περίσταση. Ακόμα και αν δεν σταματούσε τις ασωτίες, γνώριζες πως στο βάθος αγαπούσε τη γυναίκα του περισσότερο από τις περιστασιακές γυναίκες που γνώριζε, περισσότερο από κάθε μικρή περιπέτεια της μίας νύχτας.
Ο Ακάλυπτος πέρα από την τρέλα του, πέρα από τα κόλπα του, ξέρει να αγαπάει τους φίλους του. Ξέρει να τους στηρίζει, να κάνει πράγματα για αυτούς. Είναι ένας ανώριμος ενήλικας που μέσα στην αφέλεια, την άγνοια κινδύνου, την τρέλα του, κρύβει μία καλή καρδιά…
Από την Μαρία Σκαμπαρδώνη