Όταν σε ρωτάνε «τι κάνεις», να μην απαντάς με ένα ξερό «καλά». Να λες ότι είσαι ευτυχισμένος, γιατί είσαι. Έχεις όλα όσα χρειάζεσαι για να είσαι. Κάθε μέρα είσαι μάρτυρας σε πολλά θαύματα. Και συ ο ίδιος αποτελείς ένα ξεχωριστό, μοναδικό θαύμα. Κάθε φορά μέχρι ο ήλιος να ξανανατείλει, γίνονται ένα σωρό θαύματα και συ είτε τα ζεις, είτε τα προσπερνάς ως δεδομένα.
Θαύμα δεν είναι κάτι το υπερφυσικό. Θαύματα γίνονται κάθε μέρα, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα δουν και να τα ζήσουν, γιατί έχουν διδαχθεί ότι θαύμα είναι κάτι που έχει λίγες πιθανότητες να συμβεί, και συνήθως είναι πέρα από τα όρια της λογικής, κι όμως συμβαίνει. Οπότε χάνουν όλες τις στιγμές τους περιμένοντας ένα θαύμα.
Όχι. Πρέπει πάντα να σκέφτεσαι ότι ίσως δεν εκτιμάς όλα όσα έχεις και κάθε μέρα τα ξεχνάς, θεωρώντας τα δεδομένα. Πολλοί άνθρωποι, που δεν τα έχουν αυτά, είναι ευτυχισμένοι. Θέλω, λοιπόν, να θυμάσαι τα εξής:
Θαύμα είναι όταν κάθε βράδυ κοιμάσαι ήσυχα, όταν κάθε πρωί ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις, όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι και μπορείς να περπατήσεις, όταν τρως, ό,τι είναι αυτό που τρως, και έχεις αυτή την υπέροχη γεύση στο στόμα σου, όταν μυρίζεις το βασιλικό που μόλις φύτεψες, όταν θέλεις να πεις κάτι και το λες, όταν αγκαλιάζεις κάποιον κι αισθάνεσαι πιο ευτυχισμένος από ποτέ, όταν βλέπεις τη μέλισσα να αρπάζει λίγη γύρη από το μόλις ανθισμένο λουλουδάκι, όταν βλέπεις αυτό το λουλουδάκι να μεγαλώνει, όταν βλέπεις το ίδιο σου το παιδί να μεγαλώνει, όταν το κύμα τρώει σιγά σιγά το βράχο, όταν κάποιος σου λέει ότι σε αγαπάει, ακόμα κι όταν σου λέει ότι είσαι ξεχωριστός, όταν χαϊδεύεις το κατοικίδιο σου, ακόμα και το ηλιοβασίλεμα αποτελεί ένα θαύμα. Θαύμα είναι όταν μπορείς να αγαπάς!
Τώρα, μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να περιμένεις να συμβεί και σε σένα ένα θαύμα; Τα έχεις ήδη όλα. Και να ‘ξερες πόσα ακόμη έχεις που δε διάβασες και που δεν πάει καν ο νους σου.
Γράφει ο Στέφανος Καράμπαλης