Η 23 Νοεμβρίου 1916 ήταν μια ολόφωτη μέρα. Οι χρυσές αχτίδες του ήλιου έλουζαν την πλάση, μάταια προσπαθώντας να διαλύσουν του πολέμου την καταχνιά. Τα Albatros της γερμανικής Jasta 2 επέστρεψαν από την άκαρπη πρωινή τους περιπολία. Οι Γερμανοί χειριστές αναπαύονταν απολαμβάνοντας τη λιακάδα.
Λίγες ώρες αργότερα απογειώθηκαν για την εκτέλεση της απογευματινής τους περιπολίας. Ξαφνικά εντόπισαν τρία D.H.2s της 24ης Μοίρας του Royal Flying Corps (RFC, ο «πρόγονος» της RAF). Αμέσως τα Albatros εκτέλεσαν κλειστή στροφή και όρμησαν καταπάνω τους. Οι κινητήρες βούιζαν δυνατά καθώς οι χειριστές τους υποχρέωναν να εργάζονται στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους.
Ένα από τα D.H.2s επλήγη στον κινητήρα και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη μάχη και να επιστρέψει κακήν κακώς στη βάση του. Την ίδια ώρα ένα Albatros έπεφτε, εκτός ελέγχου στο έδαφος. Η μεγάλη μονομαχία διεξαγόταν όμως λίγο χαμηλότερα. Σε ύψος μόλις 300 μέτρων από το έδαφος ο Βρετανός Ταγματάρχης Χόκερ, ένας άσος με εννέα καταρρίψεις στο ενεργητικό του, τιμημένος με τον Σταυρό της Βικτωρίας, είχε εμπλακεί με τον Μάνφρεντ φον Ριχτχόφεν, τον περίφημο «Κόκκινο Βαρώνο».
Τότε διεξήχθη μια επική αερομαχία, αντάξια της φήμης και της ικανότητας των δύο χειριστών. Ο Ριχτχόφεν υπερτερούσε όσον αφορά την ποιότητα του αεροσκάφους του, ενός Albatros D II, έναντι του βρετανικού D.H.2s.
Παρόλα αυτά αν και κατόρθωσε να «μπει στην ουρά» του Βρετανού, δεν ήταν και τόσο εύκολο να τον καταρρίψει. Ο Χόκερ ελισσόταν με άφταστη δεξιοτεχνία αποφεύγοντας τις επιθέσεις του Γερμανού άσου. Σαν να μην έφτανε αυτό τα πολυβόλα του Ριχτχόφεν έπαθαν εμπλοκή.
Συνέχισε ωστόσο την καταδίωξη κρατώντας με το ένα του χέρι το πηδάλιο και προσπαθώντας με το άλλο χέρι να αποφράξει την κάννη του ενός πολυβόλου του από ένα ελαττωματικό φυσίγγιο. Και πραγματικά το κατόρθωσε. Το ένα πολυβόλο άρχισε και πάλι να βάλλει. Το D.H.2s επλήγη και κατέπεσε στις γερμανικές γραμμές.
Οι Γερμανοί στρατιώτες έβγαλαν το πτώμα του Χόκερ από το κατεστραμμένο του αεροσκάφος. Μία βολίδα του Ριχτχόφεν τον είχε πλήξει στο κεφάλι σκοτώνοντας τον επί τόπου. Ο γενναίος Βρετανός τάφηκε εντός των συντριμμιών του αεροσκάφους του. Λίγο νωρίτερα ο Ριχτχόφεν, ο οποίος είχε φυσικά προσγειωθεί για να επιβεβαιώσει τη νίκη του, αφαίρεσε το κομμάτι υφάσματος με τον κωδικό αριθμό του εχθρικού αεροσκάφους από το κάθετο σταθερό του.
Πήρε επίσης μαζί του, ως ενθύμιο, το κατεστραμμένο πολυβόλο του βρετανικού αεροσκάφους. Ήταν «…η πιο δύσκολη αερομαχία στην οποία είχα ως τότε λάβει μέρος», ομολογούσε ο ίδιος ο Ριχτχόφεν αργότερα.