Φανταστείτε ότι είστε ένας αρχαιολόγος που εξερευνάτε τα αρχαία ιερά της Αιγύπτου και σκοντάψατε σε μια 3.245 χρόνων αδιάσπαστη σφραγίδα. Αυτό είδε ο Χάουαρντ Κάρτερ το 1923, καθώς προετοιμαζόταν να μπει στο εκπληκτικό ιερό του Τουταγχαμών για πρώτη φορά.
Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Harry Burton το 1923. Δείχνει μια ανέπαφη σφραγίδα από σχοινί που ασφαλίζει τις θύρες στο δεύτερο από τα τέσσερα ιερά στον τάφο του Τουταγχαμών.
Η σφραγίδα της νεκρόπολης απεικονίζει τους αιχμαλώτους στα γόνατά τους και τον Άνουβι, τον θεό τσακάλι των νεκρών.
Το ιερό του βασιλιά Τουταγχαμών ανοίχτηκε και λεηλατήθηκε δύο φορές κατά την αρχαιότητα, αλλά οι επιχρυσωμένες ξύλινες θύρες του δεύτερου από τα τεράστια ιερά που περιείχε τη σαρκοφάγο ήταν ανέπαφες, μια ένδειξη ότι το περιεχόμενο ήταν ανέγγιχτο και άθικτο.
Την πόρτα τελικά άνοιξε ο διάσημος αρχαιολόγος και αιγυπτιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ, που οδήγησε στην ανακάλυψη θεαματικών αρχαίων θησαυρών.
Πώς άντεξε 32 αιώνες το σχοινί, χωρίς να καταρρεύσει; Ένα άρθρο στο Rare Historical Photos, εξηγεί:
Το σχοινί είναι μια από τις θεμελιώδης ανθρώπινες τεχνολογίες. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει σχοινιά δύο στρώσεων ηλικίας 28.000 χρόνων. Οι Αιγύπτιοι ήταν ο πρώτος τεκμηριωμένος πολιτισμός που χρησιμοποιούσε εξειδικευμένα εργαλεία για να φτιάξει σχοινί. Βασικό γιατί το σχοινί διήρκεσε τόσο πολύ, δεν είναι το ίδιο το σχοινί, αλλά η ξηρασία του αέρα στην έρημο. Στεγνώνει και διατηρεί τα πράγματα. Ένα άλλο βασικό είναι η έλλειψη οξυγόνου. Οι τάφοι σφραγίζονταν προς τα έξω. Τα βακτήρια που μπορούν να καταστρέψουν πράγματα δεν έχουν οξυγόνο και ασφυκτιούν. Δεν είναι ασυνήθιστο το ότι βρέθηκαν σχοινιά, ξυλόγλυπτα, πανιά, οργανικές βαφές, κλπ στις αιγυπτιακές πυραμίδες και στους τάφους που δεν θα είχαν επιβιώσει οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Οι συνθήκες της ερήμου της Αιγύπτου έκαναν δυνατή τη διατήρηση τους. Αυτό σε αντίθεση με τους Μάγια στην Κεντρική Αμερική, που αν και είναι πολύ νεότερος πολιτισμός, δεν έχουν ανακτηθεί σχεδόν καθόλου οργανικά υλικά. Η κύρια διαφορά είναι ζούγκλα.
Η πιο πάνω φωτογραφία, που δεν εμφανίστηκε στο αρχικό άρθρο του National Geographic για την ανασκαφή, δημοσιεύτηκε το 2003.